18 jaar en uitgeleerd. Wat voor werk ga ik doen ? Een keuze waar je over na kunt denken. 18 en net van school en wat wist ik van het leven ? Niet zoveel : -) Ik besluit net als mijn broers de fabriek in te gaan. Fabrieksarbeider of productiemedewerker worden. Beginnen met werken in de vakantie. Ik krijg een contract voor een half jaar en daarna militaire dienst. 6 maanden werken op de afdeling FUN van de ENKA. Tapijtgaren. Met twee andere jonge jongens. We passen bij elkaar en we hebben ontzettend veel lol. En het werk natuurlijk. Zorgen dat de voorman tevreden is over de hoeveelheid productie. Niet echt mee bezig en het plezier stond voorop. Die twee anderen zullen me nooit vergeten en ik hun niet. Een band voor het leven. 1 van die twee is vorig jaar overleden en de ander ben ik uit het oog verloren.
Na mijn militaire diensttijd terug de fabriek in. De afdeling tapijtgaren bestaat niet meer dus een andere afdeling. Korrels en met bunkerwagens sjouwen. Korrels aftappen en van de begane grond naar de derde verdieping brengen. Het moet anders en iedereen moet een opleiding gaan volgen. Een test en ik ben er niet geschikt voor dus een andere afdeling. Vezels en balen inpakken. Sneller en sneller moet het. Anders kan het niet uit. Inmiddels woon ik op een flatje in de Bargeres en het gaat niet goed met me. Alleen wonen en niet echt voorbereid op het alleen wonen, de alcohol en nog iets : -( Ik wordt psychotisch. Ik krijg de diagnose schizofrenie en ik word afgekeurd voor werk. (In 1989 afgekeurd)
Na een aantal opnames en crisistijd kom ik terecht op een project voor ggz cliënten in Emmerhout. Ik heb het nog steeds zwaar maar langzaam gaat het beter en beter. Ik doe er veel. Maar een betaalde baan zit er niet in. Men deed nog niet aan ervaringsdeskundigheid.
Koos werkeloos was mijn motto en toch weer de productie in. Deze keer de sociale werkplaats. Hard werken hoef je er niet en productie draaien is niet het allerbelangrijkste. Eigen tempo en ik werk sneller dan de gemiddelde collega’s. Ook niet echt een klik met de andere collega’s.
Een uitstapje naar een kaasboerderij en dat was een leuke tijd. Ook productie.
Ik word weer ziek en stop met werken. De rest van mijn leven op de sociale werkplaats. Nee en dat vooruitzicht zorgde voor ziek worden. Ik wil weer Koos werkeloos zijn.
Natuurlijk ook veel gedaan binnen de inloop en de voorloper van de inloop. Productief willen zijn. Ik ontdek het schrijven en het bevalt me. Moeite met me uiten en dan is schrijven een mooie manier. En natuurlijk niet alleen voor mezelf. Delen via het internet en het krantje van de inloop.
Iets doen voor de kost en mijn steentje bijdragen aan de maatschappij heb ik altijd belangrijk gevonden. Betaald of onbetaald was niet zo belangrijk. Mijn WAO uitkering was vaak genoeg en genoeg mag genoeg zijn.
NU in 2025 en schrijven doe ik nog steeds. Woorden produceren. Woorden die samen een verhaal worden. Ook facebook vind ik meer dan leuk. Ook gewoon mijn hart laten spreken en mijn vingers doen het werk. Denken en nadenken over iets en dan delen.
Soms is het niet meer dan productief en nuttig willen zijn. Dat is dan het belangrijkste. De centen van de baas zijn niet van blik : -) Mijn bijdrage aan een mooiere wereld. Zo zie ik het ook vaak. En anderen na laten denken over wat dan ook kan ook leuk zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten