Een jonge vrouw gaat geneeskunde studeren. Niet omdat ze dat wil maar omdat iedereen in haar klas dat gaat doen. Ze wil studeren en verder heeft ze geen zin om na te denken over de richting. Eenmaal geneeskunde en ze gaat nadenken over de specialisatie. Basisarts en dan ? Voor die vraag neemt ze de tijd. De luxe hebben om die tijd te nemen. Ik noem het even luxe omdat het zo is. Na een paar jaar nadenken besluit ze geen arts te worden. Ze gaat iets anders doen.
Het leven en
de keuzes die je moet of is het mag maken. Soms moet het snel. Soms mag je voor
iets de tijd nemen.
Ik denk even
na over mijn eigen keuzes. Of het echte keuzes waren ? Of ik de tijd heb genomen om er over na te
denken ? Soms wel en soms had ik niet de
tijd om er over na te denken. Het leven koos voor me.
Ik ben meer
een denker en dromer dan een doener ! Dat vind ik van mezelf. Niet dat ik vaak iets van
mezelf vind. Mens zijn denk ik dan met goede en minder goede
eigenschappen. Minder goed mag je niet
zeggen zegt iemand die er over heeft nagedacht.
Gewoon naar vermogen je best doen is genoeg en meer mag je niet van
jezelf verlangen.
Vanochtend
een berichtje op facebook gezet. Het gaat over het kapitalistische en
economische systeem waarin we leven. Kan het echt niet anders ? Moet het echt zo ? Twee vragen waar je over na kunt
denken. Waar je de tijd voor mag nemen.
Vragen waarop je niet direct een antwoord hoeft te geven. Velen denken er niet over na. Het is zo en altijd al zo geweest dus zal het
wel niet anders kunnen. Erover nadenken
is verspilde moeite.
Verspilde
moeite mag het zijn. Denkers uit het
verre verleden die vonden dat de mens het anders moest gaan doen. De meeste
mensen hadden het te druk met en waren er niet mee bezig. De kinderen moesten
te eten en we moeten verder.
Verder moeten
we nog steeds. Ook al is alles er.
Gevaren die ons fijne leventje bedreigen zijn er ook. Mensen die en dan
willen vechten en wij moeten ons verdedigen.
Moeten of willen.
Denken is te
moeilijk. Daarom oordelen we. Een tekst
van een leuk tegeltje. Denken doen we niet zo graag. We hebben het te druk met leven en komen aan
denken niet toe. Ga in mijn schoenen
staan is net zoiets en oordeel dan. Hoe dat weer onmogelijk is.
Het brein van
de mens denk ik dan en hoe geen brein hetzelfde is. Gelukkig niet. Je bent doeners, denkers en doeners nodig en samen mogen we het doen. Hoe je daarover ook weer
ruzie kunt maken. Samen ? Nee, ikke en ikke is veel belangrijker.
Samen mogen
we verschillend zijn. Of samen moeten we verschillend zijn. Het kan
allebei. Samen zijn we de samenleving.
In het groot en in het klein.
Denken is
leuk en denken is voor mij vrij zijn. Een uurtje op een muurtje en een beetje
nadenken over het leven en dan weer wieter goan. Verder gaan blijft natuurlijk belangrijk.
Maar af en toe een pas op de plaats maken en nadenken kan belangrijker zijn..
De balans opmaken is belangrijk en misschien nog iets belangrijker dan
steeds maar weer verder gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten