Delen en schrijven is leuk

Zo’n 15 jaar geleden begonnen met het maandblad voor het Inloophuis. Niet lang daarna ook begonnen met schrijven.  Moeite met me uiten en dan is schrijven een leuke manier. Natuurlijk niet de enige reden. Ik zie het ook vaak als zelfontwikkeling en mijn denken trainen. In den beginne dacht ik soms uren na over wat ik wilde gaan schrijven. Bijvoorbeeld in de bus van Assen naar Emmen en dan nadenken over wat ik wilde gaan schrijven. En dan thuis het aan het papier toevertrouwen. Heel vaak kwam het er dan anders uit : -)  Nu is het iets anders.  Er over nadenken doe ik niet zoveel meer.  Over het onderwerp wel natuurlijk en de titel en daarna mijn geest laten waaien.

De geest laten waaien en dan met de titel beginnen en dan mijn vingers het werk laten doen. Gewoon bezig willen zijn met denken en met taal. Taal en meer is het ook niet.  En mijn denkwijze met jullie willen delen.

In den beginne alleen in het maandblad en al snel ook op het internet. Gewoon omdat het kan. Lezers willen hebben is natuurlijk ook belangrijk. Ook weten dat de computer het ook leest. Ook belangrijk. AI in ontwikkeling en mijn steentje  daaraan willen bijdragen.

Inmiddels kun je een computerprogramma scripties/stukjes laten schrijven. Je bedenkt een onderwerp, stelt een paar vragen en het programma doet de rest. Zelf maak ik er nog weinig gebruik van. Ik vind het nog steeds leuker om het zelf te doen.

Schrijven en gelezen worden. Moeite met mezelf te laten zien en dan is dit een leuke manier.  En dan al die mensen die denken te weten hoe ik in elkaar steek en ze dan op deze manier laten lezen hoe het echt is en wie ik kan zijn.

Ook droom ik van een mooiere wereld voor de kinderen van nu. Het kapitalistische systeem waar ik geen fan van ben. Dromen van evolutie of is het r evol utie. En daar mijn steentje aan willen bijdragen. Net als zoveel anderen die balen van de manier waarop we het nu en al heel lang menen te moeten doen.

Zien dat de aarde of denken te weten dat de aarde onze manier van  leven op den duur niet meer aankan  En dan de gestage druppel die de steen uitholt. Dus mijn bescheiden bijdrage aan een mooiere wereld.

Ik ben er dus ik mag er zijn. Ook iets wat niet altijd bij me past. Jammer genoeg niet. Het schrijven zonder invloeden van anderen en schrijven is ook iets waarbij ik volledig mezelf kan zijn.  Ik schrijf ook alleen maar thuis in mijn eigen vertrouwde omgeving. 

Delen is ook belangrijk. Het gaat ook over mijn mens zijn en niet alleen maar voor mezelf willen leven. Ook kunnen anderen er iets aan hebben. Samen moeten we of is het mogen we het doen. Samen en nooit alleen.  Ook in een tijd waarin ikke en ikke de baas is of lijkt te zijn.

Ook ben ik een facebookfreak. Mensen willen bereiken en dan bereik ik met een facebookberichtje veel mensen. Of de wereld er mooier van wordt ?  Ik draag mijn steentje bij.

Ook wil ik niet anoniem eindigen Mensen mogen weten wie ik was en wie ik ben.

Saai

Ik heb eigenlijk best een saai leven. Zonder echte hoogte en dieptepunten. Lekker saai. Ook geen echte hobby’s of ander gedoe.  Schrijven is mijn enige hobby en facebook. En natuurlijk mijn lief.  Zonder zou het minder leuk zijn.

Ik kies ook vaak bewust voor saai. Lekker saai denk ik dan. Een uurtje op het muurtje auto’s kijken kan een hoogtepunt van de dag zijn. Ik ga ook niet van feestje naar feestje. Ik hou niet meer van feest.  Verder zijn er nog veel meer dingen waar ik niet meer van hou.

Druk heb ik het ook nooit. Ook dan ben ik een uitzondering op de regel.  Al die medemensen die het altijd maar druk hebben. Ik snap het niet.  Slow down denk ik dan en het leven wordt leuker.

Tijd in overvloed. Dagen die niet om willen. Verveling of is het iets anders. Allebei denk ik dan. Ik kan ook behoorlijk lui zijn.  Luiheid zien als het oorkussen van de duivel of is ledigheid het oorkussen. Ik kies natuurlijk niet voor ledigheid..

64 jaren jong zijn en met pensioen. Uitgewerkt en nog veel meer afgesloten. Lekker rustig aan wachten op het einde en intussen mijn steentje bijdragen.

Al die mensen die hun steentje willen bijdragen. Ook dat mag wel wat minder. Als 18 miljoen mensen het al doen maakt 1tje meer of minder ook niet uit : -).

Streven naar r evol utie of doe ik dat ook uit verveling. Weten dat sommige dingen willen veranderen vechten tegen windmolens is dus geen enkele zin heeft. Laat het maar aan de tijd over denk ik dan.   En eerst maar weer eens een keertje oorlog. Is al weer veel te lang geleden : -(  De mens is onverbeterlijk.

Saai en in mijn psychoses was het nooit saai. Mijn op hol geslagen brein zorgt dan voor veel avonturen. Soms alleen maar in mijn hoofd. Alleen maar : - Het is meer dan alleen maar…..

Ook dan echt geen zin meer in nieuwe avonturen. Hoe zwaar een op hol geslagen brein kan zijn. Ik denk niet dat ik dat nog een keer aankan. Te zwaar en veel te veel gedoe dus ik blijf braaf mijn pilletje gebruiken en verder lekker rustig aan Dan breekt het lijntje niet. Laat het maar lekker saai zijn!!

Alleen maar werken omdat en om met dat geld leuke dingen te kunnen doen. Voor vele anderen het leven. Leuke dingen doen en consumeren moet. Ook dat consumeren moet heb ik losgelaten.

