Treinleven

Al sinds de geboorte van onze kleinzoon in 2011 hebben we een weekendvrij abonnement voor de trein. Ze wonen in Limburg en dat is op de fiets niet te doen. Om hem toch te zien opgroeien en om er voor de moeder te zijn gingen we de eerste jaren elke 14 dagen met de trein naar Limburg. Van Emmen naar Venray is toch meer dan 3 uur. Dat lijkt lang maar hoe snel het kan gaan.

Ik vond de trein altijd al een leuke manier om van a naar b te gaan. In mijn pubertijd vaak naar mijn zus in de achterhoek. Ook met de trein. Toen moest je nog een kaartje kopen aan het loket. Ook het spoorboekje was nog onmisbaar.

De treinen gingen ook iets minder snel dan nu. Met raampjes die open konden. In de zomer was dat echt nodig. Ook mocht er nog gewoon in de trein gerookt worden. Later militaire dienst en elke week met de trein naar Nijmegen.

Als het om de auto gaat. Ik had een tijdje ook een auto maar ik was geen held als het gaat om langere afstanden. Dan liever het openbaar vervoer. Auto rijden heb ik nooit leuk gevonden. In heb begin wil je dan meedoen. Ook omdat bijna iedereen een auto heeft. Later toch maar kiezen voor de fiets en nu een elektrische. En natuurlijk bus en trein.

Ik praat weleens met mensen die na 1 slechte ervaring niet meer met de trein willen. Na al die jaren weten dat de meeste keren de trein gewoon op tijd rijdt. Ook kun je alles van te voren uitzoeken. Met de NS app een makkie. Onvoorzien hoort er ook een beetje bij ! Niet alles is van te voren te voorspellen. Maar die paar keer dat het echt mis gaat zijn op de vingers van 1 hand te tellen.

Voor de prijs hoef je het ook niet te laten. Voor de prijs van een volle tank benzine kunnen we elk weekend gratis reizen. Zo hebben we al heel veel treinkilometers gemaakt en veel van ons landje gezien.

Avontuurlijk is het soms ook. Jaren geleden tijdens een sneeuwdag een treinreis gemaakt. Even het witte landschap willen bekijken en dan de treinloop die vastloopt door vastgevroren wissels en dan met de bus moeten. Niet weten hoe laat die bus ging en ik was niet de enige.

Of je staat 2 uur stil. Een persoon voor de trein en dan is het even over. Geen leuk idee. Ook niet voor de machinist en die persoon loopt niet zomaar voor de trein. In al die jaren 2 keer meegemaakt.

Open staan voor contacten met medetreinreizigers. Ook dat doen we. Op een plekje voor 4 personen zitten en als het dan druk is komen er mensen bijzitten. Altijd weer genieten van de gesprekken die dan kunnen volgen. Afgelopen weekend een gesprekje met een Oostenrijkse Au pair. In het Nederlands want ze had dat geleerd. Dan gaat de tijd snel. Ook zien dat velen niet openstaan voor een gesprekje. De smartphone en de dopjes in de oren. Niet iedereen wil praten. Wij altijd wel ! Het maakt het treinleven altijd leuker.

We blijven het voorlopig nog even doen. Samen het treinleven beleven en meer van ons landje zien. Even weg uit Emmen en even weg uit de sleur.