2025

Naast terugblikken is een beetje vooruitkijken ook leuk. Wat zijn mijn plannen voor het nieuwe jaar ?  Wat verwacht ik ervan ?  Al vele nieuwe jaren meegemaakt en inmiddels ook meer verleden dan toekomst. Als je jong bent is het leuk plannen te maken.  Ouder zijn en ouder worden. Dan hoef je niet veel plannen meer te hebben.  Ook terugkijken kan dan leuk zijn.

2025. Een mooi rond getal en een bijzonder jaar. 30 jaar inloop bijvoorbeeld. In 1995 begonnen we aan dit avontuur. Van die 30 jaar 20 jaar actief geweest binnen de inloop.

Gevestigd aan de Boslaan 135. Gebouwd in de jaren 30 van de vorige eeuw. Er is de laatste jaren ook weinig onderhoud aan het gebouw geweest. Nog steeds Enkel glas en gaskachels om maar iets te noemen. Begonnen als een hotel en straks 30 jaar ons stekkie.

Het ggz dagbestedingsavontuur begon voor mij in januari 1992 in Emmerhout. Meer dan 30 jaar geleden : -)  Ik ben een volhouder.  Nu is de inloop voor mij iets minder belangrijk.  Gewoon nog geen zin om iets anders te gaan zoeken en vele herinneringen natuurlijk.  1 januari 1995 kregen we de sleutel en 1 maart 1995 gingen we open.   Ik ga het voor mezelf wel een beetje vieren.

In 2025 ook 50 jaar Normaal. Ook bijzonder.  Een band die ik al vanaf 1976 intensief volg. Nu niet echt een fan meer.  Soms vraag ik me af waarom ik het mooi vond : -)  Normaal willen zijn denk ik dan en zij noemden zichzelf normaal. Vele leuke herinneringen en die blijven. In 1995 bestonden ze dus 20 jaar. Wel veel leuke herinneringen aan dat jaar.   Ik ga in 2025 niet naar een optreden van Normaal. Ik heb ze al te vaak gezien : -)

2025 en ook 30 jaar samen met Alie.  Van verliefd zijn wordt het houden van. Ook dat is een feestje waard.  Samen genieten van het leven en van het ouder worden. Ook 30 jaar herinneringen !!

Herinneringen genoeg en altijd blij met mijn geheugen. 2025 wordt dus een bijzonder jaar. Ik heb wel iets met 5 en tien.  En dan met 30 : -) en natuurlijk 50.

Ook 80 jaar geleden dat de tweede wereldoorlog eindigde en we werden bevrijd. 80 jaar vrede en vrijheid in ons landje. Geen oorlog. Ook best uitzonderlijk. Oorlog schijnt er een beetje bij te horen. Waarom ? Geen idee. De mens houdt van vechten. Waarom ?  Ik weet het niet.

80 jaar vrede heeft ons ook veel rijkdom gebracht. Levend in een rijk land waar je ook als je niet kunt werken een goed leven kunt hebben. Onder normale omstandigheden is het leven voor iedere Nederlander de moeite meer dan waard.

Iets anders en goede voornemens heb ik ook. Doorgaan met tegen de stroom inzwemmen. Niet meedoen met de massa. Ook gaan voor zachtheid en vrede. En natuurlijk nog veel meer. Hopen dat ik gezond mag blijven en dat de mensen om wie ik geef ook gezond mogen blijven.    We zien verder wel wat het wordt !  Ik heb er wel zin in !  

licht en donker

 in 2022 geschreven 

Licht en donker

Vandaag de kortste dag. Vanaf morgen elke dag een beetje meer licht en een beetje minder donker. Op weg naar het begin van de lente. Licht en donker mogen dan even in balans zijn. Daarna meer licht dan donker. Rond 21 juni de langste dag en daarna omgekeerd.

Hoe ik meer van het licht dan van het donker hou. Hoe snel de tijd soms gaat. In herfst en winter gaat het bijna ongemerkt In lente en zomer geniet ik meer van de dagen. Soms lijkt het op een winterslaap.

Willen leven in het licht. Ook dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt wel weer licht. Jaren gekend dat ik me niet bewust was van licht en donker. Als een zombie door het leven gaan. De laatste jaren is het anders.

Buiten vind je me in de zomer en in de winter. Soms zittend in het zonnetje. Soms gewoon zitten. De grens is het donker. Je zult me nooit buiten zien zitten in het donker. Dus nu meer binnen dan buiten. Hoe ik met de jaargetijden meega.

Ik heb geen favoriete licht en donker tijd. Om de jaargetijden zo maar even aan te duiden. Ieder jaargetijde heeft zijn mindere en mooiere eigenschappen. Nu dus de winter en de kortste dag.

We gaan de goede kant weer op. Wel als het om licht en donker gaat. In slechte tijden wist ik zeker dat het niet altijd zo zou blijven. Altijd geloven in betere tijden. Achter wolken schijnt de zon. Het plekje waar ik het vond.

Naast licht en donker heb je ook nog de duisternis. Wel eens gehoord van mensen die kiezen voor leven in de duisternis. Ze hebben een hekel aan licht. Ze zijn er. Mensen die kiezen voor het slechte en slechte dingen doen. Soms is het geen keuze en gaat er heel wat aan vooraf. Soms is het wel een keuze.

Kiezen voor God of de Duivel. Ook zo kun je die keuze zien. Met zijn allen gaan we ten onder en hoe eerder hoe beter. Of met zijn allen overleven we het. Ik denk weleens dat het geld uitgevonden is door hele slechte mensen. Mensen wiens doel het einde der tijden is. Niet in positieve zin natuurlijk.

Geen leven meer mogelijk op planeet aarde en het duurt dan duizenden jaren voordat er weer iets kan groeien. Dan weer een evolutie en voordat er dan weer mensen zijn. Dan mag het spel of is het een strijd tussen goed en slecht weer opnieuw beginnen.

Zelf er van overtuigd dat het goede het altijd zal winnen van het slechte. Ook al kom je nu soms verder met slechte eigenschappen. Ook dat kan ik mis hebben.

De jaargetijden met al zijn goede en minder goede eigenschappen. De stand van de aarde ten opzichte van de zon. En dan het plekje Nederland. Ik hou wel van die grote verschillen in licht en donker.

Weten dat op sommige plekjes die verschillen veel groter zijn.

Schrijven dat ik geen favoriete jaargetijde heb : -) Toch meer houden van het licht dan van het donker. Altijd kies ik voor het licht !

Wie is er nu eigenlijk gek

Een boekverslag

Een paar jaar geleden kwam ik dit boekomslag tegen. Het spreekt me wel aan.  Vele verhalen gehoord van mensen die net als ik gek waren geworden van zichzelf of was het gek worden van de maatschappij. En dan al die diagnoses die je dan kunt krijgen. Te veel en te vaak en dan de psychiatrische pilletjes. Hoe de psychiater voor elk probleem een pilletje heeft.  Of die pilletjes ook echt helpen. Vaker niet dan wel. En als ze helpen is het geluk.   Ook niet altijd waar natuurlijk. Zelf gebruik ik al heel lang een antipsychoticum en het helpt.

Zin hebben om een boekverslag te gaan schrijven voor het Inlopertje. Even iets anders dus dit boek geleend van de bieb.  Een ervaringsverhaal van Ewout Kattouw. Het is geen leuk ervaringsverhaal. Door het eerste pilletje en de bijwerkingen van dit pilletje belandt hij op een gesloten ggz afdeling wat hij als een hel ervaart.  Vele diagnoses volgen en vele psychiatrische pilletjes. Je wordt er niet echt vrolijk van.  Het verhaal begint in 1993 en dan 20 jaar ervaringen met pilletjes en verschillende diagnoses.

Op een dag gaat hij naar de Hanze hogeschool voor een opleiding tot ervaringsdeskundige en dan eindigt het met afbouw van de pilletjes en met de hel die daar bij kan horen.   En dan de woede en het verdriet.  Terug naar het eerste contact en het eerste pilletje en dan naar het heden. Al die diagnoses kunnen de prullenbak in en wat overblijft is PTSS overgehouden aan sommige gebeurtenissen in die ggz periode.

Wakker worden uit een nachtmerrie en er dan achterkomen dat je veel gemist hebt. Dat de samenleving in die 20 jaren dat je in psychiatrie zat ook verandert is.  Dat je in vergelijking met je leeftijdsgenoten een ander leven hebt gehad. De achterstand die je hebt opgelopen en niet meer goed kunt maken.  Toch een positief einde en dit boek hoort bij het positieve einde. Zo ver ik weet gaat het nu goed met hem.

  

Voor mij af en toe confronterend en ook weer niet.  Voor mij was de ervaring met bijvoorbeeld de gesloten afdeling anders. Het was voor mij af en toe een feestje.  Ook heb ik maar 1 diagnose en dan bij mij de verdoving en de zombiejaren zoals ik ze noem. Ook Begon voor mij het ggz avontuur in 1987. Ik was 26. Voor hem in 1993 en hij was 18.

Ook vind je in het boek interviews met deskundigen en ervaringsdeskundigen. Leerzaam en je komt er meer door te weten.  Of het nu echt anders is ?  Geen idee. Soms denk ik dat men wijzer is geworden. Soms niet. Wil je meer weten over hoe het kan gaan in de psychatrie. Dan is dit boek een aanrader. 

innerlijke rust

 van een paar jaren geleden : -) 

Wees selectief in welke strijd je aangaat. Vaak is innerlijke rust veel fijner dan gelijk krijgen !!

Me druk maken om alles om me heen. Zie dat we als mensheid al jarenlang op de verkeerde weg zitten. Zien hoe de natuur lijdt onder ons gedrag.. Weten dat het anders moet en erover schrijven…

Weten dat de meerderheid niet anders meer kan. Het resultaat van een eeuwenlange hersenspoeling. Van generatie naar generatie gaat het om vooruitgang. Sneller en sneller en meer en meer.

Hoe we steeds ouder en minder wijs worden. Dromen van een wereldwijd computervirus. Nu een wereldwijd coronavirus. Onze gezondheid wordt bedreigd en we worden aangevallen. Even een pas op de plaats en hoe reageren wij.

Mensen in nood en dan leer je de mens pas echt kennen. Ik zie de berichtjes op facebook en ik hoor de verhalen om me heen. Mensen die vinden dat de wereld kapot is en er geen hoop meer is. Mensen die het positieve blijven zien en hoopvol doorgaan.

Velen verlangen terug naar de tijd voor het virus en als het virus weg is willen ze op de oude voet doorgaan.. Verlangen naar de tijd dat alles ‘normaal’ is en weten dat die tijd verre van normaal is.

De strijd aangaan of kiezen voor innerlijke rust. Weten dat ik als eenling weinig invloed heb op het geheel. Weten dat een steen verleggen in een rivier op aarde veel effect kan hebben. Als je het zo ziet heeft het altijd zin om er iets van te zeggen of te vinden.

Selectief zijn in de strijd die ik aanga. Weten dat het de innerlijke rust kan verstoren. Veel strijd ga ik dan ook niet meer aan. Bijna 60 worden en genoeg kan genoeg zijn. De strijd overlaten aan de ander. De ander de kans geven fouten te maken en te leren. Hoeveel ik van het leven geleerd heb !!!

Een boek kunnen schrijven over mijn leven en over alles wat ik gezien heb… Misschien is dit weer een hoofdstuk van het boek .

De donkere dagen voor Kerst en genieten van het goede gevoel. Hoe innerlijke rust mijn grootste bezit kan zijn.. Me niet meer druk willen maken over het grote. Zien dat velen het goed doen en goed bezig zijn… Ook al is het een minderheid.

De wereld is stuk en soms ben ik het daarmee eens… Willen dat meer mensen dit gaan zien . Weten dat we ervoor kunnen zorgen dat de natuur zich herstelt. Weten dat we het samen moeten doen. Zien hoe de verdeeldheid groter wordt.. Velen willen terug naar het oude normaal. Anderen willen die tijd nooit terug.

In nood leer je de mensen en het Nederlandse volk kennen. In dit geval is het wereldwijd en hoe zal het verder gaan !!

een houdbaarheidsdatum

Heeft het systeem een einddatum. Kunnen we ongestoord en altijd maar doorgaan met meer moet.  Of stopt het op een dag. Dan moet het anders. De aarde denk ik dan. Kan de aarde onze rijkdom nog aan.  Steeds maar weer meer willen doen met je loon.  Steeds maar weer meer willen. Genoeg is genoeg is onmogelijk geworden.

Of er nog plekjes terug te vinden zijn waar de mensen het anders doen. Waar de economie niet de hoofdrol heeft.  Er zijn denk ik als je goed zoekt nog wel een paar plekjes te vinden waar men het nog echt anders doet. Maar ze zijn zeldzaam.

Een tenminste houdbaar tot datum heeft het systeem wel. Je kunt wel stellen of ik vind dat we die datum inmiddels voorbij zijn. Ik denk even aan hoe het klimaat reageert op ons gedrag. Een duidelijke waarschuwing en een duidelijk tot hier en niet verder !

Of we ook in staat zijn iets met die waarschuwing te doen ?  Ik denk het niet. Een aantal mensen vinden het maar onzin. Hoe kan ons gedrag invloed hebben op het klimaat ?  Daarvoor zijn we te nietig.  Anderen maken zich er wel druk over en protesteren.  Het moet anders of het moet minder !

Echt minderen zal in het huidige systeem te moeilijk worden dus het moet anders. Hoe dan ?  Dat vraag ik me ook weleens af. Hoe dan ?  Kijkend naar de geschiedenis en dan was anders altijd onmogelijk.  We zijn er niet toe in staat.

Periodes van rijkdom en voorspoed werden meestal door een oorlog anders. Even met elkaar vechten zorgt voor een pauze in meer moet en een groeiende economie. Vechten is duur en : -

Angst voor oorlog is er ook genoeg. Wat gaat Rusland doen en dan heb je ook nog China. Met meer dan 1 miljard inwoners belangrijk. De fabriek van de wereld wordt het land ook wel genoemd.  Als zij stoppen met meer moet, heeft Europa echt een probleem. Dan zal het echt anders moeten !

Houdbaar tot en als je het dan langer bewaard wordt het giftig en is het niet meer voor consumptie geschikt.  Zo zie ik het systeem nu.  Giftig en niet meer voor consumptie geschikt.

7 vette jaren afgewisseld met 7 magere jaren. De vette jaren liggen achter ons en nu de magere jaren. Ook te maken met een houdbaarheidsdatum. Het kan niet altijd goed blijven gaan. We moeten de planeet even op adem laten komen. Even een pas op de plaats maken en even minder willen.

8 miljard mensen die niet in staat zijn tot anders. Ook dat is waar.  Gewoon een kwestie van geduld en de natuur grijpt in. In de vorm van een oorlog of in de vorm van natuurrampen en zo lost het probleem zich vanzelf op.  Of het niet leuker kan ?  Geen idee en ik denk van niet.

Op hoop van zegen en rustig wachten op de dag dat een hogere macht ingrijpt en het overneemt. Ook dat is iets waar velen in geloven.  En tot die dag !

Denken of nadenken

Een jonge vrouw gaat geneeskunde studeren. Niet omdat ze dat wil maar omdat iedereen in haar klas dat gaat doen.  Ze wil studeren en verder heeft ze geen zin om na te denken over de richting. Eenmaal geneeskunde en ze gaat nadenken over de specialisatie.  Basisarts en dan ?   Voor die vraag neemt ze de tijd. De luxe hebben om die tijd te nemen. Ik noem het even luxe omdat het zo is. Na een paar jaar nadenken besluit ze geen arts te worden. Ze gaat iets anders doen.

Het leven en de keuzes die je moet of is het mag maken. Soms moet het snel. Soms mag je voor iets de tijd nemen.

Ik denk even na over mijn eigen keuzes. Of het echte keuzes waren ?  Of ik de tijd heb genomen om er over na te denken ?  Soms wel en soms had ik niet de tijd om er over na te denken. Het leven koos voor me.

Ik ben meer een denker en dromer dan een doener ! Dat vind ik van mezelf. Niet dat ik vaak iets van mezelf vind. Mens zijn denk ik dan met goede en minder goede eigenschappen.  Minder goed mag je niet zeggen zegt iemand die er over heeft nagedacht.  Gewoon naar vermogen je best doen is genoeg en meer mag je niet van jezelf verlangen.

Vanochtend een berichtje op facebook gezet. Het gaat over het kapitalistische en economische systeem waarin we leven. Kan het echt niet anders ?  Moet het echt zo ?   Twee vragen waar je over na kunt denken.  Waar je de tijd voor mag nemen. Vragen waarop je niet direct een antwoord hoeft te geven.  Velen denken er niet over na.  Het is zo en altijd al zo geweest dus zal het wel niet anders kunnen.  Erover nadenken is verspilde moeite.

Verspilde moeite mag het zijn.  Denkers uit het verre verleden die vonden dat de mens het anders moest gaan doen. De meeste mensen hadden het te druk met en waren er niet mee bezig. De kinderen moesten te eten en we moeten verder.

Verder moeten we nog steeds. Ook al is alles er.   Gevaren die ons fijne leventje bedreigen zijn er ook. Mensen die en dan willen vechten en wij moeten ons verdedigen.  Moeten of willen.

Denken is te moeilijk. Daarom oordelen we.  Een tekst van een leuk tegeltje. Denken doen we niet zo graag.  We hebben het te druk met leven en komen aan denken niet toe.  Ga in mijn schoenen staan is net zoiets en oordeel dan. Hoe dat weer onmogelijk is.

Het brein van de mens denk ik dan en hoe geen brein hetzelfde is. Gelukkig niet. Je bent doeners,  denkers en doeners nodig en samen mogen we het doen. Hoe je daarover ook weer ruzie kunt maken.  Samen ?  Nee, ikke en ikke is veel belangrijker.

Samen mogen we verschillend zijn. Of samen moeten we verschillend zijn. Het kan allebei.  Samen zijn we de samenleving. In het groot en in het klein.

Denken is leuk en denken is voor mij vrij zijn. Een uurtje op een muurtje en een beetje nadenken over het leven en dan weer wieter goan.  Verder gaan blijft natuurlijk belangrijk. Maar af en toe een pas op de plaats maken en nadenken kan belangrijker zijn.. De balans opmaken is belangrijk en misschien nog iets belangrijker dan steeds maar weer verder gaan.

Zonder auto is voor mij heel normaal

Een paar jaren geleden geschreven.

In de jaren 60 waren er veel minder auto’s dan nu. Voor de meeste arbeiders was een auto hebben niet meer dan een mooie droom. Ik kom uit een echt arbeidersgezin en de auto was er niet.. Mijn vader ging elke dag op zijn bromfiets naar het werk. Ook twee oudere broers in huis en ook echte arbeiders dus zonder bromfiets ging het niet.

Zelf dus niet opgegroeid met de auto en toch maar een rijbewijs gehaald. De auto werd haalbaar maar er echt van genieten kon ik niet.. Voor mijn ouders een auto gekocht.. Om iets voor ze te kunnen betekenen. Ook wel handig als je in de weekenden wilde stappen en dan iets verder weg moest.. Een uurtje fietsen was daarvoor heel gewoon en hoe ver je in 1 uur komt als je een auto hebt : -)

Tot in de jaren 80 reed er een personeelsbus van de fabriek door het dorp. Om de arbeiders naar het werk te brengen. Iets meer dan 15 kilometer verder en te ver om te fietsen. Velen bleven met die bus gaan ook al hadden ze een auto. Zelf ook nog even op die fabriek gewerkt en dan af en toe met de bus. Dat ongeschoolde fabriekswerk is er bijna niet meer en ook die bus staat al jaren stil.

Nu in 2021 is de auto gemeengoed geworden. Bijna niemand hoeft nog zonder te doen. De arbeider die alleen een bromfiets heeft is uitgestorven. Iedereen kan zich een auto veroorloven. Voor velen de heilige koe en zonder is geen leven.

Ik ken ze nog. De arbeider van vroeger en nu met pensioen en hoe blij ze zijn met hun auto. Bij wijze van spreken pakken ze zelfs de auto als ze naar de wc. moeten : -)

Zelf een haat en liefde verhouding gehad met dat ding. Ik ben geen echte autorijder en ik zie veel te veel. Ik wilde het ook te goed doen. Dan de haast die er bij hoort. Ook autorijden zelf is in de loop der tijd verandert. De zondagsrijder van vroeger die alle tijd van de wereld had. Op zondag een eindje rijden just for fun en het komt bijna niet meer voor. En de haast die bij het autorijden hoort. Ook iets waar ik niet meer mee kon omgaan.

Een auto kost natuurlijk ook geld en ook dat is voor mij een reden om het zonder te doen. Je kunt een euro maar 1 keer uitgeven. Als je dan met tegenzin auto rijdt dan is de keuze snel gemaakt.

Nu alweer 10 jaar zonder auto en het bevalt me goed. Best te doen. Fietsen en hoe alles op fietsafstand is.. Binnen 5 kilometer bedoel ik dan. En voor de langere afstanden is er de bus en trein. De bus overdag is best te doen en zien dat ik dan vaak de enige 60 plusser ben die de bus pakt.. De trein is ook voor ons heel normaal geworden.

Al meer dan 10 jaar een weekendvrij abonnement en het spoorwegennet zit in mijn hoofd. In mijn tienertijd reisde ik al met de trein. Toen had je het ouderwetse spoorboekje en hoe ik die in mijn hoofd heb zitten. Nu het internet en een app op mijn smartphone.. Ergens naar toe willen en het internet is dan handig. Geen spoorboekje meer nodig. Gemak dient de mens

Weten dat je in sommige kringen zonder auto niet echt meetelt. Hoe gewoon een auto hebben is geworden en hoe gewoon het zonder auto doen voor mij is geworden. Ik zou niet met willen : -)

Taal

3 of is het 4 jaar oud zijn en de eerste woordjes komen eruit. Was het dada, pappa of mamma. Wat mezelf betreft. Geen idee. Te lang geleden. Hoe taal bij het mens zijn hoort.

Al die woorden die ik al met jullie heb gedeeld. Soms denk ik er over na. Wat ik wil schrijven. In mijn hoofd schrijf ik het al. Als het dan zover is, wordt het vaak anders. Bezig zijn met taal.

Hoe lang is er al taal. Volgens google al heel lang. Taal hoort bij het mens zijn. Er zijn ook heel veel talen. Meer dan 6000. Waarom er zoveel talen zijn ? Geen idee. Ook geen zin om dat uit te gaan zoeken.

In mijn jeugd stond dialect centraal. Het Nederlands leerde ik op de lagere school en verder was het dialect. Totdat ik naar een vakantiekolonie mocht. 6 weken naar Egmond aan Zee en daarna was het Nederlands.

Hoe ik gek ben op taal. Om me uit te drukken en om te gebruiken voor te schrijven. Hoe het in mijn hoofd ook gewoon Nederlands is. Zelf vind ik het een mooie taal en het is mijn taal.

Het Engels en het Duits lijken dan weer op het Nederlands. Frans of Italiaans is iets anders. Ik versta het wel maar ik begrijp het niet. Op een paar kleine woordjes na. Komt denk ik ook dat ik in mijn middelbare schooltijd Engels en Duits als vakken had.

Taal zorgt ook voor misverstanden. Twee Nederlanders die allebei een ander soort Nederlands spreken. Kan dat ?  De vraag stellen is de vraag beantwoorden dus het kan.

Taal gebruiken om misverstanden weg te werken. Ook dat kan. Hoe ik ook altijd mijn best doe om zo duidelijk mogelijk te schrijven. Zonder echt moeilijke woorden te gebruiken. Maar ik kan me voorstellen dat het voor sommigen nog lastig blijft.  Dan is het onbegrijpelijk Nederlands.

Taal afhankelijk van het plekje waar je bent geboren en opgegroeid. Hoe kinderen vaak in het Nederlands worden opgevoed. Of ik ook opgevoed ben in het Nederlands.  De eerste jaren niet en later : -)  Meer voeding dan opvoeding gehad en dan de rol van lezen en tv. Altijd in het Nederlands.

