ik weet nog goed

In 1991 met ontslag uit de GGZ. Na een 14 maanden durende opname ging ik weer naar huis. Toen begon het pas goed. Het voornemen hebben om minimaal een jaar buiten de inrichting te blijven. Het was anders dan nu. Geen enkel plekje in de samenleving waar je rustig verder kon herstellen. Je kon naar het ggz terrein in Assen voor dagbesteding en dat was het wel. 

Ook had ik bijna wekelijks contact met de RIAGG. Bestaat ook niet meer.  De afkorting stond voor Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg. Daar hoorde ik van een dag activiteiten centrum in Assen. Daar een kijkje nemen en er was geen klik. Ook hoorde ik er dat men bezig was met iets soortgelijks in Emmerhout. Daar een kijkje nemen en de klik was er.  In januari 1992 ging het van start met een nieuwjaarsreceptie.  Ik bood gelijk aan om de koffie op me te nemen. Eindelijk een leuk plekje.

Meer en meer mocht ik er gaan doen. Mensen die kwamen kennismaken en niet meer weggingen. Het werd drukker en drukker. Sommigen dachten dat ik de leiding had.  Van client naar vrijwilliger en wieter goan.

Men wil een splitsing tussen dag activiteiten en inloop. Op zoek naar een pand. Het wordt Boslaan 135.  30 jaar geleden kregen we de sleutel en nog steeds de inloop.

Om op  1 pagina al mijn herinneringen op te schrijven. Dan kom ik veel ruimte te kort. Maar even een paar persoonlijke hoogtepunten uit die 30 jaar.

1995 en samen schilderen, samen de meubels uitzoeken. Samen nog veel meer. Herstel en ik voel me meer dan goed. Ik kom dat jaar ook Alie tegen. We werden verliefd en nog steeds samen. 

De zondagmiddag werd mijn pakkie aan. Ik droomde in mijn militaire diensttijd van het hebben van een café en dit kwam er bij in de buurt. En gelukkig zonder alcohol.

Eind december 1999 begin ik bij de Emcogroep dus ik ga er even tussenuit. Dit avontuur duurde iets meer dan 10 jaar. Alleen in mijn vrije tijd kwam ik nog in de inloop. Helemaal loslaten lukte niet. In 2006 begin ik met de website. Gewoon iets willen doen voor de inloop. En vanaf 2010 kom ik weer bijna dagelijks.

Het 25 jarig jubileum was ook een hoogtepunt. Ik mocht een jubileumboekje maken. Ze liggen nog boven en samen met anderen een feestje organiseren. Iedereen die vanaf het begin kwam werd even in het zonnetje gezet. Jammer genoeg vergeet je dan weer mensen. Dat is een klein smetje.

Je mag niet vergeten en van het verleden kun je veel leren. Jammer vind ik dat je op de website van Cosis geen pagina geschiedenis vindt

Geschiedenis en ook de recente geschiedenis vind ik dus belangrijk. Om niet te vergeten en om van te leren.  Zin om een speciale jubileumuitgave van het Inlopertje te maken. En dan die 33 jaar te behandelen. Foto’s en herinneringen genoeg.  Misschien komt het er van. Als er nog bezoekers zijn die mee willen doen. Laat het me even weten en wie weet. Alleen is maar alleen en samen moet het lukken !

Een oude foto

Een tijdje geleden kwam ik deze oude foto tegen op facebook.  Van een neef en onze oma en zijn vader staan op deze foto.

En nu een beetje fantaseren over wat je op deze oude foto ziet : -).

Ik denk genomen in de jaren 30 van de vorige eeuw. 

Schaft en pauze nemen na het harde werken. Op  de achtergrond zie je een turfbult dus ik denk dat ze met zijn allen in de turf aan het werk zijn. Er wordt wel geposeerd voor de foto. Met een fototoestel genomen. Je kwam denk ik niet zo vaak op de foto. Je moest voor het nemen van een foto veel meer moeite doen dan in deze tijd. Twee jonge jongens op de foto. Als je goed kijkt zie je dat ze roken en ze doen het stoer. Mijn oma  is de vrouw die het meest rechts op de foto staat. Volgens mijn neef moet er ook een zus van haar op de foto staan. Ik heb die zus niet gekend.  Mijn oma herken ik als ik goed kijk wel. Dus ook een oom die ik ook niet herken.  Ook een man met een waterketel en dan de kopjes van die tijd. Anders dan nu. Ik denk koffie of thee of is het iets anders. 

