Wie is er nu eigenlijk gek

Een boekverslag

Een paar jaar geleden kwam ik dit boekomslag tegen. Het spreekt me wel aan.  Vele verhalen gehoord van mensen die net als ik gek waren geworden van zichzelf of was het gek worden van de maatschappij. En dan al die diagnoses die je dan kunt krijgen. Te veel en te vaak en dan de psychiatrische pilletjes. Hoe de psychiater voor elk probleem een pilletje heeft.  Of die pilletjes ook echt helpen. Vaker niet dan wel. En als ze helpen is het geluk.   Ook niet altijd waar natuurlijk. Zelf gebruik ik al heel lang een antipsychoticum en het helpt.

Zin hebben om een boekverslag te gaan schrijven voor het Inlopertje. Even iets anders dus dit boek geleend van de bieb.  Een ervaringsverhaal van Ewout Kattouw. Het is geen leuk ervaringsverhaal. Door het eerste pilletje en de bijwerkingen van dit pilletje belandt hij op een gesloten ggz afdeling wat hij als een hel ervaart.  Vele diagnoses volgen en vele psychiatrische pilletjes. Je wordt er niet echt vrolijk van.  Het verhaal begint in 1993 en dan 20 jaar ervaringen met pilletjes en verschillende diagnoses.

Op een dag gaat hij naar de Hanze hogeschool voor een opleiding tot ervaringsdeskundige en dan eindigt het met afbouw van de pilletjes en met de hel die daar bij kan horen.   En dan de woede en het verdriet.  Terug naar het eerste contact en het eerste pilletje en dan naar het heden. Al die diagnoses kunnen de prullenbak in en wat overblijft is PTSS overgehouden aan sommige gebeurtenissen in die ggz periode.

Wakker worden uit een nachtmerrie en er dan achterkomen dat je veel gemist hebt. Dat de samenleving in die 20 jaren dat je in psychiatrie zat ook verandert is.  Dat je in vergelijking met je leeftijdsgenoten een ander leven hebt gehad. De achterstand die je hebt opgelopen en niet meer goed kunt maken.  Toch een positief einde en dit boek hoort bij het positieve einde. Zo ver ik weet gaat het nu goed met hem.

  

Voor mij af en toe confronterend en ook weer niet.  Voor mij was de ervaring met bijvoorbeeld de gesloten afdeling anders. Het was voor mij af en toe een feestje.  Ook heb ik maar 1 diagnose en dan bij mij de verdoving en de zombiejaren zoals ik ze noem. Ook Begon voor mij het ggz avontuur in 1987. Ik was 26. Voor hem in 1993 en hij was 18.

Ook vind je in het boek interviews met deskundigen en ervaringsdeskundigen. Leerzaam en je komt er meer door te weten.  Of het nu echt anders is ?  Geen idee. Soms denk ik dat men wijzer is geworden. Soms niet. Wil je meer weten over hoe het kan gaan in de psychatrie. Dan is dit boek een aanrader.