Intelligentie speelt natuurlijk ook een rol. En dan het vermogen hebben om te leren. Niet iedereen heeft dat vermogen. Jammer genoeg niet. Taal verandert ook door de tijd. En door het te gebruiken. Elk jaar weer ontstaan er nieuwe woorden en verdwijnen er weer woorden. De tijd heeft dan de meeste invloed op taal. Af en toe verandert men ook de regels. Dan moet een woord opeens anders geschreven worden. Is het pannekoek of is het pannenkoek. Onder pannekoek staat een rood streepje. Onder pannenkoek niet dus dat zal wel goed geschreven zijn.

Schrijven met pen en op papier. Ik doe het nooit meer. Het is nu de laptop, het beeldscherm en het toetsenbord. En dan de tekstverwerker. Ik weet nog hoe het ging met de typemachine en hoe het moest met pen en papier. Bijna vergeten en ik kan het niet meer. 

We hebben als mensheid een lang verleden.

Duizenden jaren geleden verschenen op verschillende plekjes op aarde de eerste mensen. Wat we dan denken te weten. Evolutie en na duizenden jaren alleen maar dieren kwam er iets wat op de huidige mens leek.  Echt precies weten we het niet.  We kunnen alleen maar door te beredeneren en door logisch na te denken weten hoe het is gegaan.

De eerste mensen. Groepjes die op zoek naar eten en drinken over de aarde zwierven. Geen vaste plek om te wonen. Eten en drinken zoals de dieren ook alleen maar deden. En dan natuurlijk de voortplanting. De jager/verzamelaar. 

Op een dag lang geleden ging men zich ergens vestigen en de landbouw werd uitgevonden. Net als nog zoveel meer. Verder gaan in de tijd en de eerste landen kwamen er. Bezit werd ook uitgevonden en bijvoorbeeld zoiets als taal.  

Het mens zijn in deze tijd om even snel verder te gaan. Jagen en verzamelen doen we nog steeds. Net als de eerste mensen duizenden jaren geleden. Hebben en hebben speelt ook nog een grote rol. Net als meer willen hebben dan een ander.

Sinds de eerste landen er kwamen is er veel veranderd. Ontwikkeling of moet je het evolutie noemen. Het wiel werd uitgevonden en natuurlijk nog veel meer. Veel te veel om op te noemen. Gemakzucht dient de mens denk ik dan met een glimlach : -)  De reden voor vele uitvindingen.

Mens zijn en niet meer dan een speldenprik zijn in de geschiedenis. 1 leven van iets meer dan 80 jaar stelt als je een grafiek maakt niet zoveel voor. Niet meer dan een speldenprik.  De eerste mensen die nog niet echt aan bijvoorbeeld taal deden en de mens nu. Het kan een wereld van verschil zijn.

Van samen en gemeenschappelijk naar ruilen en het geld werd uitgevonden. Net als rijk zijn en arm zijn. De eerste oorlogen en even niet weten wat de reden was voor de eerste oorlog.  Vechten en ruzie maken doen we nog steeds. Ook een uitvinding van de mens. Waarom we dat doen ?  Geen idee.

We vergeten en gaan verder. Hoe leuk het is om iets van de geschiedenis te weten en achteraf heb je altijd gelijk.  Geschiedenis een verplicht vak maken op de scholen. Om te weten en om van te leren. De homo sapiens. De moderne mens heeft een rijke geschiedenis. Of we ook in staat zijn/waren om er van te leren. Dat is een ander verhaal.

Het evolutieverhaal en dan heb je ook nog de bijbel en de koran en misschien nog wel meer boeken die het weten. Ook dan is het strijd en wie heeft er  gelijk? Zijn we het product van de evolutie. Of heeft een hogere macht gezorgd voor ons bestaan ? Is er een leven na de dood of is de dood voor ieder mens het einde ? Niemand weet het of

Product zijn van de evolutie en zal de mens zich ontwikkelen tot iets wat slimmer is en het anders kan  doen. Komt er iets na de mens ? Of is de mens het einde van de evolutie ?  De toekomst zal het uitwijzen.

De keuze is reuze

Hoe veel de laatste jaren verandert is. Ik denk even aan gas en licht. Nog niet zo lang geleden was er geen keuze. Nu is de keuze reuze. Het vrijgeven van de markt. Het wordt dan goedkoper. Zo werd het gebracht. Of het echt goedkoper geworden is ?  Nee. Net zoals bij alles is het alleen maar duurder geworden. Terug naar vroeger en van gas en licht geen handel meer maken. Lijkt me veel leuker en ook gemakkelijker.  Op zoek naar de goedkoopste is een hele studie en niet gemakkelijk meer.  Zelf ben ik een slaper en ik stap nooit over.  Uit protest of gewoon te lui om op zoek te gaan naar de goedkoopste.  Misschien moet het straks als ik wat minder te besteden heb wel.

De zorg is ook zoiets. Marktwerking in de zorg gaat er voor zorgen dat de kosten niet uit de hand lopen. Een nationale zorgverzekering kan ook. En dat zal alles veel leuker en gemakkelijker maken. Geen gedoe meer met aanvullend verzekerd zijn. Nog veel meer gedoe gaat dan verleden tijd worden. De marktwerking in de zorg is mislukt hoorde ik in 2023 tijdens een lezing. Kan het nog anders of is het daarvoor te laat.

De keuze is reuze denk ik als een boer met kiespijn als ik tv kijk. Zoveel zenders en zo weinig wat ik leuk vind. Vroeger met drie zenders was het veel leuker. En bovenal minder reclame.  Een avondje zappen en ik denk weer dat alles in ons landje gaat om kopen en kopen. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Er wordt minder tv gekeken dan 40 jaar geleden.  1 miljoen mensen die naar hetzelfde programma kijken. Zeldzaam. 40 jaar geleden was dat anders. Natuurlijk heb je nu betaal-tv. Netflix, videoland en meer. Wij doen het ook. Even zonder reclame tv kijken. Dat is voor ons dan de reden.

De keuze is reuze en dat zorgt dan weer voor keuzestress. Keuzestress is dan weer een nieuw woord. Om aan te geven dat velen door de bomen het bos niet meer zien. Een goede keuze maken is te ingewikkeld geworden. Wat past bij me en wat niet. In de war raken van al die keuze.

De vooruitgang is niet altijd leuk. In een land waar het al eeuwen draait om handel en dan hebben ze van bijna alles handel gemaakt. Zelfs de zon en de wind is handel geworden. Met al die zonnepanelen en windmolens. Gelukkig kunnen we de zon en de wind nog niet sturen. Gelukkig niet.

Mensen die gebaat zijn bij simpel zijn er natuurlijk nog genoeg. Ook dat is handel geworden. Ze zijn hulp nodig en dat is er. Het kost geld maar levert ook geld op. Dat is dan de handel en marktwerking die je terug ziet in met name de zorg.

Nu licht verstandelijk beperkt zijn en 40 jaar geleden kon je nog moeiteloos mee doen. Nu niet meer. Hulp nodig hebben bij al die keuzes die je elke dag weer moet maken.

Of het nu echt zoveel slechter is dan vroeger. Nee natuurlijk. We zijn als volk veel rijker geworden. Je kunt al die keuze ook zien als rijkdom. Maar zelf zie ik het dan als gekmakende rijkdom : -

Of we weer terug kunnen naar simpel en minder keuze. Vaak denk ik dat dat een gepasseerd station is. Het moet eerst nog veel gekker worden en misschien kan het dan weer simpel.

Een terugblik op het afgelopen jaar

Altijd leuk. Aan het eind van het jaar even terugkijken en even stilstaan bij. Ik heb al vele jaren meegemaakt. Het ene jaar leuker dan het andere. Nu even 2024.

Ik laat het jaar even in november beginnen. Weer een keertje vastzitten in mezelf en ik besluit weer een keertje te minderen met mijn antipsychotica. Als het misgaat weer beginnen. Als het misgaat? Met verdoving leven en dan plotseling de verdoving eraf. Dan gaat het mis.  In mijn hoofd een andere wereld dan de echte wereld. Leven in twee verschillende werelden en alles wat daarbij hoort.  Een psychose. Het was heftig.

Begin januari van dit jaar besluit ik dat het genoeg is. Crisisdienst over de vloer. Ik krijg iets rustgevends voorgeschreven en natuurlijk weer antipsychotica. Voordat alles weer een beetje normaal is in mijn hoofd ben ik een paar maanden verder. Ook even ggz contact. Eventjes is genoeg : -)  En het besluit nemen nooit meer te stoppen met dat pilletje. Genoeg is genoeg en hoeveel kan ik aan? Dan is het nooit meer.

Er is natuurlijk meer dan een psychose. Na die periode weer een rustig jaar gehad. Lezingen bijwonen is ook een hobby. Voeding voor het brein. Ik probeer dan in de herfst en wintermaanden elke week een lezing te bezoeken. In de praktijk 3 per maand. Het kenniscafé Emmen, het filosofiecafé Emmen en het inspiratieplein van de Grote kerk.  Leerzaam en geestverrijkend. Google maar even en je weet meer van die drie.

De inloop ook maar even noemen. Te weinig ervaring bij de medewerksters.  Er is met het vertrek van met name Gini en later Lyset en Michel veel ervaring weggegaan en te weinig voor teruggekomen.  Vind ik wel belangrijk voor de inloop. (Levens) en ggz ervaring bij de medewerk(st)ers.  En een beetje verstand hebben van !   Een gebrek aan kennis en ervaring bij was ook 1 van de redenen waarom het mis met me ging.  Ik ga het dus ook een beetje anders doen. De boel een beetje de boel laten. Genoeg mag genoeg zijn.

De liefde is er nog steeds. Blij met Alie. Al 29 jaar samen en in juni waren we 25 jaar getrouwd. We vieren het. Gewoon simpel en zonder te veel gedoe. Nog steeds blij met elkaar. Haar rol in die crisis wil ik ook nog even noemen. Er met humor mee omgaan en ik kreeg van haar vaak de vraag of ze de crisisdienst moest inschakelen. Ze zag dat het niet goed ging. Voor haar was het ook niet gemakkelijk.  Gelukkig is er dan de liefde en natuurlijk humor.  

Schrijven hoort er ook nog steeds bij. Ook iets wat ik al meer dan 15 jaar doe.  Moeite met me uiten en natuurlijk de bijwerkingen van dat antipsychotica pilletje. Dan is schrijven voor mij ook vrij zijn.  Ook ben ik een facebook freak.  Ook in crisistijden en dan is het niet altijd een goed idee. Maar open moet het zijn. Mijn verhaal naast die verhalen van anderen over mij.

Opa zijn mag ik niet vergeten te noemen. Al 13 jaar opa en een band hebben met dat joch. Genieten en meer wil ik er ook niet over kwijt. Niet overal goed in zijn maar een goede opa zijn is tot nu toe gelukt !

2024 was tot nu toe weer de moeite waard.  Met diepte en hoogtepunten. Nu ook zeker weten dat ik niet zonder medicatie kan.  En zo zijn er meer dingen waar ik niet zonder kan.

Als en dan

As as geen verbrande turf was. Een liedje van Daniel Lohues.  Als ik toen een andere keuze had gemaakt dan.  Hoe het leven bestaat uit keuzes.  En dan niet weten hoe het was gegaan als je een andere keuze had gemaakt.

Keuzes en soms ben je niet in staat een eigen keuze te maken. Dan ben je afhankelijk van de keuzes die anderen voor je maken. Ook dat kan.

Als men mij tijdens mijn eerste gedwongen opname niet had platgespoten dan had het anders kunnen gaan. Dan had ik dit waarschijnlijk nu niet geschreven.  Keuzes die anderen voor je moeten maken. Dat komt in de ggz zorg vaak voor. Afhankelijk zijn van en je lot in handen leggen van een ander.  Vaak geen eigen keuze.

Ook in de lichamelijke zorg kom je dat vaak tegen. Je kunt niet alles zelf en dan ben je afhankelijk van de kennis en kunde van anderen. Ook heel normaal. Fouten worden ook overal gemaakt en sommige fouten zijn dan niet leuk.

As Columbus Amerika niet had ontdekt. Dan had een ander dat even later gedaan. Dan had Amerika er niet veel anders uitgezien dan nu. Als men toen linksaf in plaats van rechtsaf was gegaan. Dan had de wereld er nu anders uitgezien. Ook iets wat je niet zeker kunt weten.

Keuzes maken hoort bij het leven. Keuzes die de loop van je leven kunnen veranderen. Waarom je dan links af gaat en niet rechts af. Heel vaak is het toeval en soms een keuze.

Zelf geen keuzes kunnen maken. Dan ben je afhankelijk van de keuzes die anderen voor je maken. Je kunt dat achteraf balen van het feit dat ze een bepaalde keuze hebben gemaakt.  Maar dan weten dat ze ook hun best hebben gedaan en misschien ook wel niet anders konden of niet beter wisten.

As as geen verbrande turf was.  Een leuke manier om te zeggen dat het niet altijd zin heeft om terug te kijken. Als ik het toen anders had gedaan dan ?  En dat zal dan altijd een vraagteken blijven. As blijft verbrande turf. Achteraf kun je een koe in de kont kijken : -) Wel belangrijk om af en toe even stil te staan voordat je een keuze maakt. Hoe keuzes de rest van je leven kunnen bepalen.  Je eerste sigaret kan ervoor zorgen dat  en zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Als en dan kom je ook in de computerwereld tegen. Als dat een 1 is dan moet dit een 2 zijn. En zo kun je doorgaan. Ook kun je uitzonderingen inbouwen. Als dat een 1 is dan zal dit een 2 zijn mits.  In het kort de manier van rekenen en ‘denken’ van een computer.  Of dat altijd zo is. Vaak wel.

Als en dan in de computerwereld. Een manier van rekenen en veel meer is het niet. Als je op een lijst staat van bijvoorbeeld fraudeurs. Dan wordt dat gezien door de computer en dan.  Zelf sta ik denk ik op een lijst van betrouwbare mensen en dan : -) Of ik op zo’n lijst sta ?  Geen idee.

Als en dan in een mensenleven is anders als  als en dan in de kunstmatige intelligentie wereld. In de computerwereld weet je wat er volgt op een keuze. In de mensenwereld is dat vaak anders. 

De geschiedenis van het veen in Groningen en Drenthe

Zelf geboren en opgegroeid in een veenkolonie. Het verhaal kennen van de armoede in het veen. Vooral begin 20^ste eeuw. In Barger-Compascuum vind je een museum waar die armoede centraal staat. De plaggenhut en het harde werken.

Afgelopen maand een lezing bijgewoond over de veenkoloniën in Groningen en Drenthe. Van Kenniscafé Emmen. Een geschiedenisverhaal die teruggaat naar de 17^de eeuw en later. Hoe rijkdom in dit verhaal centraal staat.  Ook het unieke karakter van de veenkoloniën wordt genoemd.

Kanalen en wijken graven om het veen te ontwateren. Er werd echt over nagedacht. De vele kanalen en wijken vind je er nu nog terug : -)  En de miljarden turven die er uit het gebied kwamen. Niet zomaar. Voor in de kachel en nog veel meer. Hout was er niet genoeg of op. De kolen en het gas waren er nog niet.

En dan de mensen die uit het verre buitenland kwamen om te werken in het veen. Er kon goed geld verdiend worden. In met name Duitsland werd veel reclame gemaakt voor werken in het veen. Er woonden toen nog geen mensen in het veengebied. Men loopt honderden kilometers om in het veen te kunnen werken.

De gouden eeuwen als het gaat om turf als brandstof. Hoe de kanalen beetje bij beetje werden gegraven. Nooit in 1 keer. Er werd in het veen gewerkt van maart tot juni. Daarna gingen de arbeiders weer verder. Stenen huizen was de norm en de plaggenhut moest nog uitgevonden worden. Beetje bij beetje trok men zuidwaarts om het veen af te graven. Eeuwenlang werk en eeuwenlang rijkdom. 

Veenkoloniaal zijn en ik kan er nu trots op zijn. Hoe mijn vader als jochie er al mee te maken had. Zijn ouders waren een tijdje kantinebaas voor een groep wijkgravers. Zorgen voor eten en drinken, de was doen en nog veel meer. Hij had er goede herinneringen aan.

Begin 20^ste eeuw veranderde het. Men was aangekomen in Zuidoost Drenthe en de kolen kwam opzetten als brandstof. Het turf werd minder waard. Armoede troef. Even een opleving in de eerste wereldoorlog en daarna was het gebeurd. Het veen was ook bijna op.

Ik weet na deze avond ook meer over het hoe en waarom van de kanalen. Niet alleen om per schip het turf af te voeren maar ook om te ontwateren. Ik zie mijn geboortedrop nu met andere ogen.  De lange kanalen en de vele wijken die je in mijn jeugd nog zag. Veel van die wijken en kanalen werden gedumpt. De lange wegen langs de kanalen zie je nog steeds.  Lintbebouwing.  Het oosterdiep en het westerdiep. De oostelijke doorsnee waar ik mijn jeugd doorbracht.    Veengrond werd landbouwgrond en de mechanisatie van de landbouw deed de rest.

Armoede troef zoals je in het veenmuseum ziet kwam pas veel later. De rijkdom stond centraal. Turf was veel geld waard.  Hoe een krantenbericht in het begin van de vorige eeuw de armoede in beeld bracht..  Turf, Jenever en Achterdocht en hoe dit maar een klein stukje van de geschiedenis is.

Nu trots zijn op het feit dat ik uit een veenkolonie kom.

op kenniscafe-emmen.nl  vind je een uitgebreid verslag van deze avond 

Afscheid Michel

 Op 21 november nemen we afscheid van Michel. Eind november gaat hij verhuizen naar Renkum. Hij gaat vlakbij Arnhem beschermd wonen. In de buurt van zijn moeder en andere familie.

Michel doet me altijd denken aan mijn schizofrenie verleden. In 1990 het hele jaar opgenomen geweest. In het teken van schizofrenie. Hoe het een ernstige ziekte is.

Voor de eerste psychose is alles koek en ei. Je doet aan alles mee. Hoe een psychose je leventje verstoort. En daarna natuurlijk. Negatieve symptomen wordt het genoemd. Hoe je door de psychose verandert. Veel wat er daarvoor mogelijk was kan niet meer.

Niet meer zelfstandig wonen. Een relatie zit er niet meer in en nog veel meer niet. Een kadootje van Schizofrenie. Ik vind Michel een voorbeeld van dit alles. Een psychose verandert je leven.

Gelukkig besloot men begin jaren 90 ook dat het anders moest. Van binnen naar buiten. De eerste beschermde woonvormen kwamen en natuurlijk ook dagbesteding buiten de muren van de inrichting. Ook de inloop kwam er. Van binnen naar buiten. Voor Michel een uitkomst. Niet meer veroordeelt tot een leven lang wonen op het terrein van een instelling maar wonen onder begeleiding in de samenleving. Ook de inloop hebben we daaraan te danken.

Michel ken ik al vanaf halverwege jaren 90. Ik kwam hem tegen op het RDAC. Hij deed mee aan het project Gered Gereedschap.  Ontroesten. Later kwam ik hem weer tegen in de inloop.

Samen zaten we jarenlang in de activiteitencommissie. Hij wilde elke drie of vier maanden naar een echt restaurant. Gini was daar altijd voor in. Ook samen naar FC Emmen en de andere Michel regelde de kaartjes. 1 middag in de week samen wandelen moet ik niet vergeten te benoemen. Net als de poolcompetitie die hij  jarenlang deed.

Samen ook jarenlang ‘even voorstellen’ in het Inlopertje gedaan. Vragen aan nieuwe bezoekers. 1 van de vragen was waar we de nieuweling mee konden helpen. Wat moeten andere bezoekers van je weten en waar moeten ze rekening mee houden ? Ook een respect vraag.

We hebben beide de diagnose schizofrenie. Ik heb zelf weinig last van negatieve symptomen. Michel veel.   Af en toe zag ik de Michel zoals die voor de psychose was.  Vaker niet dan wel.  Ik heb in mijn dagbestedingstijd meer mensen ontmoet voor wie schizofrenie geen feestje is. Het kan een zwaar leven zijn. En zeker geen leuke ziekte.

Blij dat veel van binnen naar buiten ging. Ook voor mij was dat de redding. Ik heb er veel aan te danken. Het was bedoeld voor mensen als Michel en anderen mochten er ook van meeprofiteren.

Eind november begint voor hem een nieuw avontuur. Ik hoop dat de verhuizing en overgang soepel gaan verlopen. 21 november biedt hij ons als afscheid een high tea aan. Afscheid nemen van de inloop en ik ben erbij !  Ik hoop velen met mij.

Opa zijn

6 jaar geleden geschreven

Morgen wordt onze kleinzoon 7 jaren jong. Ik heb het bewust over ons. Opa en oma zijn en het 1 kan niet zonder het ander. Al jaren lang proberen we hem twee keer in de maand te zien. Gezellig samen in de trein. Meer dan 3 uren heen en meer dan 3 uren terug. Zolang hij het leuk vind blijven we het doen.

Groeien en het is leuk om hem op te zien groeien. Groter worden en het kinderbrein waar ik echt van kan genieten. En dan wat hij belangrijk vindt. Zo anders dan de volwassenen. Geld boeit hem niet, politiek is iets vreemds en oorlog bestaat niet. Het leuke kinderbrein

Kinderen en ik heb zelf soms meer met kinderen dan met volwassenen. De kinderen van mijn zussen op zien groeien en genoten van hun kind zijn. De meesten zijn nu ook al vader of moeder. Contact is er niet zoveel meer en soms vind ik dat wel jammer. Wat blijft zijn herinneringen en ik ga er vanuit dat ze goede herinneringen aan mij als oom hebben.

In 2011 is onze kleinzoon geboren en direct blij mee. Hoe hij op mijn schouder in slaap mocht vallen en hoe hij dit jaren later nog weet en naspeelt. Stoeien en donderjagen zonder elkaar pijn te doen en soms ga ik te ver en tranen. Te ruig ben ik nog weleens en dat is iets waar ik soms weinig aan kan doen.

Morgen ben ik weer 50 jaren ouder dan hem en mag ik alweer 7 jaren opa zijn. Ik ben er wel blij mee en ik hoop nog een aantal jaren van hem te mogen genieten. Herinneringen en er komen elke keer weer meer leuke herinneringen bij. Soms loop ik te balen en ik denk even aan die leuke middagen en mijn humeur wordt gelijk weer beter en beter

Dromen en dromen van het halen van mijn 70ste verjaardag. Dat vind ik soms oud genoeg. Mijn vader mocht niet ouder worden dan 70 en twee van mijn broers zijn nu al ouder… We zien wel en ik wil soms ook wel 80 worden

Oh ja leren en wat we van de kinderen kunnen leren en ze geven vaak het goede voorbeeld als het gaat om…. En op die puntjes kun je vele onderwerpen invullen.

Leer elke 14 dagen weer veel van ons kleinkind en ik hoop dat hij af en toe ook iets van ons oppikt. Een feestje is het iedere keer en ook dat geeft een goed gevoel.

Rollen en ik heb vele rollen. Echtgenoot, broer, vader, cliënt, bezoeker, buurman en zo nog veel meer. Soms ben ik er goed in en soms minder goed. Perfectie is soms ver te zoeken. Echtgenoot zijn vind ik het leukste en met stip op 2 staat het opa zijn en ik hoop het nog heel lang te mogen blijven en leuk te kunnen doen .

Winter

Inmiddels bijna winter. Ik hou van de Nederlandse jaargetijden met elk zijn goede en 'slechte' eigenschappen.  De lente en alles komt weer tot leven. De zomer met het mooie weer en het vele licht. De herfst met zijn regen en wind en natuurlijk vallende bladeren. De winter met zijn donkere dagen en als we geluk hebben sneeuw en ijs.

Nog niet zo lang gelden was het in de wintertijd uitrusten van het harde werken in de rest van het jaar.  Het merendeel was werkzaam in de landbouw. Dan is er in de winter weinig werk. Werk afhankelijk van de seizoenen. Ook had men dan geen geld. Nog niet zo lang geleden was er geen bijstand en ook geen ww. Wie niet werkt zal niet eten. Moeilijk voor te stellen. Nog niet zo lang geleden en dan heb ik het over 100 jaar geleden. Op een mensenleven is dat lang. Als je dan weet dat er al meer dan duizenden jaren mensen rondlopen op aarde. Dan is 100 jaar geleden nog niet zo lang geleden : -)

Nu is er hele jaar door werk en hebben we geen winterpauze meer. De landbouw is niet veel mensen meer nodig. Ook ander seizoenswerk is er bijna niet meer of wordt gedaan door arbeidsmigranten. Leven en werken met de seizoenen doen we niet meer.

Het leven zien als de jaargetijden. Dan heb je ook lente, zomer, herfst en winter.  En dan ongeveer 20 jaar voor elke jaargetijde. Er van uitgaan dat we gemiddeld 80 worden.  Het leven eindigt in de winter en we gaan allemaal over of we sterven allemaal. Het is hoe je het wil zien.

Inmiddels 63 jaren oud dus aangekomen in mijn winterperiode. Ik ben een roker dus de kans dat ik de 80 haal is kleiner dan bij de niet rokers.

De lente, zomer en herfst liggen achter me. Het een beetje zien als de echte jaargetijden en dan mag je in de winter gewoon stilstaan en uitrusten van het harde werken. Officieel mag ik met 67 en een paar maanden met pensioen. Afgekeurd dus dan is het anders.

Werken moet. Ook om het systeem in stand te houden en te laten voortbestaan. Een steentje bijdragen aan het grote geheel. Zo zag ik het altijd.  Tot mijn 50^ste gewerkt.  De sociale werkplaats voor mensen met een arbeidsbeperking. Maar het lukte niet meer.  Natuurlijk ook met de gedachte dat ik de 80 waarschijnlijk niet haal dus dan maar gewoon accepteren dat ik arbeidsongeschikt mag zijn.

Doorgaan moet en niets doen is niet populair. Gisteren hoorde ik iemand die al een tijdje met pensioen is zeggen dat anderen vonden dat hij te weinig deed : -). Ik zeg tegen hem dat hij niets mag doen. Hij is met pensioen. Pensioen is er ook nog niet echt lang. Onze voorouders hebben ervoor gestreden.

De winter en dan zien dat velen in hun winter gewoon doorgaan met. Amerika heeft nu een president die midden in de winter zit. Als het om zijn leeftijd gaat !  Het goede leven en de tijd dat ons lichaam op 50 jarige leeftijd op is ligt achter ons. Lichamelijk hoeven we niet meer zo hard te werken dan even geleden.

Ik zie de winter iets anders. Uitrusten en genieten van de tijd die je nog rest. Ik zie het aan mijn lief en hoe ze kan genieten van het feit dat niets meer moet. Zelf heb ik nog niet echt zin om helemaal niets meer te doen. Ik doe af en toe wel mijn lief mee. Wel een lege agenda en aan niemand verantwoording verschuldigd. Ik hoef geen rekening te houden met wie dan ook en kan doen waar ik zin in heb. Dromen van revolutie doe ik nog steeds en daarover schrijven is leuk. Ook blij met het feit dat dat mag en kan. 

Het kunnen en mogen maken van je eigen keuzes

Heel veel jaren geleden was ik even stout. Het gevolg was een rechtszaak.  Rijontzegging en een boete. Ik had het tijdens de rechtszaak over het maken van keuzes. Als je dan een foute keuze maakt moet je kerel genoeg zijn om dat gewoon toe te geven. Ik was toen ook heel resoluut.  Ik was fout en ik wil gewoon een eerlijke straf.  Wat ik verder nog weet van die rechtszaak. Ik had het over zelfbeschikkingsrecht. Wat is dat ?

Google zegt dit erover.

Zelfbeschikking betekent het kunnen en mogen maken van je eigen keuzes. In Nederland heeft ieder individu het recht om keuzes over zijn of haar eigen leven te maken, of het nu gaat over opleiding, werk, partnerkeuze of religie. Dat betekent niet dat zelfbeschikking voor iedereen vanzelfsprekend is.

De vrijheid om je eigen keuzes te mogen maken.  Het kunnen maken van keuzes is ook belangrijk. Jarenlang was ik niet in staat tot het maken van een (goede) keuze.  Mijn crisisjaren zogezegd en op zoek naar hulp.  Hoe belangrijk goede hulp krijgen dan kan zijn.  Goede hulpverleners zijn er en er zijn natuurlijk ook minder goede hulpverlener.  De hulpverlener die ik had vond me op een gegeven moment een gevaar.  Voor mezelf of voor anderen ? Ik ben het even vergeten. Afijn. Ik werd gedwongen opgenomen.  En dan het vervolg.  Ik laat het maar even verleden tijd.

Het kunnen en mogen maken van je eigen keuze.  Je hoeft niet te werken. Je leven lang in de bijstand kan ook. Die keuze is er niet. Je moet werken tenzij het niet anders kan.

Koos werkeloos van het klein orkest gaat over iemand die wel wil werken maar onder voorwaarden.  Geen sullig baantje in de fabriek om de zak te vullen van de eigenaar.  Laat mij dan maar liever werkeloos.

Op mijn 28^ste in de WAO en Koos Werkeloos willen zijn. Het mag en het is mijn eigen keuze.  Wieter goan en toch maar weer een fabriek in. Als er toen de keuze was geweest voor bijvoorbeeld ervaringswerker in de zorg. Dan had ik dat gedaan.
Zelfbeschikkingsrecht en in hoeverre mag je in ons landje je eigen keuze maken. Je hebt natuurlijk de wet en veel mag niet. Terecht en helemaal mee eens. Gelukkig mag je wel veel zelf beslissen en ook blij met zoiets als vrijheid van meningsuiting. Mits je daarmee niemand kwetst.  Dat is dan mijn eigen mening.

Het kunnen en mogen maken van keuzes. Niet iedereen is daar goed toe in staat. Soms is het de leeftijd. Hoe oud moet je zijn voordat je zelf keuzes kunt maken? Soms gaat het gewoon slecht met je. Ook dan is het moeilijk weloverwogen een keuze te maken.

En dan verstandelijk beperkt zijn. Hoe belangrijk goede hulp dan is. Hulp bij het maken van een goede keuze.

Nog steeds fan zijn van Koos werkeloos.  En dan gewoon op mijn eigen manier me inzetten voor anderen. Vrijwilligerswerk kan leuker zijn dan echt werk. Nu met vervroegd pensioen. Ook een eigen keuze. In de praktijk mag ik nog even in de WAO blijven voordat ik AOW krijg. Of is dat in theorie.  

Van alles te veel

Zolang het goed gaat met de economie gaat het goed met ons. Zo leven we al jaren of is het al eeuwen. Meer en meer moet. Het heeft ons veel rijkdom gebracht. Even naar de supermarkt en alles in overvloed aanwezig. En bijna voor iedereen betaalbaar.

Van alles veel te veel is dan mijn mening over al die overvloed. Een onderzoek waarin men het heeft over de rijkdom in ons landje en de vele spulletjes die daarbij horen. Als elk volk ter wereld zo zou leven als het Nederlandse volk heb je jaarlijks aan 4 planeten aarde niet genoeg.

De economie en economisch leven. Dan wil je dat het met de economie goed gaat. De bomen groeien tot in de hemel en dan lezen dat al die rijkdom en al die spulletjes een keerzijde heeft.

Europa denk ik dan als een boer met kiespijn. Hoe we de hele wereld hebben bekeerd tot het kapitalisme en het economische denken. Het kan niet anders meer. Europa als leidend werelddeel. Lang geleden ontdekten we Amerika en ook dat is een speler van betekenis op wereldnivo geworden. En dan heb je nog China. Ook wel de fabriek van de wereld genoemd.  Allemaal kapitalistisch en economisch.

De aarde met bijna 9 miljard mensen kan het eigenlijk niet meer aan. Maar we weten na al die eeuwen niet meer dat het anders kan. Was het in Europa ooit anders ?  Sinds de Grieks/Romeinse tijd is het al zo. In Amerika had je nog mensen die anders leefden en de Europeanen namen het over. 

Inheemse volkeren doen het anders. Ze zijn niet kapitalistisch en economisch bezig. We maken daar dan weer misbruik van. Vaak lukt het die volkeren ook niet om.  

Zelf geniet ik ook een beetje mee van al die rijkdom in ons landje. In het verleden psychotisch geweest en nog steeds kwetsbaar. Daarom mag ik arbeidsongeschikt zijn. Gelukkig kan dit.  Dit is ook weer denken zoals je hoort te denken.  Een kapitalistische manier van denken of is het economisch.

