wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage 'k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel
zo
Kijkend tussen mijn foto’s van vroeger en ik vind een foto terug van mezelf op mijn eerste fiets. Ik wilde nooit leren fietsen. Totdat mijn zusje het kon. Toen kon ik het ook al heel snel. Hoe leren fietsen een onderdeel van de opvoeding is. Jarenlang het vervoermiddel van het kind zijn. En een groot gedeelte in die tijd daarna tot de auto. Hoe ik nu al die auto’s bij de lagere scholen zie. Nog maar weinig kinderen die het op fietse moeten doen. Jammer en helaas.
Nu 64 en ik doe het nog steeds op
fietse. Ik heb het ook een tijdje met de auto gedaan en dat beviel niet. Balen
van het feit dat ik overal de auto voor pakte. Terwijl het ook op fietse kon.
Dus de auto aan de kant gedaan en weer fietsen.
Vele fietsavonturen beleefd. In mijn
tienertijd samen met een paar kameraden naar Emmen. Heen tegen de wind in en je
dan verheugen op de terugweg. Terug was
een feestje met stevige wind in de rug.
Later naar Normaal en 20 km heen en 20 km terug was geen uitzondering. Op fietse vanuit Emmercompascuum naar Nieuw Amsterdam. Met zijn drieën. De andere twee moesten mee en ze kenden Normaal nog niet : -) Was wel lachen. En dan midden in de nacht op fietse terug.
Of toen ik in de Bargeres woonde. Een wijk van Emmen. Weer op fietse naar Normaal. Schoonoord en langs een kanaal. Hoe geconcentreerd ik de terugweg aflegde. Niet al te nuchter meer en niet willen vallen. Bijna thuis en ontspanning. Er stonden een paar betonpaaltjes en hoe dat afliep : -)
Ik denk ook even aan al die jaren dat
ik de Drentse fietsvierdaagse heb gefietst. Ik ken de omgeving van Emmen goed.
Rondjes van 40 kilometer. Hoe mooi Emmen en ook de omgeving dan is. Op fietse
het beleven.
Ik begon dit stukje met het refrein
van op fietse van Skik. Daniel Lohues voordat hij op de solotoer ging. Ook
Daniel voordat hij een rijbewijs had. Later ging hij liedjes schrijven over
autorijden : -).
Inmiddels aan mijn tweede elektrische
fiets toe. Sinds 2018 doe ik het met trapondersteuning. Ik kies meestal voor de
minste ondersteuning en lekker rustig aan. Het leven gaat al snel genoeg dus
neem ik voor op fietse de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten