daar maak ik geen probleem van

De deur uitwillen en het regent. Ik heb al een tijdje geen regenpak meer dus als het regent is het wachten tot het weer droog is of gewoon nat worden. Soms moet ik en dan maar nat en soms wacht ik even tot het droog is.

De meeste mensen met wie ik daarover praat vinden regen niet erg. Zolang het maar in de nacht is.  Het ideale.  En je hebt natuurlijk altijd nog de paraplu of de auto.  Op fietse door de regen en je komt niet veel mensen tegen. En de mensen die ik dan tegenkom zijn niet echt blij met de regen.

De regen zien als een probleem en hoe ga je daarmee om.  Ik maak er meestal geen probleem van.

0 procent van de mensen gaat door het leven zonder problemen. En dat is best veel. Bijna geen mens te vinden die geen problemen heeft.  En wat zijn dan problemen ?

Zo kun je van een klein probleem een groot probleem maken en andersom. Eeuwen geleden in mijn GGZ crisisperiode vroeg iemand of het probleem nog niet opgelost was. Ik bleef maar terugkomen.  En het probleem werd alleen maar groter.  Mijn zombieperiode.  Medicijnen en dan de werking sterker maken door alcohol. Vooral de verdoving.  Gelukkig ben ik wijzer geworden.

Van een probleem geen probleem maken en altijd de gedachte hebben dat door blijven ademen zin heeft. Op een dag word ik daarvoor beloond.  De aanhouder wint en ik heb gelijk gehad.

Mijn moeder als voorbeeld en dan zien dat doorzetten loont.  Een liedje hebben  als leidraad en dan weten dat er altijd iemand is die je in de gaten houdt en die voorkomt dat je echt iets verkeerds gaat doen.

Dat werkt natuurlijk ook niet voor iedereen. Problemen die te groot zijn om op te lossen en dan ?  Tja wat dan…  Het komt voor en als buitenstaander kun je niets doen. Gelukkig is er dan de hulpverlening en zelfs die  zijn soms machteloos. 

Zijn sommige problemen dan erfelijk bepaald. Waarom komt iemand er goed uit en lost ze op en voor de ander  kan het onoplosbaar zijn. Is het opvoeding en scholing of zijn het de genen of biologisch ?   het kan allemaal en soms is het gewoon zo en dat kan ook genoeg zijn.

Positivisme is soms aangeboren en ik denk dat het bij mij aangeboren is. Het zit gewoon in de genen en het is biologisch.  Doorgaan met ademhalen en vertrouwen op.  Ook belangrijk natuurlijk.

Op een dag stopt het leven en daar kun je dan ook tegenop zien.  Ziek worden en dan weten dat je de strijd zult verliezen.  We zijn slimmer en wijzer geworden.  Als het gaat om genezen en we worden gemiddeld steeds ouder.  Onsterfelijk zijn we niet en zullen we ook nooit worden.  Gelukkig niet.

Ook dan kan positiviteit helpen.  De dood bestaat of bestaat niet. Het kan allebei. Gelukkig is de dood er en het niets is er en niemand weet hoe dat er uitziet…….  Niemand is ooit teruggekomen uit de dood. Dus niemand die ons kan vertellen hoe het is.  Natuurlijk zijn er mensen die geloven in reïncarnatie.  Dat bestaat gelukkig niet zeggen anderen want ik wil echt niet meer terugkomen. Ook dat bestaat.

Ik zie het als de ziel die een lichtje wordt en een wereld vol lichtjes. Klein en groot. Fel en minder fel en verder en verder : -)  Hoe het is om een lichtje te zijn ? Op een dag zal ik het weten.  En als ik het mis heb ?  Ook daar maak ik dan geen probleem van : -) 

Grappig. Beginnen bij problemen en eindigen bij het hiernamaals : -)