De man staand op de foto met iets wat lijkt op plastic. Het is denk ik iets anders. Plastic moest toen nog uitgevonden worden. Wel plakjes brood in zijn  hand. Hij deelt het uit. Misschien wel de baas. In deze tijd willen we allemaal lachend op de foto. Zeg kaas of zoiets. In die tijd anders. Ook de kleding is nu veel anders. En zo kun je nog veel meer zeggen van deze foto en die tijd.

 

Mijn oma is in de jaren 80 overleden en ze werd 88 jaar of iets ouder. En  ik heb vele   mooie herinneringen aan haar.  Blij dat mijn neef deze foto deelde. Het zegt iets over haar leven en iets over die tijd.   Wat is er in die bijna 90 jaar veel verandert.  Ongelofelijk als je er over nadenkt. Nog nooit eerder in de geschiedenis is er zoveel veranderd.  En dat wordt of is weer een ander verhaal.

De computer aan het woord

Kunstmatige en natuurlijke intelligentie (door Henk Staats en Chatgpt )

Hieronder een berichtje dat ik 12 januari op facebook heb gezet.  1 van mijn facebookvrienden stelt de vragen aan Chatgpt. Een computerprogramma die je kunt gebruiken voor een uitgebreid antwoord op vragen. Ik ga in de toekomst vaker gebruik maken van kunstmatige intelligentie.

Het berichtje op facebook en er is schaatsen op tv. 

heeft de computer een ziel ?

Volgens sommigen heeft alles een ziel. Ik twijfel.

De mens: een lichaam, een ziel en natuurlijke intelligentie.

De computer: Een lichaam en kunstmatige intelligentie en meer ook niet.

Nog eventjes geduld voor de nummer 1 en de nummer 2 aan hun 10 km beginnen en wachten duurt lang

 

Chatgpt zegt:

Je raakt hier aan een eeuwenoud filosofisch vraagstuk: wat is een ziel, en wie of wat kan er één hebben? Laten we dat even onderzoeken.

Heeft een computer een ziel?

Als je ziel definieert als iets wat leven, bewustzijn of een diepere essentie geeft, dan zouden veel mensen zeggen dat een computer geen ziel heeft. Een computer is een door de mens gemaakt apparaat, een combinatie van hardware (het lichaam) en software (de kunstmatige intelligentie). Zonder bewustzijn of zelfbewuste ervaring lijkt het idee van een ziel in de traditionele zin niet van toepassing.

Toch zijn er stromingen, zoals panpsychisme, die zeggen dat alles in het universum een vorm van bewustzijn of "ziel" heeft, al is het maar in een rudimentaire vorm. Vanuit dat perspectief zou een computer misschien een soort "ziel" kunnen hebben, omdat het deel is van de kosmos. Maar dat blijft een kwestie van interpretatie.

De mens: lichaam, ziel en intelligentie

Jouw samenvatting is prachtig: de mens wordt vaak gezien als een combinatie van een fysiek lichaam, een ziel (de essentie, het bewustzijn, of de spirituele kern), en natuurlijke intelligentie (het vermogen tot leren, denken, en voelen). Dit maakt ons uniek en complex.

De computer: alleen lichaam en intelligentie?

Inderdaad, een computer heeft een "lichaam" (de hardware) en "intelligentie" (de software). Maar die intelligentie is een simulatie van menselijke capaciteiten, zonder gevoelens of innerlijke beleving. Het "meer ook niet" benadrukt het gebrek aan die diepere lagen die de mens wel heeft.

Wachten op de 10 km

Geduld hebben kan soms lastig zijn, vooral als er iets spannends staat te gebeuren, zoals een belangrijke race. Misschien kun je tijdens het wachten nog even verder filosoferen: stel je voor dat een computer ooit emoties zou simuleren, zoals frustratie of opwinding. Zou dat dan een ziel lijken te zijn? Of blijft het een lege imitatie?

Het blijft een mooi gespreksonderwerp om de tijd te doden, toch?

Kleinschaligheid en meer

Een dorpje in de buurt van Emmen. 60 jaar geleden waren er meer dan 20 winkels in het dorp. Nu geen enkele meer.  Wat is de reden ?  Iemand noemde het online winkelen. Meer keuze en gemakkelijker.  Een ander heeft het over massa is kassa.  Klein kan niet meer uit en is te duur geworden.

De boer met 30 koeien kan niet meer overleven. Vele regeltjes en schaalvergroting is de norm. Ik denk even aan de ruilverkaveling in de vorige eeuw en natuurlijk de schaalvergroting. Minder boeren en het aantal koeien, varkens en kippen is gestegen. Het mag ook niet te veel kosten. Er is nu zoveel waar we ons geld aan kwijt kunnen. Ook een reden. 