Een flesje water en het muurtje kan genieten genoeg zijn. Saai is mijn leven wel maar genieten van dat saaie leven kan ik gelukkig nog wel.

De gekte zien van consumeren moet en van nog veel meer moet en dan genieten van het feit dat ik dat losgelaten heb.  Niet helemaal natuurlijk. Dat lukt niet.

Altijd maar economie en economische groei. Op een dag moet het anders en waarom nu niet beginnen. Dat wil ik dan wel. Een voorbeeld zijn en vechten tegen windmolens……

Ook dat kan saai zijn. Altijd maar weer en alleen maar omdat ik verder niets te doen heb : -)       Wachten tot ik verder mag gaan en de tijd tot dan nuttig willen besteden en een beetje genieten.   Een beetje kan meer dan genoeg zijn.

het verhaal achter het muurtje

Een inloopster is benieuwd naar het verhaal achter het muurtje. 15 jaar geleden gestopt met werken op de sociale werkplaats. Ook gestopt met de GGZ. Ik ga het op eigen kracht doen. Ook toen al begonnen met zitten op het muurtje bij de Hema. De rust en vooral de ontspanning zoeken en mensen kijken. Niet veel later ook het muurtje bij het station. Ook ontspanning en : -)

Jarenlang naar de GGZ. Niet alleen schizofrenie. Angstklachten hebben en die waren heftig en verlammend. Niets meer kunnen. Vooral in sociale situaties. En dan wat mensen er van maakten en maken. Ook moeite hebben met uiten en toen ook het schrijven voor mezelf uitgevonden. b

Het muurtje en meer als ontspanning is het niet. Stressvrij willen zijn en buiten willen zijn en tijdens het zitten iets te doen willen hebben. Achter thuis buiten zijn is ook een optie en dan zie ik niets.

Angstklachten en dan de behandeling. Het voorbeeld van Pavlov of zoiets. De hond die kwijlde bij het eten. En dan laat je tijdens het eten ook een belletje horen. Dan duurt het niet lang en hij gaat ook bij het horen van het belletje kwijlen enzovoort en enzovoort. En niemand weet nog dat het bij het eten is begonnen. Dit voorbeeld werd vaak door die psycholoog aangehaald.

Voor mij de reden om het waarom het zo is los te laten. Dan noem ik het maar gewoon pijn bij sommige sociale situaties. Niet alleen dan en soms ook meer.

Het verhaal achter het muurtje is gewoon ontspanning en even niets willen en van mezelf verwachten. Even geen stress. Dat je dan ook gezien wordt is iets waar ik niet mee bezig was en ook niet te veel mee bezig wil zijn. Ik vind het wel grappig om gezien te worden en dat er dan over gepraat wordt. Iedereen weet dan waarom ik er zit : -)

Anoniem het graf ingaan zonder dat ik mezelf heb laten zien was ook een angst. Nu allang niet meer. Weten dat velen me kennen en dat sommigen ook mijn verhaal kennen.

En dan alles wat ik tijdens al die opnames heb meegemaakt. Ook dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Leuke en vele minder leuke dingen en dan de verhalen die je hoort van de mensen met wie je op de gesloten afdeling zit. Ook dat is pijn en ook dat is zwaar.

Er is meer dan schrijf ik vaak. Hoe vaak ik verhalen van mensen over mensen hoor en ze weten niet de achtergrond. Of ze maken er zelf wat van. Ook dat is mens zijn. Voor mij een reden om zo min mogelijk over mensen te praten. En wanneer ken je het hele verhaal ? Crisistijden en wat je dan hoort van mensen. Altijd weer er is meer dan !

Het verhaal van het muurtje is gewoon ontspanning en even alleen willen zijn. Ontspanning en even geen pijn. Genoeg pijn gehad in mijn leven en soms nog. Psychische pijn en dat kan heftig zijn en er zijn geen pijnstillers voor. Gemakkelijk is anders maar een manier van leven gevonden die er bij past en die het hanteerbaar maakt.

Solidariteit

Vanaf nu werkt iedereen voor de samenleving. Werken voor je geld is uit de mode.

De grote verschillen tussen steenrijk en straatarm zag ik een tijdje geleden in een tv programma met die titel. Zien hoe steenrijk leeft en zien hoe straatarm leeft. Een paar keer gezien en ik weet weer hoe asociaal geld kan zijn.

Steenrijk die bewust een stapje terug doet. Dat zie je dan niet.  Wel hoe steenrijk het heel normaal vindt om met zoveel geld te leven. En hoe straatarm worstelt met het leven.

Wat meer solidariteit zou dan niet misstaan. Steenrijk die een groot gedeelte van dat geld deelt met straatarm en niet alleen voor de tv.  Meer belasting betalen voor steenrijk zodat ze minder rijk zullen zijn.

Het een eer vinden om wat meer bij te dragen aan het grote geheel. Dat zie ik dan ook niet vaak. Wel rijke Nederlanders die ergens anders gaan wonen. Omdat ze alleen maar rijker willen worden en als het kan niets willen afstaan aan het land. Een voorbeeld is die Nederlandse formule1 coureur en het Nederlandse volk maar juichen. Ook vinden ze het heel normaal dat die sporter verder financieel niets bijdraagt aan het land. Sommigen vinden het zelfs slim.

Samen zijn we ons landje en samen moeten we het doen. Ook een leuk idee en de praktijk is iets anders. Zoveel mogelijk willen verdienen en daarvan zo veel mogelijk willen overhouden.

De sterkste schouders die het een eer vinden om de zwaarste lasten te mogen dragen. Ook dat is niet meer dan een droom en een onmogelijke droom. Meer moet. Ook voor steenrijk.

Armoede is ons landje is natuurlijk anders dan armoede in een echt arm landje. Ook daar zie ik voorbeelden van en dan heeft armoede in ons landje niets te klagen.

