Afscheid Michel

 Op 21 november nemen we afscheid van Michel. Eind november gaat hij verhuizen naar Renkum. Hij gaat vlakbij Arnhem beschermd wonen. In de buurt van zijn moeder en andere familie.

Michel doet me altijd denken aan mijn schizofrenie verleden. In 1990 het hele jaar opgenomen geweest. In het teken van schizofrenie. Hoe het een ernstige ziekte is.

Voor de eerste psychose is alles koek en ei. Je doet aan alles mee. Hoe een psychose je leventje verstoort. En daarna natuurlijk. Negatieve symptomen wordt het genoemd. Hoe je door de psychose verandert. Veel wat er daarvoor mogelijk was kan niet meer.

Niet meer zelfstandig wonen. Een relatie zit er niet meer in en nog veel meer niet. Een kadootje van Schizofrenie. Ik vind Michel een voorbeeld van dit alles. Een psychose verandert je leven.

Gelukkig besloot men begin jaren 90 ook dat het anders moest. Van binnen naar buiten. De eerste beschermde woonvormen kwamen en natuurlijk ook dagbesteding buiten de muren van de inrichting. Ook de inloop kwam er. Van binnen naar buiten. Voor Michel een uitkomst. Niet meer veroordeelt tot een leven lang wonen op het terrein van een instelling maar wonen onder begeleiding in de samenleving. Ook de inloop hebben we daaraan te danken.

Michel ken ik al vanaf halverwege jaren 90. Ik kwam hem tegen op het RDAC. Hij deed mee aan het project Gered Gereedschap.  Ontroesten. Later kwam ik hem weer tegen in de inloop.

Samen zaten we jarenlang in de activiteitencommissie. Hij wilde elke drie of vier maanden naar een echt restaurant. Gini was daar altijd voor in. Ook samen naar FC Emmen en de andere Michel regelde de kaartjes. 1 middag in de week samen wandelen moet ik niet vergeten te benoemen. Net als de poolcompetitie die hij  jarenlang deed.

Samen ook jarenlang ‘even voorstellen’ in het Inlopertje gedaan. Vragen aan nieuwe bezoekers. 1 van de vragen was waar we de nieuweling mee konden helpen. Wat moeten andere bezoekers van je weten en waar moeten ze rekening mee houden ? Ook een respect vraag.

We hebben beide de diagnose schizofrenie. Ik heb zelf weinig last van negatieve symptomen. Michel veel.   Af en toe zag ik de Michel zoals die voor de psychose was.  Vaker niet dan wel.  Ik heb in mijn dagbestedingstijd meer mensen ontmoet voor wie schizofrenie geen feestje is. Het kan een zwaar leven zijn. En zeker geen leuke ziekte.

Blij dat veel van binnen naar buiten ging. Ook voor mij was dat de redding. Ik heb er veel aan te danken. Het was bedoeld voor mensen als Michel en anderen mochten er ook van meeprofiteren.

Eind november begint voor hem een nieuw avontuur. Ik hoop dat de verhuizing en overgang soepel gaan verlopen. 21 november biedt hij ons als afscheid een high tea aan. Afscheid nemen van de inloop en ik ben erbij !  Ik hoop velen met mij.