De keuze is reuze

Hoe veel de laatste jaren verandert is. Ik denk even aan gas en licht. Nog niet zo lang geleden was er geen keuze. Nu is de keuze reuze. Het vrijgeven van de markt. Het wordt dan goedkoper. Zo werd het gebracht. Of het echt goedkoper geworden is ?  Nee. Net zoals bij alles is het alleen maar duurder geworden. Terug naar vroeger en van gas en licht geen handel meer maken. Lijkt me veel leuker en ook gemakkelijker.  Op zoek naar de goedkoopste is een hele studie en niet gemakkelijk meer.  Zelf ben ik een slaper en ik stap nooit over.  Uit protest of gewoon te lui om op zoek te gaan naar de goedkoopste.  Misschien moet het straks als ik wat minder te besteden heb wel.

De zorg is ook zoiets. Marktwerking in de zorg gaat er voor zorgen dat de kosten niet uit de hand lopen. Een nationale zorgverzekering kan ook. En dat zal alles veel leuker en gemakkelijker maken. Geen gedoe meer met aanvullend verzekerd zijn. Nog veel meer gedoe gaat dan verleden tijd worden. De marktwerking in de zorg is mislukt hoorde ik in 2023 tijdens een lezing. Kan het nog anders of is het daarvoor te laat.

De keuze is reuze denk ik als een boer met kiespijn als ik tv kijk. Zoveel zenders en zo weinig wat ik leuk vind. Vroeger met drie zenders was het veel leuker. En bovenal minder reclame.  Een avondje zappen en ik denk weer dat alles in ons landje gaat om kopen en kopen. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Er wordt minder tv gekeken dan 40 jaar geleden.  1 miljoen mensen die naar hetzelfde programma kijken. Zeldzaam. 40 jaar geleden was dat anders. Natuurlijk heb je nu betaal-tv. Netflix, videoland en meer. Wij doen het ook. Even zonder reclame tv kijken. Dat is voor ons dan de reden.

De keuze is reuze en dat zorgt dan weer voor keuzestress. Keuzestress is dan weer een nieuw woord. Om aan te geven dat velen door de bomen het bos niet meer zien. Een goede keuze maken is te ingewikkeld geworden. Wat past bij me en wat niet. In de war raken van al die keuze.

De vooruitgang is niet altijd leuk. In een land waar het al eeuwen draait om handel en dan hebben ze van bijna alles handel gemaakt. Zelfs de zon en de wind is handel geworden. Met al die zonnepanelen en windmolens. Gelukkig kunnen we de zon en de wind nog niet sturen. Gelukkig niet.

Mensen die gebaat zijn bij simpel zijn er natuurlijk nog genoeg. Ook dat is handel geworden. Ze zijn hulp nodig en dat is er. Het kost geld maar levert ook geld op. Dat is dan de handel en marktwerking die je terug ziet in met name de zorg.

Nu licht verstandelijk beperkt zijn en 40 jaar geleden kon je nog moeiteloos mee doen. Nu niet meer. Hulp nodig hebben bij al die keuzes die je elke dag weer moet maken.

Of het nu echt zoveel slechter is dan vroeger. Nee natuurlijk. We zijn als volk veel rijker geworden. Je kunt al die keuze ook zien als rijkdom. Maar zelf zie ik het dan als gekmakende rijkdom : -

Of we weer terug kunnen naar simpel en minder keuze. Vaak denk ik dat dat een gepasseerd station is. Het moet eerst nog veel gekker worden en misschien kan het dan weer simpel.

Een terugblik op het afgelopen jaar

Altijd leuk. Aan het eind van het jaar even terugkijken en even stilstaan bij. Ik heb al vele jaren meegemaakt. Het ene jaar leuker dan het andere. Nu even 2024.

Ik laat het jaar even in november beginnen. Weer een keertje vastzitten in mezelf en ik besluit weer een keertje te minderen met mijn antipsychotica. Als het misgaat weer beginnen. Als het misgaat? Met verdoving leven en dan plotseling de verdoving eraf. Dan gaat het mis.  In mijn hoofd een andere wereld dan de echte wereld. Leven in twee verschillende werelden en alles wat daarbij hoort.  Een psychose. Het was heftig.

Begin januari van dit jaar besluit ik dat het genoeg is. Crisisdienst over de vloer. Ik krijg iets rustgevends voorgeschreven en natuurlijk weer antipsychotica. Voordat alles weer een beetje normaal is in mijn hoofd ben ik een paar maanden verder. Ook even ggz contact. Eventjes is genoeg : -)  En het besluit nemen nooit meer te stoppen met dat pilletje. Genoeg is genoeg en hoeveel kan ik aan? Dan is het nooit meer.