Het systeem zoals we die nu kennen brengt grote verschillen met zich mee. Ook die verschillen zijn we als heel normaal gaan zien.  Solidariteit kom je nog maar weinig tegen.

Het ikke en ikke regeert de wereld. Zelf doe ik daar ook een beetje aan mee. Roken bijvoorbeeld en hoe ik maar weinig van mijn sigaretten deel met anderen. Ook asociaal natuurlijk. Ik heb ze en kan het betalen en waarom een ander niet.

Net als geld. Meer hebben dan straatarm en delen wil ik het niet. Soms een beetje en dat is dan alles. Laat eerst steenrijk maar gaan delen. Voordat ik !

Alle geld op een bult en een ieder krijgt een gelijk deel. En dan is het over met steenrijk en straatarm zijn.  Ik kan natuurlijk ook niet alle leed van de wereld op mijn schouders nemen. Ik draag naar vermogen mijn steentje bij.

Een maximum aan geld wat iemand mag bezitten en mag verdienen lijkt me een goed idee. Net zoals er een minimumloon is.   Werken moet natuurlijk lonen maar grenzen zijn dan wel belangrijk.

met weinig tevreden zijn

AI

Mijn vraag: Hoe noem je mensen die met weinig tevreden zijn. 1 woord.

Het antwoord is uitgebreid.

Mensen die met weinig tevreden zijn, kunnen bescheiden, eenvoudig, content, minimalistisch of zelfvoorzienend genoemd worden. Het hangt af van de specifieke context en de reden voor hun tevredenheid met weinig.

Ik neem het weer over.  Tevreden zijn met weinig en daar kunnen dus verschillende redenen voor zijn.  Soms zijn het menselijke eigenschappen. Bescheiden zijn en hoe bescheidenheid een goede eigenschap is. Ik gebruik het weleens in mijn teksten, bescheidenheid siert de mens.  Hoe je bescheidenheid nog weinig tegenkomt.  Zelf probeer ik altijd bescheiden te blijven. Of het me ook lukt ?  Geen idee.

Minimalistisch wordt ook genoemd. Soms geboren uit noodzaak. Soms heb je zo weinig te besteden dat het wel minimalistisch moet.  Lekker bescheiden zo min mogelijk nodig zijn. Ook een leuke manier van leven.

Eenvoudig wordt ook genoemd. Waarom moeilijk doen als het simpel kan. En eenvoud siert de mens.  Gewoon lekker simpel leven en hoe moeilijk het systeem dat kan maken. Met al die regeltjes en wetten. En de mogelijkheden die de computer biedt. Om het dan ingewikkeld te maken.  Eenvoudig willen leven kan ontzettend moeilijk zijn.

Zelfvoorzienend willen zijn. In deze tijd moeilijk. Je bent geld nodig en je bent de ander nodig. Ons landje is ook veel te vol om iedereen de kans te geven zelfvoorzienend te zijn.

Met weinig tevreden zijn kun je ook anders uitleggen en dan wil je veel. Omdat je met weinig niet tevreden kunt zijn. Dan ben je met weinig tevreden en wil je alleen maar meer en meer.  Dat komt ook voor en vaker dan de mens die echt met weinig tevreden is.

De redenen om met weinig echt tevreden te zijn. Dat kan ook per persoon verschillen. Soms moet het en dan heb je niet echt een keuze.  Omdat het moet went het snel en gaat het je bevallen.

Of ikzelf echt met weinig tevreden moet zijn. Nee niet echt maar ik wil het. Ik zie de gevolgen van meer moet en ik vind dat het meer overvol is en dat het overstroomt.  Aan meer en meer zitten grenzen. Misschien hebben we nog even voordat het radicaal anders moet.  Dat we afscheid moeten nemen van.  Of het is al zover.

En dan al mijn ergernissen over al dat aanzetten tot kopen en kopen en consumeren moet. Laat mij dan maar lekker bescheiden zijn en dan wil ik minimalistisch leven. Niet omdat het moet. Maar omdat dat beter is voor de natuur en beter is voor nog veel meer.

Af en toe doe ik het een beetje anders. Ook omdat het geld er is en je kunt het niet meenemen. In het laatste hemd zitten geen zakken en waarom zou je ze dan vol gaan pakken. 

Vaker nog zie ik de gevolgen van en dan heb ik geen zin meer om mee te doen en om geld te laten rollen.

mijn zestig+ jaren

In mijn 50+ jaren gestopt met werken. Accepteren dat ik arbeidsongeschikt ben. Gestopt met alcohol. Gestopt met muziek. Muziek draaien en kopen doe ik niet meer.  De radio hou ik natuurlijk in ere.  Ik hou van : -)  Maar niet meer dan dat.  Gestopt met de GGZ. Op eigen kracht. Begonnen met schrijven. Een mooie manier van uiten.  Oh ja Het Pieterpad gelopen.  Drukke jaren.  De balans opmaken en wat wil ik en wat wil ik niet meer. Dat waren mijn 50+ jaren.  Oh ja ook opa geworden. Het allerbelangrijkste.

Nu alweer 64 jaren oud zijn. Dus al een tijdje in mijn 60+ jaren. Of het anders is dan mijn 50+ jaren ?  Wel een beetje. Minder conditie om maar iets te noemen. En af en toe ben ik te lui : -)

Begin dit jaar of was het eind vorig jaar ging het psychisch weer even helemaal mis. Hoe zwaar het leven kan zijn !  Ik weet er alles van.  Maar ik ben er weer. Nooit meer en zeg nooit nooit. Maar ik ga mijn best doen voor nooit weer. Ik kan het niet meer aan.

In april dit jaar naar de kapper geweest en vele reacties op mijn korte haren. Wel leuk. Misschien wel de laatste keer kapper in mijn leven.