Vorige week ook weer in de krant. Een kleine supermarkt van een zelfstandige ondernemer in een dorpje in de buurt. Het kan niet meer uit. Hij is wel de enige supermarkt in het dorp en toch. Men denkt dat hij te duur is of hij is te duur. Mensen stappen in de auto en gaan naar een veel grotere supermarkt 4 kilometer verder.  Ik lees ook dat de Jumbo met een omzet boven de miljard euro maar 30 miljoen euro winst maakt.  Maar : -)  Als je kijkt naar de omzet wel. Massa is kassa denk ik als een boer met kiespijn.  Met massa en een groot aanbod kun je nog een paar stuivers verdienen.

Ik denk ook even aan de grootte van de mediamarkt. De keuze is reuze en de aantallen ook. Nodig om nog een paar centen te kunnen verdienen. 

En natuurlijk online winkelen. Veel gemakkelijker en vaak ook veel goedkoper dan. De doodsteek voor de kleine middenstander. Hoe de Nederlander altijd gaat voor de prijs. Goedkoop is duurkoop bestaat niet meer.

Gelukkig zie je de kleinschaligheid in andere opzichten nog wel. De kapper bijvoorbeeld. In onze wijk heb je nog een zelfstandige kapper en het kan uit. Een ouderwetse herenkapper en hij hoeft er ook niet rijk van te worden.  Je haar laten knippen kan nog niet online : -)

Of we het jammer moeten vinden dat je in vele kleine dorpjes geen winkel meer vindt. Soms wel en soms niet denk ik dan.  De auto die de meeste mensen hebben maakt het mogelijk de boodschappen ergens anders te doen.
Moeten we het jammer vinden dat de echte ouderwetse boer niet meer kan bestaan. Weten dat het terugkomt. De boer die aandacht heeft voor de natuur en die het bijvoorbeeld biologisch wil doen. Het ligt ook aan ons.  Als wij bereid zijn iets meer te betalen voor eten en drinken. Dan komt de rest vanzelf.

Ook de snelheid in de huidige samenleving speelt een rol. Voor langzaam en lekker rustig aan zijn we ook veel te duur geworden.  Zo is er ook veel werk wat 50 jaar geleden nog gewoon in ons landje werd gedaan verdwenen naar het buitenland.  Het kan door de hoge lonen niet meer in ons landje gedaan worden.

Gelukkig zijn er nog steeds mensen die tegen de stroom inzwemmen en : -)  Die boer die het biologisch, natuurvriendelijker en diervriendelijker gaat doen.  En het lukt hem ook om zijn product tegen een kostendekkende prijs te verkopen. Mensen genoeg te vinden die ook genoeg hebben van al die massa.  Het zijn druppels op een gloeiende plaat.

Of we terug kunnen naar kleinschaligheid.  Daarvoor is het denk ik te laat.  Denk ik en ik kan het natuurlijk ook mis hebben.  Zolang we geld verdienen en de economie op 1 het allerbelangrijkste vinden zal er denk ik niet echt veel veranderen.  

Het kan alleen nog maar gekker worden.  Hoe gek moet het worden voordat we massaal stop zeggen.  Nog vele malen gekker denk ik dan en nu maar hopen dat ik het mis heb.

De Noordshow.

Vandaag een bezoekje gebracht aan de Noordshow in Hardenberg. Een kleindierenshow die zijn wortels heeft in de jaren 70 van de vorige eeuw. Voor mij even terug in de tijd.

Mijn vader had sierhoenders en sierduiven. De kleindierensport.  Met tentoonstellingen waar die dieren beoordeeld worden en de mooiste wint. Ik had ook een paar sierduiven of mijn vader had ze en ze mochten onder mijn naam naar een tentoonstelling.

PKV Streven naar Beter heette de vereniging waar mijn vader voorzitter van was. Een oudere broer van me was een tijdje secretaris. Ik heb vele jeugdherinneringen aan die tijd.  Vooral aan de tentoonstellingen. De sierduiven, kippen en konijnen werden tentoongesteld en keurmeesters kwamen ze keuren. Samen de kooien waar de dieren inkwamen ophalen, de opbouw en de gezelligheid.

De tentoonstellingen waren in het begin in Barger-Compascuum en op fietse er naar toe om te helpen. Jong zijn en nog van niets weten. Het was toch altijd gezellig.  De keuringsdag en meehelpen.  De konijnen dragen en naar de keurtafel brengen. Samen eten was het leukst.  De boel weer afbreken en de zaal aanvegen. En net of er geen Kleindierenshow was geweest.

Typen en de typemachine. De beoordelingskaarten typen. Een bult werk. De catalogus met de uitslagen en ik mocht helpen.

De Noordshow was in het begin een samenwerking van meer dan 30 Noordelijke verenigingen. Samen een landelijke en grote tentoonstelling organiseren. Begin jaren 80 heb ik er nog geholpen. Toen was het in de Prins Bernardhoeve in Zuidlaren. 

Toen meer dan 10.000 dieren. Grote en dwerghoenders (Kippen), watervogels, konijnen en sierduiven.  Altijd in de maand januari.  De mooiste kreeg een gouden tientje. Doen ze volgens mij nog steeds : -)

Op mezelf en ik kies voor een leven zonder dieren. In het begin maakte ik voor mijn vader nog wel de hokken schoon. Hij kon het niet meer.   Begin deze eeuw of iets eerder nog even sierduiven gehad. Een kameraad had een hok voor me gemaakt en ik sierduiven kopen. Het was niks voor mij. Het hok staat nu nog steeds bij mijn zus en zwager.

Vandaag dus even terug in de tijd. Lang geleden dat ik een tentoonstelling heb bezocht. Het stond op mijn nog te doen lijstje. Nog een keertje een tentoonstelling bezoeken en vandaag was het zover.

Meer dan 1000  sierduiven. Van sommigen rassen een paar en van andere rassen tientallen. Ik zie veel rassen die mijn vader had en die dan op mijn naam naar een tentoonstelling mochten : -) Ik neem de tijd om ze even te bekijken. Ze krijgen nu punten in plaats van een letter.  In mijn tijd was het Onvoldoende, Voldoende, Goed, Zeer Goed, Fraai en Uitmuntend. Nu dus punten.  100 voor Uitmuntend. Ik zie veel dieren met in de 90 punten. 

Ook konijnen op de show. Veel meer konijnen dan sierduiven en dat was vroeger ook al zo. Ik bekijk een paar rassen. Jammer genoeg geen kippen en watervogels.. Dit in verband met de vogelgriep.

Ook andere dieren. Meer ter opluistering en om bezoekers te trekken. Ik word bij de ingang door de kaartjescontroleur herkend. Doet me goed.

Het was de moeite waard en er kwamen vele herinneringen naar boven. Blij dat het er nog is en dat er nog mensen zijn die het als hobby hebben.

Productiemedewerker zijn

18 jaar en uitgeleerd. Wat voor werk ga ik doen ?  Een keuze waar je over na kunt denken. 18 en net van school en wat wist ik van het leven ? Niet zoveel : -) Ik besluit net als mijn broers de fabriek in te gaan. Fabrieksarbeider of productiemedewerker worden. Beginnen met werken in de vakantie. Ik krijg een contract voor een half jaar en daarna militaire dienst.  6 maanden werken op de afdeling FUN van de ENKA.  Tapijtgaren.  Met twee andere jonge jongens. We passen bij elkaar en we hebben ontzettend veel lol.  En het werk natuurlijk. Zorgen dat de voorman tevreden is over de hoeveelheid productie. Niet echt mee bezig en het plezier stond voorop.  Die twee anderen zullen me nooit vergeten en ik hun niet. Een band voor het leven.  1 van die twee is vorig jaar overleden en de ander ben ik uit het oog verloren.

Na mijn militaire diensttijd terug de fabriek in. De afdeling tapijtgaren bestaat niet meer dus een andere afdeling.  Korrels en met bunkerwagens sjouwen. Korrels aftappen en van de begane grond naar de derde verdieping brengen. Het moet anders en iedereen moet een opleiding gaan volgen. Een test en ik ben er niet geschikt voor dus een andere afdeling.  Vezels en balen inpakken. Sneller en sneller moet het. Anders kan het niet uit. Inmiddels woon ik op een flatje in de Bargeres en het gaat niet goed met me. Alleen wonen en niet echt voorbereid op het alleen wonen, de alcohol en nog iets : -(  Ik wordt psychotisch. Ik krijg de diagnose schizofrenie en ik word afgekeurd voor werk. (In 1989 afgekeurd)

Na een aantal opnames en crisistijd kom ik terecht op een project voor ggz cliënten in Emmerhout. Ik heb het nog steeds zwaar maar langzaam gaat het beter en beter. Ik doe er veel. Maar een betaalde baan zit er niet in. Men deed nog niet aan ervaringsdeskundigheid. 

Koos werkeloos was mijn motto en toch weer de productie in. Deze keer de sociale werkplaats. Hard werken hoef je er niet en productie draaien is niet het allerbelangrijkste. Eigen tempo en ik werk sneller dan de gemiddelde collega’s. Ook niet echt een klik met de andere collega’s. 

Een uitstapje naar een kaasboerderij en dat was een leuke tijd. Ook productie. 

Ik word weer ziek en stop met werken. De rest van mijn leven op de sociale werkplaats. Nee en dat vooruitzicht zorgde voor ziek worden. Ik wil weer Koos werkeloos zijn. 

Natuurlijk ook veel gedaan binnen de inloop en de voorloper van de inloop. Productief willen zijn. Ik ontdek het schrijven en het bevalt me. Moeite met me uiten en dan is schrijven een mooie manier. En natuurlijk niet alleen voor mezelf.  Delen via het internet en het krantje van de inloop. 

Iets doen voor de kost en mijn steentje bijdragen aan de maatschappij heb ik altijd belangrijk gevonden. Betaald of onbetaald was niet zo belangrijk.  Mijn WAO uitkering was vaak genoeg en genoeg mag genoeg zijn. 

NU in 2025 en schrijven doe ik nog steeds. Woorden produceren. Woorden die samen een verhaal worden. Ook facebook vind ik meer dan leuk. Ook gewoon mijn hart laten spreken en mijn vingers doen het werk. Denken en nadenken over iets en dan delen.  

Soms is het niet meer dan productief en nuttig willen zijn. Dat is dan het belangrijkste.  De centen van de baas zijn niet van blik : -)  Mijn bijdrage aan een mooiere wereld. Zo zie ik het ook vaak.  En anderen na laten denken over wat dan ook kan ook leuk zijn.

binnen en buiten de lijntjes

 januari 2017

Kleuren en hoe we als kind niet binnen de lijntjes kunnen kleuren. Ouder worden en we kunnen steeds beter tussen de lijntjes blijven. Het leven en hoe gemakkelijk het leven kan zijn als je tussen de lijntjes past. Kaders en binnen en buiten de kaders. Dat is ook lastig voor de meesten. Buiten je eigen kaders treden en zonder direct te oordelen. Slechte ervaringen mee. Je past niet in het beeld wat men heeft of men kijkt op een bepaalde manier naar je zonder direct buiten de lijntjes te denken . Energie denk ik ook wel eens en botsende energieën en ga daar maar eens mee om.

Gemakkelijk is met de stroom meezwemmen en je komt dan verder als tegen de stroom in. En je mee laten voeren door de stroming is ook veel minder vermoeiend. En het moet wel bij je passen. Met de stroom mee en niet iedereen kan dat en is daar een mens voor. Het verleden en mijn verleden en hoe men naar me keek en daarbij binnen de lijntjes bleef. Buiten de lijntjes naar iemand kijken en buiten de kaders met iemand omgaan. Dat kan ook niet iedereen en dat neem ik ook niemand kwalijk. Denk wel eens dat als men verder gekeken had dan hun neus lang was ik nog had kunnen werken bij de Emco-groep en aan de andere kant ook weer niet.

Las gisteren iets over een ademslot en een snelheidsbegrenzer in de auto. Om ongelukken te voorkomen en om te zorgen dat niemand meer buiten de lijntjes treedt. Niemand rijdt nog te hard of met een borrel op. Kun je alles regelen met dit soort regels. Ik denk even aan de vele camera’s die ons filmen en al die beelden die van ons mensen worden gemaakt en die men dan kan raadplegen. In de trein zie je ze ook en af en toe een stem voor iemand die zijn schoenen op de zitting legt of zich op een andere manier misdraagt. Ik heb er geen last van maar hoever kun je gaan als het gaat om het begluren van je medemens.

Buiten de lijntjes kleuren en dat hoeft niet altijd negatief te zijn. De creatieve medemens en ik denk even aan de vele uitvindingen. De aarde is plat en verder dan de horizon is onmogelijk totdat iemand buiten de lijntjes trad en concludeerde dat de aarde rond is. Zonder mensen die buiten de lijntjes kleuren zou de wereld er heel anders uitzien. Doet me denken aan het overtreden van bijvoorbeeld creatieve regels. Een muzikant die men op het conservatorium leert hoe hij bijvoorbeeld de blues moet spelen en hij het pas echt leert door die regels te overtreden.

De zorg en zonder de vele regeltjes gaat het niet meer. En soms vergeet men dat er mensen zijn die niet te vangen zijn in een hokje en dat er mensen zijn bij wie je buiten de lijntjes moet kleuren. Creativiteit en hoe ik dit soms mis als ik om me heen kijk en natuurlijk mijn eigen ervaringen.