Er is natuurlijk meer dan een psychose. Na die periode weer een rustig jaar gehad. Lezingen bijwonen is ook een hobby. Voeding voor het brein. Ik probeer dan in de herfst en wintermaanden elke week een lezing te bezoeken. In de praktijk 3 per maand. Het kenniscafé Emmen, het filosofiecafé Emmen en het inspiratieplein van de Grote kerk.  Leerzaam en geestverrijkend. Google maar even en je weet meer van die drie.

De inloop ook maar even noemen. Te weinig ervaring bij de medewerksters.  Er is met het vertrek van met name Gini en later Lyset en Michel veel ervaring weggegaan en te weinig voor teruggekomen.  Vind ik wel belangrijk voor de inloop. (Levens) en ggz ervaring bij de medewerk(st)ers.  En een beetje verstand hebben van !   Een gebrek aan kennis en ervaring bij was ook 1 van de redenen waarom het mis met me ging.  Ik ga het dus ook een beetje anders doen. De boel een beetje de boel laten. Genoeg mag genoeg zijn.

De liefde is er nog steeds. Blij met Alie. Al 29 jaar samen en in juni waren we 25 jaar getrouwd. We vieren het. Gewoon simpel en zonder te veel gedoe. Nog steeds blij met elkaar. Haar rol in die crisis wil ik ook nog even noemen. Er met humor mee omgaan en ik kreeg van haar vaak de vraag of ze de crisisdienst moest inschakelen. Ze zag dat het niet goed ging. Voor haar was het ook niet gemakkelijk.  Gelukkig is er dan de liefde en natuurlijk humor.  

Schrijven hoort er ook nog steeds bij. Ook iets wat ik al meer dan 15 jaar doe.  Moeite met me uiten en natuurlijk de bijwerkingen van dat antipsychotica pilletje. Dan is schrijven voor mij ook vrij zijn.  Ook ben ik een facebook freak.  Ook in crisistijden en dan is het niet altijd een goed idee. Maar open moet het zijn. Mijn verhaal naast die verhalen van anderen over mij.

Opa zijn mag ik niet vergeten te noemen. Al 13 jaar opa en een band hebben met dat joch. Genieten en meer wil ik er ook niet over kwijt. Niet overal goed in zijn maar een goede opa zijn is tot nu toe gelukt !

2024 was tot nu toe weer de moeite waard.  Met diepte en hoogtepunten. Nu ook zeker weten dat ik niet zonder medicatie kan.  En zo zijn er meer dingen waar ik niet zonder kan.

Als en dan

As as geen verbrande turf was. Een liedje van Daniel Lohues.  Als ik toen een andere keuze had gemaakt dan.  Hoe het leven bestaat uit keuzes.  En dan niet weten hoe het was gegaan als je een andere keuze had gemaakt.

Keuzes en soms ben je niet in staat een eigen keuze te maken. Dan ben je afhankelijk van de keuzes die anderen voor je maken. Ook dat kan.

Als men mij tijdens mijn eerste gedwongen opname niet had platgespoten dan had het anders kunnen gaan. Dan had ik dit waarschijnlijk nu niet geschreven.  Keuzes die anderen voor je moeten maken. Dat komt in de ggz zorg vaak voor. Afhankelijk zijn van en je lot in handen leggen van een ander.  Vaak geen eigen keuze.

Ook in de lichamelijke zorg kom je dat vaak tegen. Je kunt niet alles zelf en dan ben je afhankelijk van de kennis en kunde van anderen. Ook heel normaal. Fouten worden ook overal gemaakt en sommige fouten zijn dan niet leuk.

As Columbus Amerika niet had ontdekt. Dan had een ander dat even later gedaan. Dan had Amerika er niet veel anders uitgezien dan nu. Als men toen linksaf in plaats van rechtsaf was gegaan. Dan had de wereld er nu anders uitgezien. Ook iets wat je niet zeker kunt weten.

Keuzes maken hoort bij het leven. Keuzes die de loop van je leven kunnen veranderen. Waarom je dan links af gaat en niet rechts af. Heel vaak is het toeval en soms een keuze.

Zelf geen keuzes kunnen maken. Dan ben je afhankelijk van de keuzes die anderen voor je maken. Je kunt dat achteraf balen van het feit dat ze een bepaalde keuze hebben gemaakt.  Maar dan weten dat ze ook hun best hebben gedaan en misschien ook wel niet anders konden of niet beter wisten.