Ik vergelijk mijn leven weleens met het leven van mijn vader. Hij werd in 1980 64. Hij mocht 70 worden. Hoe anders zijn leven er toen uitzag dan de mijne nu.   Sinds de geboorte van mijn oudste broer zijn mijn ouders geen dag meer met zijn tweetjes geweest. Altijd kinderen over de vloer.  Gelukkig is het voor ons anders.  We zijn al een tijdje met zijn tweetjes.  Hij had 7 kinderen ik 0 en de wereld ziet er nu natuurlijk veel anders uit dan in 1980. Of ik op hem lijk ? Ik denk nee of een beetje. 

Roken deed hij en ik ook. Volgens mijn broers en zussen had hij er een hekel aan. Hij deed het met tegenzin. En dan zijn pogingen om te stoppen. Een worsteling en hij kon het niet.  Voor mij de reden om niet echt met stoppen bezig te willen zijn. Ik zie wel. En ik doe het niet met tegenzin.

Mijn jaren 60 en haal ik mijn jaren 70. Geen idee en ik hoop het wel.  3 broers en 3 zussen hebben en twee zijn inmiddels overleden. De 1 heeft de 70 niet gehaald. De ander werd 75.  1 broer hebben die de 80 al is gepasseerd. En 1 broer die volgend jaar 80 wordt.  Ze roken niet.

Met pensioen zijn of ik doe alsof en dan kan het echt voelen. Alles een beetje afgebouwd en lekker rustig aan wieter willen goan. Het leven is niet altijd gemakkelijk. Ik heb het dan over psychische pijn. Zo noem ik het nu. Soms aanwezig en gelukkig vaker niet. Het is wel zwaarder geworden….

Samen met pensioen en samen lekker rustig aan wieter goan. Aan geld geen gebrek. Ook blij mee. Ik hoef niet elk dubbeltje om te draaien en voor onze levensstijl hebben we meer dan genoeg.

Blijven schrijven is belangrijk en blijven delen. Het muurtje bij het station en enkele andere plekjes. Je zult me er nog veel zien. De inloop hou ik in ere. Alleen al voor de vele herinneringen die ik aan dat plekje heb.

Ouder, wijzer en grijzer willen worden.  Mijn doel voor de rest van mijn leven en ik zie wel hoeveel tijd me nog is gegeven.

Samen met mijn lief. Ook blij mee of heel blij mee. Zonder haar had ik de 64 niet gehaald. Zij is inmiddels in haar 70+ jaren.  En maar hopen dat ze minimaal 80 mag worden.

een verslag van onze minivakantie

14 augustus 2025 tot en met 17 augustus 2025

De wens van mijn lief was een paar dagen Duitsland. Kijkend naar het treinleven en een paar foto’s van mijn zus en mijn eigen herinneringen kiezen we voor Osnabrück. Op zoek naar een hotel en hoe gemakkelijk het door internet is geworden. Natuurlijk met het treinstation als uitgangspunt. Ook de prijs speelt een rol.  We besluiten van donderdag tot en met zondag te gaan. Ik vind een hotel op loopafstand van het station en het is budget. Voor die prijs vind je in ons landje volgens mij geen hotel meer.  

Het treinleven.

In ons landje heeft het treinleven geen geheimen meer. Met de ov chipkaart simpel en als je weet hoeft het niet duur te zijn.  Naar Duitsland met de trein en in Hengelo op de trein naar Osnabrück. En dan een kaartje kopen in Hengelo en tot Hengelo met de ov chipkaart. Duitsland en een ander systeem en de verschillen tussen de regionale treinen en de intercity’s en dan gaat het mis.  Verschillende automaten en ook de stoelreservering is vreemd voor ons. Ook heb ik het van te voren niet goed uitgezocht : -).  Treinleven in Duitsland is dus anders dan treinleven in Nederland.  Maar het lukt.  De tweede dag gaan we met een intercity naar Bremen. 190 km per uur en een luxe trein. Daarna blijven we regionaal reizen. Veel stops en langzamer. En natuurlijk goedkoper.  Doe niet als ons en zoek het van te voren goed uit !!  En natuurlijk naar buiten kijken.  Dan is Duitsland niet zo vol als ons landje. 

De steden.

Osnabrück is een drukke stad met een groot centrum. Alleen maar consumerende mensen en dat zie je natuurlijk in elke winkelcentrum. Vele volle terrasjes en meer.  We doen een beetje mee. Midden in het centrum een stukje strand met elke avond live muziek en luie strandstoelen. Twee avonden bezocht en het was leuk. Met de trein naar Bremen en daar hebben ze wel een leuk historisch stukje. Ook met de trein naar Münster wat ouder en leuker is. Wie kent niet de verhalen van de Bisschop van Münster. Ik nog vaag.  Ook een mooie hele oude kerk. De Dom.  Er was ook feest en later op de dag live muziek. En veel volk op de been.

Het hotel en het stationsleven.

Een budgethotel met weinig voorzieningen. Alleen de mogelijkheid tot een ontbijt en natuurlijk een tweepersoonskamer met een tv en een goed bed. Het valt niet tegen. Een goed ontbijt, een goed bed en een perfecte ligging. Elke ochtend op tijd wakker en even naar het station voor het kopen van een kopje koffie. Het stationsleven zien. Ook zwervers aanwezig op dit station. Ze bedelen en ik geef ze een paar euro.  Op het station de mogelijkheid om belegde luxe broodjes te kopen en natuurlijk koffie. Een rookvrij hotel dus roken moet buiten. Iets wat ik altijd al doe.  Een stenen muurtje en bankjes. Ook de bussen en ze rijden af en aan. Ik steek een hand op en ze zien me niet. Geen groet terug. Dat is in Emmen anders : -) 2 30 gradendagen en een hele warme nacht. Ik heb het nog nooit zo warm gehad. Gelukkig de andere nachten prima.

 

Eten en drinken.

Eten en drinken moet natuurlijk ook. Normaal gesproken altijd thuis en zelden buiten de deur. Nu anders.  We houden het maar bescheiden. In de ochtend het ontbijt in het hotel. Goed en ook niet echt luxueus. Maar dat hoeft ook niet.  Tussen de middag de horeca en dan doen we iets duurder.  In de avond twee keer heel bescheiden en meer dan een patatje hoeft niet. De laatste avond in een restaurant in de buurt van het hotel.  Even duur doen. Ook dat is vakantie.

 

De Duitsers.

Ik heb in het begin om net als in het dagelijks leven en in Emmen iedereen die ik tegenkom te groeten. Moin zeggen ze daar en dat lijkt op moi. Voor goedemorgen, goedemiddag enzovoort. De mensen zijn niet veel anders dan in ons landje. Ze genieten van het goede leven. Dat zie je dan in de centra van die steden waar we zijn geweest.  Volgens mijn lief zijn ze gemiddeld wel iets kleiner dan de Nederlander.  Of het echt zo is ? Geen idee.  Wel iets anders dan in ons landje.

 

De tv

We gaan natuurlijk er niet naar toe om tv te kijken en het is mooi weer. Dus weinig op de kamer.  Toch nog af en toe even de Duitse tv. Net als vroeger alles in het Duits en dan hoor je President Trump Duits praten. De actualiteit. Ze zijn wel wat kritischer dan op de Nederlandse tv. En dan Amerikaanse series in de Duitse taal. Ook op de Nederlandse tv en dan ondertiteling. Doen ze daar niet. Hoe ik lang geleden dacht dat Bonanza een Duitse serie was : -)  Niet veel verandert.  En natuurlijk ook veel reclame. Meer dan in Nederland.

 

Normaal gesproken leven we heel minimalistisch met weinig verwennerij. Niet dat het altijd moet maar we vinden het leuk om te doen. Bescheidenheid siert de mens en het is beter voor de planeet.  Tijdens vakanties doen we het een beetje anders en dan is het ook echt vakantie.

 

Het waren een paar leuke dagen en we hebben ons wel vermaakt. Later dit jaar nog een weekendje weg in Nederland en dan is het vakantiegeld weer op : -)

nog meer ggz herinneringen

Nu even weer GGZ herinneringen met jullie delen. Te beginnen met mijn kennismaking met de GGZ.   Terug in de tijd.  April 1986 overleed mijn vader.  Ik woon inmiddels op mezelf.  Alleen in een flatje in de Bargeres. Het ging steeds slechter met me. Nog aan het werk.  Daarnaast een relatie wat niet goed ging.  Soms kon ik alles en andere momenten weer niks en dat botste. Door mijn eigen gedrag kwam er een einde aan die relatie. Gelukkig wel.

Hulp zoeken en ik kwam via de huisarts terecht bij het CAD.  Consultatieburo voor alcohol en drugs.  Te veel bier in mijn leven en nog veel meer te veel. Het ging nog slechter. Op een dag een stortvloed van woorden richting de hulpverleenster. Ze kon niet anders dan een psychiater bellen. Conclusie: een psychose. Ik was een gevaar en een gedwongen opname volgde.

Een standaardprocedure. September 1987 en ik word met de ambulance afgevoerd naar Licht en Kracht in Assen. Gedwongen en zonder mopperen van mijn kant.  Je kwam toen binnen op de isoleerafdeling. Je moest in bad en dan de isoleer in. Dat duurde bij mij maar een paar dagen.  De gekte doofde door die isoleerdagen uit en ik was weer normaal : -.  De tweede dag van de opname medicijnen in depotvorm.  Een spuit in je bil met medicijnen. Het bloed neemt tijdens zijn rondje door het lichaam een beetje medicatie mee en zo verder. Platspuiten.

Of het daarna beter ging ?  Nee.  Dagbesteding voor kwetsbare mensen zoals we die nu kennen was er niet. Geen plekje waar je naar toe kon. Ook beschermd wonen moest nog uitgevonden worden.

Crisisjaren. Tussen september 1987 en februari 1991  7 opnames in 4 jaar tijd. De kortste duurde 3 weken en de langste 14 maanden. Door de voordeur met ontslag en door de achterdeur (het isoleerblok) weer naar binnen. Een paar keer gedwongen en vaker vrijwillig.  Andere tijden. Ik kan me nu moeilijk verplaatsen in de Henk van toen. Gelukkig ligt het achter me.

Ik ging van het CAD naar de RIAGG. En er kwamen plekjes in de samenleving waar je naar toe kon. Gelukkig wel en mijn redding.

Vooruit in de tijd. Na die crisisjaren nog een aantal keren opgenomen geweest. In de jaren 00 van deze eeuw voor het laatst.  De strijd van met of zonder medicatie. Je staat bij de psychiater al met 2-0 achter.  Als je zonder medicatie wil ziet men dat als een gebrek aan ziekte-inzicht.  Het hoort volgens de psychiater ook bij de diagnose.  Medicijnen moet en zonder kan niet !  En daar is niets tegen in te brengen.

 

Stoppen met de GGZ en beginnen met schrijven. Op eigen kracht en het lukt. Ook stoppen met werken en stoppen met alcohol en stoppen met muziek.

Mijn laatste GGZ ervaringen waren begin dit jaar. Mijn brein slaat weer op hol en af en toe zijn mijn gedachten niet normaal meer.  Weer het idee dat ik zonder dat pilletje kan.  Jarenlang wordt je brein een beetje verdoofd en dan niet meer. Dan gaat het denk ik bij iedereen mis.   Nu besloten nooit meer te stoppen. Ik kan dat niet meer aan.

 

Ik ben er nog en dat is al heel wat.  Vele mensen tegengekomen tijdens al die jaren en velen hebben het niet overleefd.  Vele verhalen gehoord en weten dat er meer is dan en dat niet alles is wat het lijkt.   Het was natuurlijk  niet altijd kommer en kwel. Gelukkig niet !  Met een lach en toch vaker een traan denk ik aan die jaren terug.   

