een paar jaren geleden geschreven
Mijn moeder overleden in 1996 en hoe ik me haar laatste dagen nog herinner. Liggend in het ziekenhuis en hoe ik samen met Alie op visite ging. Afscheid nemen en hoe ze afscheid van ons nam. Ook dankbaar voor het feit dat ze Alie nog mocht leren kennen. Hoe ik me herinner hoe ze in haar laatste dagen mijn vader riep. Een schreeuw om hulp en hoe mijn vader 10 jaar eerder was overleden. Hoe ik toen samen met haar aan het sterfbed van mijn vader zat.
Haar afscheid en er werd gesproken over hoe sterk haar geloof in God was. In de nacht en hoe ze tranen met tuiten huilde voor God. Hoe woorden indruk kunnen maken..
Begin jaren 80 en samen met mijn moeder naar haar moeder oftewel opoe. Coevorden en hoe ik haar bracht en zelf Coevorden even inliep. Het sterven van mijn opoe en de vele tranen die daar bij hoorden. Euthanasie had men nog nooit van gehoord en de natuur bepaalt.\
De jaren 70 en school. Hoe ze elke dag maar weer zat te wachten tot we thuis kwamen. Met een kopje thee en daarna huiswerk maken. Eerder en buitenspelen en hoe ze me riep dat we moesten eten. Een horloge was niet nodig.
Een moederhart en een kind baren en hoe ze me heeft gebaard. De borst en de vele vieze luiers en niet 1 of 2 kinderen maar 3. Hoe ik niet wilde leren fietsen totdat mijn zus het kon. Het duurde maar even en ik kon het ook.
Kinderen en hoe iedere moeder de liefste kinderen van de hele wereld heeft. Hoe ik later hoorde dat 7 kinderen voor haar geen eigen keuze waren. Liever 1 of twee minder en de pil bestond nog niet.
Herinneringen en het onvermogen alles te onthouden. Het brein en wat onthoud je en wat mag je vergeten. Veel vergeten en dat vind ik wel jammer.
De momenten die je bijblijven en de momenten die je vergeet. Een lieve moeder hebben die altijd haar best deed en ook niet perfect was. En wie is er wel perfect? Niemand : -) .
Terugkijken en op wie lijk ik het meest. Denk dat ik ook wel trekjes heb van mijn moeder. Leren van en ik heb van haar geleerd dat opgeven geen optie moet zijn. Hoe zwaar het leven ook is. Doorgaan loont altijd !!.
Haar laatste jaren en hoe gelukkig ze leek of misschien wel was. Het zware leven wat ze gehad heeft en geen hulp voor handen en maar doorgaan.
Gevoelig zijn en ook ik ben best wel gevoelig of moet ik het een gevoelige kant noemen. Geloven in en ook daar heb ik wel last van. Geloven in een hogere macht die over je waakt en die zorgt dat het uiteindelijk goed komt.
De tranen van een moeder en vele liedjes zijn er over die tranen geschreven. De mooiste vind ik van the Scene. Met de woorden: Ik heb vannacht gedronken en gezien.. Hoe geen vrouw ooit krijgt wat ze verdient… En …..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten