met tevreden zijn doe je de grote baas verdriet

Afgelopen weekend een mooi verhaal in de krant.  Iemand heeft weer een leuk alternatief bedacht voor de groei-economie.  Iets anders dan meer moet.  Af en toe lees ik dan weer een verhaal van iemand die net als ik vind dat groei tot onze ondergang zal leiden.  Aan alles moet een limiet zitten. Ook aan groei.

Doet me ook denken aan tevreden zijn. Met weinig tevreden kunnen zijn is altijd mijn streven. Ook omdat je door steeds maar meer te willen nooit tevreden kunt zijn.

Iedere keer weer dat stofje zegt iemand tegen me.  Een stofje in ons brein waar je steeds weer aan toe moet geven. Het zit in ieder mens. Dat zegt men dan. Het zorgt ervoor dat we steeds weer meer willen.

De vrouw denk ik met een glimlach kan een goed voorbeeld zijn. Elke keer meer kleren willen hebben. Het is nooit genoeg.  Verslaafd zijn aan. Niet alleen de vrouw. Ik ken ook mannen die iets verzamelen en het komt nooit af. Altijd is er wel iets wat…... Af is het nooit.  De mens.

Af is het nooit. Ook als je dan kijkt naar de geschiedenis. Af is het nog nooit geweest. En genoeg is genoeg bestond ook niet. Of bestaat nog steeds niet.

Het stofje in ons brein zorgt ervoor dat we aan de gang blijven. En dan altijd maar meer en meer willen. Je mag even tevreden zijn en dan is het weer meer moet.  Op een dag is er een pilletje die zorgt dat……

De economie zoals we die nu kennen en die we al eeuwenlang kennen. Tevreden mag het niet zijn. Een oneindige cirkel van.  Totdat de aarde het niet meer aankan. En dan ? Geen idee.

Je kunt voor jezelf en in het klein wel een punt zetten aan nooit tevreden mogen zijn. Ook al doe je de grote baas daarmee verdriet. Ik ken ze. Mensen die gestopt zijn met meer moet. Ik kan daarvoor soms ook in de spiegel gaan kijken 

In sommige opzichten is het voor mij (jammer genoeg) ook nooit genoeg. Ik denk aan mijn schrijven over. Genoeg mag het niet zijn. Of is het gewoon wat te doen willen hebben. Dat kan natuurlijk ook. Soms noem ik het gewoon mijn typevaardigheid op peil houden.  Ook al komt elk verhaal op hetzelfde neer.

Ons leven zin geven en dan geven we al eeuwenlang ons leven zin met meer en meer moet. Rijkdom is en was het streven. Hoe we als Nederlandse volk al heel rijk zijn geweest. Ook armoede kennen we als volk. Steeds weer het kapitalisme als uitgangspunt. Ook gebruik maken van de zwakte van anderen. Ook dat zie ik terug als ik kijk naar de geschiedenis. Is het gebruik maken van je eigen kracht of misbruik maken van de zwakte van anderen ?

Dromen van een andere economie. Ik vond het een leuk verhaal. Een zorg en welzijnseconomie en geen recht van de sterkste meer. Oh ja, het recht van de sterkste wordt de plicht om de zwakkeren te helpen.

We zitten al eeuwenlang gevangen in meer moet en genoeg mag het niet zijn. Zelf zit ik ook een beetje gevangen in meer moet.  Ik doe mijn best om met mijn eigen meer moet zo min mogelijk schade aan te brengen aan de aarde… Ik kan ook geen genoeg krijgen van schrijven over genoeg is genoeg en minder is leuker : -)

Tevreden zijn is ons streven. En op een dag zijn we het echt….