As as geen verbrande turf was.  Een leuke manier om te zeggen dat het niet altijd zin heeft om terug te kijken. Als ik het toen anders had gedaan dan ?  En dat zal dan altijd een vraagteken blijven. As blijft verbrande turf. Achteraf kun je een koe in de kont kijken : -) Wel belangrijk om af en toe even stil te staan voordat je een keuze maakt. Hoe keuzes de rest van je leven kunnen bepalen.  Je eerste sigaret kan ervoor zorgen dat  en zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Als en dan kom je ook in de computerwereld tegen. Als dat een 1 is dan moet dit een 2 zijn. En zo kun je doorgaan. Ook kun je uitzonderingen inbouwen. Als dat een 1 is dan zal dit een 2 zijn mits.  In het kort de manier van rekenen en ‘denken’ van een computer.  Of dat altijd zo is. Vaak wel.

Als en dan in de computerwereld. Een manier van rekenen en veel meer is het niet. Als je op een lijst staat van bijvoorbeeld fraudeurs. Dan wordt dat gezien door de computer en dan.  Zelf sta ik denk ik op een lijst van betrouwbare mensen en dan : -) Of ik op zo’n lijst sta ?  Geen idee.

Als en dan in een mensenleven is anders als  als en dan in de kunstmatige intelligentie wereld. In de computerwereld weet je wat er volgt op een keuze. In de mensenwereld is dat vaak anders. 

De geschiedenis van het veen in Groningen en Drenthe

Zelf geboren en opgegroeid in een veenkolonie. Het verhaal kennen van de armoede in het veen. Vooral begin 20^ste eeuw. In Barger-Compascuum vind je een museum waar die armoede centraal staat. De plaggenhut en het harde werken.

Afgelopen maand een lezing bijgewoond over de veenkoloniën in Groningen en Drenthe. Van Kenniscafé Emmen. Een geschiedenisverhaal die teruggaat naar de 17^de eeuw en later. Hoe rijkdom in dit verhaal centraal staat.  Ook het unieke karakter van de veenkoloniën wordt genoemd.

Kanalen en wijken graven om het veen te ontwateren. Er werd echt over nagedacht. De vele kanalen en wijken vind je er nu nog terug : -)  En de miljarden turven die er uit het gebied kwamen. Niet zomaar. Voor in de kachel en nog veel meer. Hout was er niet genoeg of op. De kolen en het gas waren er nog niet.

En dan de mensen die uit het verre buitenland kwamen om te werken in het veen. Er kon goed geld verdiend worden. In met name Duitsland werd veel reclame gemaakt voor werken in het veen. Er woonden toen nog geen mensen in het veengebied. Men loopt honderden kilometers om in het veen te kunnen werken.

De gouden eeuwen als het gaat om turf als brandstof. Hoe de kanalen beetje bij beetje werden gegraven. Nooit in 1 keer. Er werd in het veen gewerkt van maart tot juni. Daarna gingen de arbeiders weer verder. Stenen huizen was de norm en de plaggenhut moest nog uitgevonden worden. Beetje bij beetje trok men zuidwaarts om het veen af te graven. Eeuwenlang werk en eeuwenlang rijkdom. 

Veenkoloniaal zijn en ik kan er nu trots op zijn. Hoe mijn vader als jochie er al mee te maken had. Zijn ouders waren een tijdje kantinebaas voor een groep wijkgravers. Zorgen voor eten en drinken, de was doen en nog veel meer. Hij had er goede herinneringen aan.

Begin 20^ste eeuw veranderde het. Men was aangekomen in Zuidoost Drenthe en de kolen kwam opzetten als brandstof. Het turf werd minder waard. Armoede troef. Even een opleving in de eerste wereldoorlog en daarna was het gebeurd. Het veen was ook bijna op.

Ik weet na deze avond ook meer over het hoe en waarom van de kanalen. Niet alleen om per schip het turf af te voeren maar ook om te ontwateren. Ik zie mijn geboortedrop nu met andere ogen.  De lange kanalen en de vele wijken die je in mijn jeugd nog zag. Veel van die wijken en kanalen werden gedumpt. De lange wegen langs de kanalen zie je nog steeds.  Lintbebouwing.  Het oosterdiep en het westerdiep. De oostelijke doorsnee waar ik mijn jeugd doorbracht.    Veengrond werd landbouwgrond en de mechanisatie van de landbouw deed de rest.

Armoede troef zoals je in het veenmuseum ziet kwam pas veel later. De rijkdom stond centraal. Turf was veel geld waard.  Hoe een krantenbericht in het begin van de vorige eeuw de armoede in beeld bracht..  Turf, Jenever en Achterdocht en hoe dit maar een klein stukje van de geschiedenis is.

