Loslaten

Een gesprekje met iemand die een jaar of wat geleden gestopt is met tv kijken. Hij heeft er geen zin meer in. Ook het nieuws volgt hij niet meer.  Af en toe kijkt hij even en er is dan nog niets verandert.  Nog steeds allerlei problemen in de wereld. Nog steeds oorlog. Nog steeds meer moet en zo ging hij nog een tijdje door. 

Tijd en waar besteedt je je tijd aan. Afgelopen week verkiezingen en ik kijk en ik probeer het een beetje te volgen. Vaker nog snap ik er niets van. Het is voor mij een vreemde wereld.  Stemmen doe ik en dan maar gewoon supersociaal. Dat spreekt me wel aan. Willen wonen in een land waar de sterkeren voor de zwakkeren zorgen. Waarin het niet alleen maar gaat om zoiets als economie. De meerderheid denkt er anders over.

In de ochtend kijk ik tijdens het wakker worden naar het journaal. Vaak is het meer kijken zonder te zien. Ik zie wel dat we in ons landje niets te klagen hoeven te hebben. Ik zie de ellende en honger elders in de wereld. Het leuke is dat wat ik zie vaak zo weer vergeten ben. Het houdt me verder ook niet zo bezig. Of het is balen van…..

Zeuren over tevreden zijn en dromen van een genoeg is genoeg economie. Ik laat het verder nu maar even los. Voor mezelf kan het wel. Gewoon genoeg hebben aan genoeg.  Soms zin om bijvoorbeeld een nieuwe hoed te kopen maar een hekel gekregen aan geld uitgeven. En ik heb ook genoeg hoeden. Zo is het met meer.  Geen zin mee om !

Zeuren over het systeem zonder grenzen en zonder genoeg. Het einde is natuurlijk voor iedereen hetzelfde. Ook voor het systeem denk ik dan. Op een dag kan niet genoeg hebben niet meer. En dan ?  Anders ?

Loslaten is wel belangrijk. Vooral het loslaten van de dingen die je toch niet kunt veranderen. Je druk maken om heeft dan weinig zin. En de tijd die dan vrijkomt bij het loslaten van is ook wel belangrijk.

Bijna 65 jaar oud zijn en werken hoef ik al heel lang niet meer. De wereld van de werkenden is inmiddels voor mij ook een andere wereld geworden. Ik zit wat dat betreft in een andere levensfase.

Opa zijn en me druk maken om de toekomst van dat joch. Ik denk terug aan jaren geleden. Ik maakte me druk om en het is toch goed gekomen. Het systeem redt zich wel en de meeste mensen kunnen er goed mee omgaan.

Leven in een andere wereld en in een wereld waarin de meeste mensen niet leven. Ze zijn bezig met bijvoorbeeld consumeren moet en met nog veel meer. Iemand heeft het over een stofje in onze brein die zorgt dat we nooit echt tevreden kunnen zijn en dat er voor zorgt dat we altijd bezig zullen zijn met. .  Oh ja loslaten.

Niet meer mee hoeven doen en niet meer mee willen doen. Ik wil niet medeverantwoordelijk zijn voor en vul zelf maar in.

Dus morgen vind je me weer op het muurtje. Kijkend naar rijdende auto’s en kijken naar al die mensen die bezig zijn met.  Gelukkig mag ik het op mijn eigen manier doen. Anders dan de meesten en gelukkig anders dan de meesten.