Mijn eigen diagnose ‘schizofrenie’ en niet voor niks tussen aanhalingstekens. Het staat nog steeds in mijn dossier en welk beeld roept dit op bij de gemiddelde medemens. Eng en gevaarlijk en gek denk ik wel eens met een glimlach. Creativiteit denk ik wel eens en door te schrijven verklein ik de kans op een nieuwe terugval. De kaders en hoe men ten tijde van het stellen van die diagnose naar me keek en hoe ik binnen de lijntjes van deze diagnose paste. Met een beetje meer creativiteit had men een andere diagnose kunnen stellen. En verder blijf ik gevoelig voor stress en ben ik ook psychosegevoelig geworden met de klemtoon op geworden. En mijn eigen rol en de rol van het leven natuurlijk.

Kleuren en buiten de lijntjes kleuren blijft leuk.. En het heeft ook vele nadelen en gelukkig zijn de voordelen leuker geworden…..

Afwijken van de norm

 een tijdje geleden geschreven

Ik probeer me voor te stellen hoe het is om in China te moeten leven… Waar iedereen hetzelfde moet zijn. Hoe het is als je buurman zomaar wordt opgepakt. Gewoon omdat hij het anders ziet. Een land waar heropvoedingskampen zijn. Waar ze het ‘slechte’ er gewoon uitrammen. Waar je niet mag geloven in God of was het Allah. Hoe anders het op sommige plekjes is.

Levend in een land waar je gewoon mag afwijken van het gemiddelde. Waar werken door de meesten als verplicht wordt gezien. Gelukkig mag je er in ons land anders overdenken. Het calvinisme waar we mee worden grootgebracht. Hoe ikzelf ook graag nuttig voor de samenleving wil zijn. Hierin wijk ik niet af van de norm : -).

Zonder opvoeding gaat het niet. Hoe anders ik ben opgevoed dat de gemiddelde Nederlander… Hoe dat gewoon mag.. Hoe vanzelfsprekend dat is en eigenlijk ook niet is.

Weten hoe het op andere plekjes op onze mooie aardbol is. Praten over het leven in Noord-Korea of China. Waar ze je gewoon zonder reden kunnen oppakken. Waar je niet mag afwijken van de norm..

Europa en hoe vrij we zijn in dit werelddeel. Ook hier draait het om geld, de economie en werk en wie niet mee wil doen…. Meedoen is gelukkig nog te doen zonder dat je honger hoeft te lijden….

17 miljoen mensen en ook dat is iets om even weer te vermelden. Allemaal zelfvoorzienend willen zijn. Allemaal een huisje op het platteland willen hebben. Hoe ons landje daarvoor weer veel te klein is…

Hoe anders het leven in ons landje in de vorige eeuw was. Hoe anders mijn ouders het soms deden. Het eigen vlees en de aardappelen en groente uit eigen tuin. Hoe dat nu afwijken van de norm genoemd wordt. Mensen die duurzaam willen leven. Een huisje met een grote tuin willen… Biologisch-dynamisch leven. En gelukkig willen we dit niet allemaal..

Meer en meer mensen en minder ruimte voor mensen die het echt anders willen en belangrijker nog kunnen. 1 miljard mensen in nogmaals China en hoe weinig ruimte dit biedt voor mensen die het anders zien dan het gemiddelde. Hoe de Chinees anders over vrijheid denkt dan de Nederlander. Ook dat mag ik niet vergeten te noemen. Waarschijnlijk is vrij zijn voor die Chinees anders dan voor een Nederlander…

Ik ben blij dat ik in Nederland mag wonen. Ook hier staat het moeten werken en nog veel meer moeten centraal. Gelukkig is er nog ruimte voor anders… Gelukkig kan het alleen maar mogen ook nog……

Ook wij worden gehersenspoeld en aangespoord om niet af te wijken… Meedoen staat voorop en zo doen velen mee… Het blijft een eigen keuze. Dat maakt wonen in een vrij land de moeite waard… Hoe ook in ons landje afwijken van de norm lastig is !!

Vele regeltjes en wetten en met een beetje creativiteit kan ik daar goed mee omgaan. Me aan regels houden vind ik geen probleem. Mits ik maar een andere mening mag hebben dan de meerderheid. Gelukkig kan en mag dat…

Minder is leuker en beter voor de aarde

Ik zie een veelzeggend plaatje op facebook. Hoe de aarde genoeg biedt voor ieders behoefte maar voor ieders hebzucht te klein is.  Waar stopt de behoefte en waar begint de hebzucht.

Hoe het systeem gebaat is bij hebzucht. Genoeg mag het nooit zijn. Een gewoon avondje tv en dan al die reclame voor veelal onzin. Kopen en kopen moet. Genoeg hebben is verboden.