Afscheid nemen van de kapitalistische levensstijl

niet meer kapitalistisch willen leven. Wat is het tegenovergestelde van een kapitalistische levensstijl ?  Wat zegt AI 

Het tegenovergestelde van een kapitalistische levensstijl is een levensstijl die gebaseerd is op principes die tegengesteld zijn aan het kapitalisme. Dit kan zich uiten in een levensstijl die meer gericht is op collectivisme, gemeenschapszin, duurzaamheid en het vermijden van extreme consumptie. Concrete voorbeelden zijn een socialistische of communistische levensstijl, of een ecologische of minimalistische levensstijl.

Ik hoorde vandaag een leuk liedje over een boer die niet meedeed aan meer moet en die aan nog veel meer niet meedeed...  De boerderij is schuldenvrij en daarom heeft hij aan een paar koeien genoeg.  Genoeg om rustig en bescheiden van te kunnen leven en meer wil hij ook niet.  Af en toe komt er iemand van de bank zeuren en ze willen hem wel een beetje geld lenen. Het antwoord is altijd nee en genoeg is genoeg. 

Afscheid nemen van de kapitalistische levensstijl. Niet meer willen dan ik echt nodig ben. Me de kop niet gek laten maken door al dat aanzetten tot consumeren om me heen. Genoeg mag genoeg zijn. 

Zelf een tijdje gewerkt op de sociale werkplaats. Voor een paar centen meer en gelukkig werd ik er niet van. Stoppen en de auto aan de kant gedaan.  De auto verdiende ik met dat werk : -)  Dan maar zonder.  Ook gestopt met nog veel meer. Dan sta je even alleen en is het uit met de pret. 

Het AI antwoord op afscheid nemen van het kapitalisme. Meer samen en collectief. Grappig.  Lang geleden deden we het collectief en samen. Nu allang niet meer.  

Het vermijden van extreme consumptie doe ik al jaren. Het moet want ik heb ook niet het geld voor overmatig consumeren en het maakt denk ik ook niet gelukkig. Alweer genoeg is genoeg. Ik heb zelf een grote hekel aan kopen en kopen. Komt denk ik ook door al die reclame op tv….   Ergernissen. 

Het socialistische wordt ook even door AI genoemd. Sociaal zijn is politiek geworden. De SP neomt zichzelf nu supersociaal. Ze willen ook dat het minimumloon flink omhoog gaat. Zodat die mensen die ervan afhankelijk zijn ook mee kunnen doen aan meer en meer moet ?  Misschien zijn die mensen het ook wel nodig. Zelf ook niet meer dan het minimumloon en gelukkig krijgt mijn lief ook een paar centen. Om met zijn tweeën te moeten leven van dat minimumloon. Dat lijkt me een straf en niet gemakkelijk.  

De rijke mensen veel meer belasting laten betalen is ook een idee van die partij. Een supergoed idee.  De sterkste schouders die de zwaarste lasten mogen dragen. Mogen want het kan ook een eer zijn. Weten dat het niet zo gezien wordt en dat die rijke mensen het ook niet zo zien. 

Gemeenschapszin is natuurlijk nooit verkeerd. We zijn niet geboren voor ikke en ikke. Ook al is dat nu de mode. Duurzaamheid wordt ook even genoemd. Ook niets mis meer. 

Minimalistisch leven is ook een oplossing en veel beter voor de planeet. Maar als je veel hebt hoef je natuurlijk niet minimalistisch te leven. Steeds weer meer kunnen doen met je loon  is verslavend, normaal geworden en het went snel.  En iedereen doet aan kopen en kopen

Zelf doe ik lekker rustig aan als het om consumeren en meedoen aan  gaat. Soms moet het maar  wie het kleine en het weinige niet eert is een dom peerd : -)

over de asielzoeker

Een tweet van de leider van de grootste politieke partij in ons landje.  Hij wil het straatbeeld in ons landje weer Nederlands maken.  Als je dan over straat loopt weet je dat je in Nederland woont en leeft.

Later zit ik weer even op het muurtje bij de Hema. Ik kijk naar de mensen verderop op het terras en het is een terras vol met Nederlanders. Het geeft me niet het idee van een ander land. Naast me zit iemand te telefoneren in een vreemde taal.  Dat is dan wel effe multicultureel.

Zitten op het muurtje bij het station en ik zie allemaal autorijdende Nederlanders met af en toe een uitzondering. Achter me het station en de bus die asielzoekers naar Ter Apel brengt.  Daar is het beeld anders en kun je gaan denken dat je in een ander land bent.

Waarom komen er mensen naar ons landje. Oorlog en honger in eigen land en je hebt geen zin om mee te vechten. Je wilt gewoon in vrede leven en je wilt geen honger meer hebben. Je gaat op stap en komt in Europa terecht en later in Nederland.   Niet je eigen keuze of wel.  Je weet natuurlijk dat het in Europa vrede is en dat je er geen honger hoeft te hebben. Het leven is er goed.

Kun je als Nederland en als Europa zeggen. Los het zelf maar op. Hier is geen plek voor jullie. Ik vind van niet.   Gastvrij zijn en vreemdelingen met goede bedoelingen zijn welkom.

Terug naar het straatbeeld in ons landje en dan de trein. Dat is dan meer multicultureel.  Vooral van Zwolle naar Emmen en af en toe of is het vaak heb ik het idee en gevoel. Dit is geen Nederland maar…..   Of ik dat erg vind ?  Soms en.    Wonen in een vreemd land en genoeg landgenoten om je heen. Het Nederlands leren hoeft niet en nog veel meer hoeft niet.

Ze zijn er wel.  De vreemdeling die mee wil doen en dan Nederlands leert. Het is een moeilijke taal en ik denk dat niet iedereen in staat is het te leren.  Maar ze zijn er en ze leveren een mooie bijdrage…. Een voormalige asielzoekster en inmiddels Nederlandse wint voor ons landje op de olympische spelen vele medailles.  Dat is dan 1 van de goede voorbeelden. .

