ik weet nog goed

In 1991 met ontslag uit de GGZ. Na een 14 maanden durende opname ging ik weer naar huis. Toen begon het pas goed. Het voornemen hebben om minimaal een jaar buiten de inrichting te blijven. Het was anders dan nu. Geen enkel plekje in de samenleving waar je rustig verder kon herstellen. Je kon naar het ggz terrein in Assen voor dagbesteding en dat was het wel. 

Ook had ik bijna wekelijks contact met de RIAGG. Bestaat ook niet meer.  De afkorting stond voor Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg. Daar hoorde ik van een dag activiteiten centrum in Assen. Daar een kijkje nemen en er was geen klik. Ook hoorde ik er dat men bezig was met iets soortgelijks in Emmerhout. Daar een kijkje nemen en de klik was er.  In januari 1992 ging het van start met een nieuwjaarsreceptie.  Ik bood gelijk aan om de koffie op me te nemen. Eindelijk een leuk plekje.

Meer en meer mocht ik er gaan doen. Mensen die kwamen kennismaken en niet meer weggingen. Het werd drukker en drukker. Sommigen dachten dat ik de leiding had.  Van client naar vrijwilliger en wieter goan.

Men wil een splitsing tussen dag activiteiten en inloop. Op zoek naar een pand. Het wordt Boslaan 135.  30 jaar geleden kregen we de sleutel en nog steeds de inloop.

Om op  1 pagina al mijn herinneringen op te schrijven. Dan kom ik veel ruimte te kort. Maar even een paar persoonlijke hoogtepunten uit die 30 jaar.

1995 en samen schilderen, samen de meubels uitzoeken. Samen nog veel meer. Herstel en ik voel me meer dan goed. Ik kom dat jaar ook Alie tegen. We werden verliefd en nog steeds samen. 

De zondagmiddag werd mijn pakkie aan. Ik droomde in mijn militaire diensttijd van het hebben van een café en dit kwam er bij in de buurt. En gelukkig zonder alcohol.

Eind december 1999 begin ik bij de Emcogroep dus ik ga er even tussenuit. Dit avontuur duurde iets meer dan 10 jaar. Alleen in mijn vrije tijd kwam ik nog in de inloop. Helemaal loslaten lukte niet. In 2006 begin ik met de website. Gewoon iets willen doen voor de inloop. En vanaf 2010 kom ik weer bijna dagelijks.

Het 25 jarig jubileum was ook een hoogtepunt. Ik mocht een jubileumboekje maken. Ze liggen nog boven en samen met anderen een feestje organiseren. Iedereen die vanaf het begin kwam werd even in het zonnetje gezet. Jammer genoeg vergeet je dan weer mensen. Dat is een klein smetje.

Je mag niet vergeten en van het verleden kun je veel leren. Jammer vind ik dat je op de website van Cosis geen pagina geschiedenis vindt

Geschiedenis en ook de recente geschiedenis vind ik dus belangrijk. Om niet te vergeten en om van te leren.  Zin om een speciale jubileumuitgave van het Inlopertje te maken. En dan die 33 jaar te behandelen. Foto’s en herinneringen genoeg.  Misschien komt het er van. Als er nog bezoekers zijn die mee willen doen. Laat het me even weten en wie weet. Alleen is maar alleen en samen moet het lukken !