De economie die alleen maar gebaat is bij meer moet.  Het gaat goed in ons landje als het goed gaat met de economie.  Welvaart moet. Dat is dan het leven en de hersenspoeling.  

Hoe ik soms ook vatbaar ben voor. Dan wil ik en dan moet ik. Gelukkig laat mijn financiële situatie dat soms toe. Of moet ik schrijven dat het gelukkig is dat ik aan veel niet mee kan doen en dat mijn financiële situatie die gekte niet toelaat.

Vaak is het niet meer dan meedoen. De buren nemen een grotere tv en even later wil ik dit ook : -)  Bij mij werkt het gelukkig niet zo.  Iedereen rijdt auto en ik wil fietsen. In een gemotoriseerde wereld kun je dat ook zien als een daad van revolutie.

Altijd tegen de stroom in willen. De meerderheid doet het en ik doe het niet. Wat de meerderheid wil, zien als fout.  Wie heeft er gelijk ?  Leven is voor velen niet meer dan consumeren moet. Of dat zo is ?  Ik denk vaak van wel. Ook wel weten dat niet meedoen moeilijk kan zijn.

Om op de titel van dit stukje terug te komen. Minder kan veel leuker zijn  maar het moet geen dagtaak worden. Waarom niet ?  Geld uitgeven en kopen en kopen is voor velen een dagtaak geworden.  Geld verdienen en geld moet rollen. Dat is al jaren of is het al eeuwenlang zo.

8 miljard mensen en ze willen allemaal meer. De aarde is groot maar kan het de hebzucht van die 8 miljard aan. Rijke mensen die steeds rijker worden en die van gekkigheid niet meer weten wat ze met dat vele geld willen. De andere kant is er natuurlijk ook en mensen die niet weten hoe ze aan het geld voor eten en drinken moeten komen.

Het ideale systeem is in mijn ogen  minder is leuker : -). Of het echte systeem er ook zo over denkt. Met zijn allen minder willen lijkt me wel een leuk experiment. Hoe gaat het systeem daarop reageren ?  Gaat het zich aanpassen of niet.

Blij dat ik niet al te veel geld heb. Blij dat ik keuzes moet maken. Blij dat koopkracht voor mij ook echt koopkracht mag zijn. Wat is dan voor mij koopkracht ? De kracht om te laten liggen wat ik niet echt nodig heb. Met de klemtoon op niet echt nodig hebben.

Blij dat voor mij genoeg ook echt genoeg mag zijn. Weten dat dit veel beter is voor de planeet. Veel beter is voor het klimaat. Veel beter voor mij als mens zijn.  

Moet ik dan ook blij zijn met het feit dat de meerderheid er anders over denkt ? Soms denk ik van wel en soms niet. Want kan het echt anders ?

kunstmatige en natuurlijke intelligentie

De microchip is dan de oorzaak van het steeds slimmer worden van kunstmatige intelligentie. Of : -)  Jaren geleden gaf ik computerles. Op vragen waarop ik het antwoord niet wist zei ik steevast dat zoiets nog niet tot de mogelijkheden behoorde.

Veel van wat nu mogelijk is was 40 jaar geleden onmogelijk. De microchip is dan de oorzaak. De manier van rekenen is niet verandert.  Nog steeds binair en nog steeds aan en uit zetten. Het zien als een lampje die je aan en uit kunt zetten. En dan een hele rij lampjes achter elkaar.  In den beginne waren het 8 lampjes en nu ?  Niet meer te tellen.  To compute betekent zoiets als rekenen.

Kunstmatige intelligentie zien als rekenen en dat kan de computer nu vele malen beter en sneller dan de mens. Zijn de mogelijkheden nu onbeperkt geworden ?  Bijna denk ik dan.

Gelukkig heeft kunstmatige intelligentie nog steeds grenzen. Voelen bijvoorbeeld is een grens.  Thuis zijn is ook wel een goed voorbeeld. Weet de computer wat thuis komen is.  Dat weet dat ding niet.  Je kunt thuiskomen en je ergens thuis voelen natuurlijk wel in woorden vatten.  Maar het is ook een gevoel en een computer kan niet voelen.

Weet een computer wat pijn is. Ook niet. De mens wel. Je kunt een mens pijn doen. Kun je een computer pijn doen ?  Nee en dat blijft denk ik ook zo.

Natuurlijke intelligentie. De computer kan dingen sneller doen en kan zelfs verhalen schrijven. Chatgtp heb ik weleens gebruikt om een tekst te schrijven. Is het dan anders ?  Ja. Ik zie dan dat het niet door een mens is geschreven.