Kan ik als Europeaan er anders over denken en het anders zien. Weten dat economische groei eindig is.  In het verleden kwam er dan een oorlog en was het even gebeurd met.  Al bijna 80 jaar vrede in Nederland en dat is best een lange periode. Ook als je kijkt naar de geschiedenis. Blijft het ook vrede ?  Velen denken van niet.  Dan gaat het even anders en na een oorlog kunnen we weer bij 0 beginnen.

Willen dat het een keertje anders wordt. Dat we het anders gaan zien. Dat op een andere manier leven ook kan.  Maar weten dat een uitzondering op de regel zwaar kan zijn.  Als de hele wereld gelooft in.  Dan krijgen de uitzonderingen op deze regel het zwaar.   Je bent dan niet normaal en dan : -(  Vraag de mensen in bijvoorbeeld Cuba en je weet dan dat je als volk een hoge prijs moeten betalen voor een uitzondering op de regel zijn.

Gelukkig mag het op kleine schaal anders. Ik ben als persoon niet verplicht om mee te doen. Ook dat heeft natuurlijk zijn grenzen. En dat is niet erg.

Zelf ben ik natuurlijk ook opgegroeid met. Of ik dan ook echt anders kan leven?   Geen idee.  Maar ik doe het nu al een (beetje) anders dan de meerderheid.

leef tijd of is het leeftijd

 een paar jaar geleden geschreven

Gisteren werd mijn zus voor de zoveelste keer oma. Nieuw leven en hij weet nog niets van het leven. Hoeveel leef tijd hij zal hebben is onbekend. Leef tijd en niemand weet van te voren hoeveel tijd men op aarde door mag brengen. Ook weet niemand wat daarna komt. Ook al zijn er mensen die denken dat te weten.

Leef tijd en zo heb ik al heel veel tijd op de aarde mogen doorbrengen. Goede en slechte tijden en zonder van te voren te weten wat gaat komen. Keuzes maken en vaker nog maakte het leven een keuze voor me.

Ook veel zien veranderen en als het om veranderingen gaat is het nog nooit zo snel gegaan en zoveel verandert ! Ook leuk om mee

te maken !!

Nu 60 jaren leef tijd achter de rug en zin hebben in nog meer. Ook weten dat de langste tijd nu achter me ligt. Niet weten hoe lang ik nog mag. Wel weten dat ik er een mooie tijd van wil maken. Zonder al te veel gezeur en zonder al te veel gedoe. Ik heb het al zwaar genoeg gehad en ik wil van de rest van mijn leven een mooie tijd maken.

Bang voor het einde en de dood ben ik niet en nooit geweest.. Bang voor het onbekende en misschien blijft er alleen een beetje stof over en dat is het dan. Verlangen naar het einde doe ik heel soms wel… Hoe zou het zijn om er niet meer te zijn. Dat lijkt me donders fijn. Dat schreef een vriend van me en hoe zwaar het leven voor hem was.. Gelukkig valt de pijn bij mij mee en ben ik er meestal graag !!

Ouder en wijzer worden en dan speelt leeftijd een rol. Weten dat ik geen persoonlijke records meer zal vestigen. Ook dat klopt natuurlijk niet. Ook al wil het lichaam niet zo goed meer en zal ik nooit de marathon meer winnen.. Weten dat persoonlijke records er misschien nog wel inzitten. Alles al gedaan klopt dus ook niet. Iets nieuws en voor de eerste keer iets doen kan altijd nog.

Ik heb bijvoorbeeld nog nooit in een vliegtuig gezeten dus er zijn nog mogelijkheden voor het vestigen van persoonlijke records : -).

Leeftijd en zo heeft elke leeftijd zijn charme. Normaal gesproken dan.

Ouder en wijzer worden vind ik 1 van de voordelen. Veel meegemaakt en soms te veel. Pijn genoeg gehad in mijn leven en weten dat het alleen maar beter kan.

Leren van het leven en dan weten dat je soms een leven lang aan het leren bent. Gelukkig hoef ik niet zoveel meer. Mijn geld komt elke maand gewoon binnen zonder dat ik er verder nog iets voor hoef te doen. Daar voel ik me soms ook wel schuldig om. Ook weten dat ik het werken geprobeerd heb en het gewoon niet lukte. Dus dan probeer ik dat schuldgevoel ook maar achter me te laten.

60 jaren oud mogen zijn en al veel leef tijd achter de rug. Mijn beste tijd moet nog komen of is geweest. Ik weet het niet en in de toekomst kijken is nog steeds onmogelijk. Een leeftijd bereikt hebben dat terugkijken leuker is dan vooruit : -)

Veel wensen heb ik niet meer en een lijstje met dingetjes die ik nog wil doen is er ook niet. Gewoon doorgaan met ademhalen en van de leef tijd die me nog rest een mooie tijd maken en verder zien we wel !

herfst en de natuur maakt zich klaar voor de winter

De natuur maakt zich klaar voor de winter. Ik geniet altijd van de vele kleuren die de bladeren aan de bomen krijgen. Net voordat ze vallen. Regen en wind denk ik ook weleens als ik aan de herfst denk. Dat hoeft niet altijd. Nu is het even anders.  De winter volgt na de herfst. De natuur neemt even pauze van het harde werken. Even helemaal niets.

De mens daarentegen neemt nooit pauze. Ze gaan alle jaargetijden door en zelfs op vrije dagen zijn we niet echt vrij. Altijd maar weer bezig zijn met van alles en nog wat. Te weinig tijd om echt vrij te nemen.  Zelf doe ik het anders. Het mag. Het resultaat van het harde werken van eerdere generaties.

Mijn vader was landarbeider. Ook gebonden aan lente, zomer, herfst en winter. Ik denk dat hij nog meegemaakt heeft dat hij geen geld kreeg als hij niet werkte. Boerenwerk is natuurlijk altijd gebonden aan de jaargetijden. In de winter is er geen werk en vroeger betekende dat ook geen inkomen. In de tijden dat er werk was moest je sparen voor de periode zonder werk.  Nu is het anders.  Ontwikkeling of is het een beetje evolutie.

Zelf koos ik lang geleden voor de fabriek. 3 ploegen. Het werk moest dag en nacht doorgaan. Dan had je ook nog de 4 ploegen en dan was er geen dag pauze. Volcontinu. Productie draaien. Op een gegeven moment werden de personeelslasten te hoog. Het werk verdween uit Nederland en ging naar waar het loon lager was. 

Hoe belangrijk pauze nemen kan zijn. Altijd maar bezig zijn met is niet goed. Neem een voorbeeld aan de natuur. Die gaat ook niet 24/7 door maar neemt pauze. Licht en donker is dan ook belangrijk. Met de kippen op stok. Vroeger heel gewoon. Wat dat betekent ?  Gaan rusten als het donker is. Rusten doen we volgens mij nu veel te weinig.

We hebben veel en willen nog meer. Dat betekent werken. Zelfs in onze vrije tijd werken we. Het bevredigen van onze behoeftes. Geld verdienen en weer uitgeven. Meer is het leven voor velen niet.

Zelf doe ik het iets anders. Blij dat het mag en kan. Als iedereen zo zou leven kunnen we met de helft minder toe. Ook veel beter voor de aarde.

We kunnen veel leren van de dieren en planten. Niet altijd aan staan bijvoorbeeld en op tijd pauze nemen. We hebben wel veel dieren aangepast aan onze manier van leven. Ik denk even aan de boerderijdieren die nu veel anders leven dan pakweg 40 jaar geleden. Ook dan is het meer moet.   Een kip die even pauze neemt van eieren leggen. De rui zogezegd en even van verenpak wisselen. Is daar nu nog ruimte voor ?  Gelukkig soms wel. Een koe die zijn eigen kalf groot mag brengen. Soms zie je dat nog.

En dan onze kinderen die we constant bezig houden. Mogen ze zich nog vervelen. Mogen ze even pauze nemen van meer moet. Gewoon een middag even niets te doen hebben. Vervelen : -)  Weet iemand nog wat vervelen is ?  Gelukkig wel denk ik dan.

Met zijn allen af en toe even niets doen. Veel beter voor de aarde en veel beter voor alles.  En wat is alles ?