Uitzichtloosheid wil ik ook even noemen. In eigen land heb je geen toekomst dus maar ergens anders naar toe.  En dan kom je erachter dat je in bijvoorbeeld Nederland ook geen toekomst hebt.  Wat doet dat met je en met je gedrag.  Niet om dat asociale gedrag wat je bij een aantal ziet goed te praten maar ik snap het.  Kunnen we ze geen toekomst bieden zodat.  Nee dat kan niet en teruggaan en weten dat je dan ook geen toekomst hebt.  Ik snap het. 

Nederland moet Nederland blijven en er zijn grenzen aan de hoeveelheid buitenlanders die je toelaat.  Soms ben ik het er mee eens en soms niet. Je mag je ogen niet sluiten voor het feit dat het leven in ons landje voor anderen een hele mooie droom is en dat ze hier willen wonen.

Maak het leven in je eigen land dan beter en zorg er dan samen voor dat.  Dat is vaak onmogelijk en dan ?

Ik snap dat Europa voor velen het beloofde land is.  Gelukzoekers komen en ik kan ze geen ongelijk geven. Alles beter dan oorlog, honger en andere ellende…  Wat kun je er tegen doen ?  Of moet je ze gewoon welkom heten met een maar.  Dat laatste vind ik wel belangrijk. Je bent welkom maar……

Nederland zien als een multicultureel land.  Ook dat is een zienswijze waar ik wel achter kan staan.   Je houdt het niet tegen of : -

Succesvol zijn

In de Inloop een gesprek over wat gezien wordt als succesvol. Dan zijn de bezoekers van de inloop niet echt succesvol of succesvol geweest.  Succes volgens het systeem en wat de meeste mensen zien als een succesvol leven.

Ik denk meestal niet zo als al die systeemmensen en ik zie mezelf vaak wel als succesvol. Met een beetje fantasie heb ik nu een succesvol leven.  Eerder gestopt met werken. Ik hoef daarvoor niet te wachten tot mijn 67^ste.  De AOW leeftijd ligt voor mij en voor iedereen nu boven de 67.  Voor velen iets om naar uit te zien.

Ik doe het anders en mocht al op mijn 27^ste stoppen met werken. Ziekte en ziek zijn en dan wordt schizofrenie gezien als een hele ernstige ziekte en dan ben je niet meer in staat om te werken.  Het hoeft niet meer.  Het zien als een beperking en het zien als ziek zijn. Op dat moment was ik ook erg ziek en niet in staat om te werken.

Ik vond werken altijd wel belangrijk dus kwam ik terecht bij de sociale werkplaats. Te vaak ziek en te vaak balen dus stoppen. Altijd bezig gebleven en bezig zijn hoeft niet altijd werk te zijn.

Genoeg is genoeg dus stoppen met en accepteren dat ik niet goed in staat ben om te werken. Afscheid nemen van het systeemdenken en afscheid nemen van moeten.

Succesvol zijn is niet meer moeten. Voor mij wel en dan gewoon ook genoeg geld hebben om niet meer te moeten. Ook dat heb ik dus ook dan ben ik succesvol.

Met een beetje fantasie is mijn rijtjeswoning een groot kasteel. En dan hoef ik het niet in het echt te hebben. Fantasie is genoeg.  Zo is fantasie voor mij vaak meer dan genoeg. Misschien is dat ook een eigenschap die hoort bij schizofrenie. Een rijke en mooie fantasie hebben. Meestal pakt dit verkeerd uit en heel soms goed.

Ook dat is succesvol zijn of is het mazzel. Meer mazzel dan succesvol zijn. Mazzel hebben kan ook bij succesvol zijn horen.

Succes hebben zoals je dat volgens de regels moet zien. Dan hoor ik niet bij de succesvolle mensen. Succes kan ook heel persoonlijk zijn. Wat is dan voor mij succes hebben.

Al meer dan 25 jaar getrouwd. En dat voor iemand met mijn diagnose. Dan heb ik best wel succes.  Zo zijn nog meer dingen in mijn leven die niet echt horen bij iemand met de diagnose schizofrenie. En die toch gelukt zijn.

Soms voldoe ik wel aan die diagnose en kan ik nog steeds behoorlijk schizofreen zijn.  Ook blij mee.  Mijn diagnose zien als een zegen en het heeft me ook veel goeds gebracht.

Blij zijn met mijn fantasie en ook dan kan ik een uitzondering zijn.  Met een beetje fantasie kun je van tegenslagen iets leuks maken. Omdenken noemde iemand dat.  Succesvol leven is een gelukkig leven zonder niet al te veel meer te willen. 

Willen hoort ook bij het systeemdenken en we moeten steeds meer willen. Ook daar heb ik afscheid van genomen. Met een beetje fantasie heb ik alles en ook in het echt heb ik niet veel meer te wensen..

50 jaar terug in de tijd en 50 jaar vooruitkijken

 Afgelopen week was onze kleinzoon een weekje bij ons. Hij is nu 13. Af en toe dacht ik deze week even terug aan die tijd dat ik 13 jaar jong mocht zijn. 50 jaar geleden. En hoe mijn vakanties er toen uitzagen.

Achter op de bromfiets naar mijn oudste zus in de achterhoek. De weken op de boerderij van de ouders van haar vriend.  Hoe simpel het leven was en hoe gelukkig ik toen kon zijn. Veel bestond nog niet en was ik nog niet mee bezig.

Ik zie mijn kleinzoon van 13 bezig op zijn smartphone en met zijn tablet. Het was er in mijn tijd niet.  Het moest allemaal nog uitgevonden worden. Ook zie ik de overeenkomsten tussen mijn 13 jaar oud zijn en zijn 13 jaar oud zijn.

Dan is 13 jaar zijn leuk of kan het leuk zijn. 50 jaar geleden was ik het zelf en het ging goed met me.  Weinig zorgen en weinig waar ik me druk om maakte. Het puberen moest nog beginnen.  

Ik mag zijn opa zijn en ik wil een leuke opa zijn. Een opa die ik zelf toen niet meer had.  Ik had wel broers en zussen en mijn ouders. Hij is enigst kind. En zo zijn er nog meer verschillen tussen hem en mij.

Ik ben benieuwd hoe hij over 50 jaar aan deze tijd terugdenkt. Kom ik dan nog in zijn gedachten voor.

50 jaar geleden tot nu. ik mocht het meemaken. Veel zien veranderen en niet altijd ten goede.  Wat voor mijn kleinzoon nu normaal is er nog niet zo lang. De smartphone, Tiktok en nog veel meer van dat digitale gedoe. Ik noem het maar even gedoe en soms zie ik dat ook zo.

Ik doe zelf natuurlijk ook een beetje mee aan dat digitale gedoe. Ik weet nog dat het anders was. Of dat anders nu beter of slechter is ?  Ik kan het niet beter of slechter vinden. Is vooruitgang slecht ?  Het goede meenemen naar morgen en het slechte achter je laten.  Dat doen we niet altijd. Soms moet alles anders en moderner. Dat vind ik dan niet echt goed.  Maar ja dat is ook van alle tijden.

Hoe ziet het leven van een 13 jarige er over 50 jaar uit. Ik denk weer veel anders dan nu. Of niet veel anders ? Het kan allebei.  Anders als het gaat om hoe je je tijd doorbrengt en waar je je mee vermaakt. 50 jaar geleden was er maar 1 beeldscherm en dat was de tv.   Ik zie dat hij niet veel met de tv heeft. Niet in die week dat hij bij ons is.  Andere beeldschermen.

In de toekomst kijken is moeilijk. Niet weten hoe het over 50 jaar zal zijn. Hebben we dan weer een oorlog achter de rug ?  Om maar iets te noemen. Is er over 50 jaar nog leven op aarde voor de mens mogelijk ?  Daarover twijfel ik niet. Er zullen nog mensen zijn en ik denk dat onze kleinzoon er 1 van zal zijn.

De toekomst is ongewis en ik zie het niet altijd somber in. Niet altijd en soms wel. Maar weten dat de mens al vele problemen heeft overwonnen en dat ook in de toekomst zal kunnen.

Misschien hebben we dan afscheid genomen van het kapitalisme en van meer moet. Ik hoop het.  Ik hoop verder dat onze kleinzoon af en toe even aan ons terugdenkt en dat met een glimlach.

Ik ga nu even de afwas wegwerken. Op dezelfde manier als 50 jaar geleden. Toen hoefde ik niet af te wassen.  Net zoals onze kleinzoon het nu ook niet hoeft te doen  : -) Ik ben benieuwd hoe hij over 50 jaar de afwas doet. 

Lekker rustig aan doen

Mijn levensmotto.  Lekker rustig aan doen zonder echte hoogte en dieptepunten.  Dieptepunten genoeg gehad en ook hoogtepunten ontbraken niet. Het leven is meer dan een feestje en ook veel meer dan een tranendal.

Ook als het om meedoen aan bijvoorbeeld het consumeren is het leuk om rustig aan te doen. Soms schieten we dan door naar de andere kant. Dat kan omdat we het 90 procent van de tijd rustig aan doen.

Rustig an wieter goan naar het einde. Weten dat het leven op een dag stopt. Tot die dag mag je leven. Je mag meedoen aan het systeem : -)  Het systeem waar ik van alles van vind en wat toch wel deugt of wat misschien niet deugt.

Is er iets anders dan het kapitalisme.  Is er iets anders dan er tegenin gaan.  Is er iets anders dan ?

Mijn leven vergelijken met het leven van een hondje of kat.  Zij sterven ook zonder zich af te vragen of er een leven na de dood is. Het boeit ze niet. Hun brein is ook niet te vergelijken met het brein van de mens.  Dat is dan ook weer zo.   Soms jaloers op hun brein. Zijn ze ook jaloers op ons brein of is dat voor hun geen onderwerp om over na te denken.  Denken ze ?  Of laten ze het denken aan ons over.

Denken is ook iets waar je niet jaloers op hoeft te zijn. Het maakt het leven alleen maar gecompliceerder. Het leven kan al lastig genoeg zijn.  Laat me maar gewoon lekker rustig aan doen.

Gas erbij zingt Bennie Jolink en dan komt het goed. We geven al jaren gas er bij en gang is alles. Gang is alles en de gang mag ook met tussengas. Over de poot van het gas.  Alleen maar gas geven is het ook niet.

Wat is het dan wel ?  Alweer lekker rustig aan doen. Lijkt me wel een goed advies voor het systeem. Haal die poot even van het gas en doe eens een tijdje lekker rustig aan.

Even niet meer moet en even niet meer meer en meer.  Eeuwenlang deden we het lekker rustig aan. Er veranderde weinig. De laatste eeuw is er veel verandert. We zijn gas gaan geven en dan gaat het snel.

De wereld van de auto. De wereld van de computer.  De wereld van de mens die gas is gaan geven.    Ik pas en ik doe lekker rustig aan.  Totdat ik moet sterven en dan mag ik eeuwenlang rustig aan doen.  

Geen ruzies meer en geen meningsverschillen.  Het lijkt belangrijk maar hoeft niet belangrijk te zijn.  Na het leven en in het laatste hemd zijn we allemaal hetzelfde.  Een lichaam en meer ook niet.

Een lichaam dat rustig aan mag vergaan. Wat overblijft is stof en meer ook niet.  

Afscheid nemen van gas erbij en de poot op het gas.  Tijd nemen om verder te komen.  Verder komen doe je dan door pauze te nemen.  Lijkt me wel leuk. We nemen even pauze van en doe een eeuw of zo lekker rustig aan. Generatie na generatie die niet meer wil maar even minder.

Dit stukje even online zetten. Met jullie delen  en dan weer verder met mijn koffie. Verder niet veel plannen vandaag.  Oh ja lekker rustig aan doen!