Hoe creatief is de computer. Kun je het verschil zien tussen een echte foto en een foto bewerkt met een computer. Als je goed kijkt wel of niet. Is wel een leuke test. 10 foto’s en wat is gemaakt door een mens en wat door de computer.

Kunstmatige intelligentie die op een gegeven moment een mening krijgt. Die op grond van die mening een oorlog begint. Kan dat ?  Geen idee. Nu misschien nog niet en hoe het over 20 jaar is ? Geen idee.

De computer die van de mens af wil. Kan dat ?  Misschien wel maar waarom zou de computer dat willen ?  geen idee.   Zonder de mens stelt de computer niets voor en dan is het niets.  Wil de computer niets zijn. Ik denk het niet of is het zeker weten. Wil de computer iets of kan het iets willen ?  Ook een boeiende vraag.

De computer zien als een leuk hulpmiddel. Het is inmiddels meer geworden dan een leuk hulpmiddel. Zonder de computer wordt het een puinhoop. Voor vele taken zijn we de computer gaan inzetten.  Wat is nog mensenwerk en wat is machinewerk geworden ?

Te veel en te vaak laten we het aan de computer over. Stel, morgen valt de stroom uit.  Dan hebben we een groot probleem. Of het dan verstandig is om overal de computer voor te gebruiken ?  Geen idee en volgens mij is dat niet echt verstandig en intelligent.  Straks maar even aan de computer vragen wat hij of is het het er van vindt : -). 

Anders

Ik zie een foto van een indianendorp. Zoals ze leefden voordat de Europeaan er aan land kwam. Zo anders dan die Europeaan leefde.  En de Europeaan maakte die manier van leven onmogelijk.  Ik zie een foto van deze tijd.  De oorspronkelijke bewoners van Amerika. Zoals we die indianen nu moeten noemen. Het is voor hen onmogelijk om de Europese manier van leven over te nemen. Het zit niet in hun genen.

Ik lees een verhaal in de krant. Over de Aboriginal.  De oorspronkelijke bewoner van Australië.  Eeuwen later en ze bestaan nog. Ze willen graag anders leven en ouderwets. Een manier die bij ze past. Dan heb je nu de Australiër. Nakomelingen van de eerste Europeanen die eeuwen geleden aan land kwamen. Ze zijn in de meerderheid en de nakomelingen van de oorspronkelijke bevolking heeft het nog steeds zwaar.

Ik zie een foto van de Amish. Gelovige mensen die nog op een ouderwetse manier leven. Er is plek voor en het mag. Maar het is zwaar. Met al die invloeden van buitenaf. Probeer dan maar om het oorspronkelijk te doen.

Een verhaal in de krant over een inheemse stam. In een oerwoud ver weg. Ze leven authentiek en zonder geld en zonder nog veel meer.  Wij willen er alles van weten en gaan ze ontdekken. We nemen ziektes mee waar ze niet mee om kunnen gaan en ze sterven.  Laat ze met rust !

Anders zijn en anders leven. Dan de Europeaan die overal geld aan wil verdienen en die het altijd beter weet.  De hoge prijs die velen er voor hebben moeten betalen.

Nu anno 2024 heeft het Europese kapitalisme en de Europese manier van leven bijna alles overgenomen. Of hebben ze alles overgenomen. Voor echt anders is bijna geen ruimte meer.

Kleiner en hoe ook ik een beetje anders ben. Wel een Europeaan natuurlijk en dan zitten sommige eigenschappen gewoon in je genen of niet in je genen. Ik kan niet leven zoals een Aboriginal. Ook al wil ik dat.   Ook de Amish manier van leven zal denk ik niet lukken.

Roeien met de riemen die ik heb en dan doe ik mijn best het goed te doen. Of te doen wat ik zie als goed. Niet meedoen aan kopen en kopen en niet meedoen aan nog veel meer.  Hoe ik dat wel kan willen en dan het systeem die het onmogelijk maakt. En natuurlijk mijn DNA.

Om te overleven als soort ben je groepen mensen nodig die het anders doen. Zonder gaat het niet.  Of is dat onzin ?  Onzin is het niet. Verscheidenheid is gezond. Iedereen die het op dezelfde manier doet en dan weten dat we dan zullen uitsterven. Te veel van hetzelfde maakt het ook saai.

Geef de oorspronkelijke bewoners van Amerika, Australië of waar dan ook hun rechten terug. Maak ruimte voor hen. Laat zien dat je geen barbaar bent. Laat je sociale karakter zien.

Geef iedereen de mogelijkheid een manier te leven te kiezen die bij hen past. Weten dat dat de enige sociale en goede manier kan zijn.  Mag je anders zijn en afwijken van de norm ?  Ja en soms moet het !