Nu trots zijn op het feit dat ik uit een veenkolonie kom.

op kenniscafe-emmen.nl  vind je een uitgebreid verslag van deze avond 

Afscheid Michel

 Op 21 november nemen we afscheid van Michel. Eind november gaat hij verhuizen naar Renkum. Hij gaat vlakbij Arnhem beschermd wonen. In de buurt van zijn moeder en andere familie.

Michel doet me altijd denken aan mijn schizofrenie verleden. In 1990 het hele jaar opgenomen geweest. In het teken van schizofrenie. Hoe het een ernstige ziekte is.

Voor de eerste psychose is alles koek en ei. Je doet aan alles mee. Hoe een psychose je leventje verstoort. En daarna natuurlijk. Negatieve symptomen wordt het genoemd. Hoe je door de psychose verandert. Veel wat er daarvoor mogelijk was kan niet meer.

Niet meer zelfstandig wonen. Een relatie zit er niet meer in en nog veel meer niet. Een kadootje van Schizofrenie. Ik vind Michel een voorbeeld van dit alles. Een psychose verandert je leven.

Gelukkig besloot men begin jaren 90 ook dat het anders moest. Van binnen naar buiten. De eerste beschermde woonvormen kwamen en natuurlijk ook dagbesteding buiten de muren van de inrichting. Ook de inloop kwam er. Van binnen naar buiten. Voor Michel een uitkomst. Niet meer veroordeelt tot een leven lang wonen op het terrein van een instelling maar wonen onder begeleiding in de samenleving. Ook de inloop hebben we daaraan te danken.

Michel ken ik al vanaf halverwege jaren 90. Ik kwam hem tegen op het RDAC. Hij deed mee aan het project Gered Gereedschap.  Ontroesten. Later kwam ik hem weer tegen in de inloop.

Samen zaten we jarenlang in de activiteitencommissie. Hij wilde elke drie of vier maanden naar een echt restaurant. Gini was daar altijd voor in. Ook samen naar FC Emmen en de andere Michel regelde de kaartjes. 1 middag in de week samen wandelen moet ik niet vergeten te benoemen. Net als de poolcompetitie die hij  jarenlang deed.

Samen ook jarenlang ‘even voorstellen’ in het Inlopertje gedaan. Vragen aan nieuwe bezoekers. 1 van de vragen was waar we de nieuweling mee konden helpen. Wat moeten andere bezoekers van je weten en waar moeten ze rekening mee houden ? Ook een respect vraag.

We hebben beide de diagnose schizofrenie. Ik heb zelf weinig last van negatieve symptomen. Michel veel.   Af en toe zag ik de Michel zoals die voor de psychose was.  Vaker niet dan wel.  Ik heb in mijn dagbestedingstijd meer mensen ontmoet voor wie schizofrenie geen feestje is. Het kan een zwaar leven zijn. En zeker geen leuke ziekte.

Blij dat veel van binnen naar buiten ging. Ook voor mij was dat de redding. Ik heb er veel aan te danken. Het was bedoeld voor mensen als Michel en anderen mochten er ook van meeprofiteren.

Eind november begint voor hem een nieuw avontuur. Ik hoop dat de verhuizing en overgang soepel gaan verlopen. 21 november biedt hij ons als afscheid een high tea aan. Afscheid nemen van de inloop en ik ben erbij !  Ik hoop velen met mij.

Opa zijn

6 jaar geleden geschreven

Morgen wordt onze kleinzoon 7 jaren jong. Ik heb het bewust over ons. Opa en oma zijn en het 1 kan niet zonder het ander. Al jaren lang proberen we hem twee keer in de maand te zien. Gezellig samen in de trein. Meer dan 3 uren heen en meer dan 3 uren terug. Zolang hij het leuk vind blijven we het doen.

Groeien en het is leuk om hem op te zien groeien. Groter worden en het kinderbrein waar ik echt van kan genieten. En dan wat hij belangrijk vindt. Zo anders dan de volwassenen. Geld boeit hem niet, politiek is iets vreemds en oorlog bestaat niet. Het leuke kinderbrein

Kinderen en ik heb zelf soms meer met kinderen dan met volwassenen. De kinderen van mijn zussen op zien groeien en genoten van hun kind zijn. De meesten zijn nu ook al vader of moeder. Contact is er niet zoveel meer en soms vind ik dat wel jammer. Wat blijft zijn herinneringen en ik ga er vanuit dat ze goede herinneringen aan mij als oom hebben.

In 2011 is onze kleinzoon geboren en direct blij mee. Hoe hij op mijn schouder in slaap mocht vallen en hoe hij dit jaren later nog weet en naspeelt. Stoeien en donderjagen zonder elkaar pijn te doen en soms ga ik te ver en tranen. Te ruig ben ik nog weleens en dat is iets waar ik soms weinig aan kan doen.

Morgen ben ik weer 50 jaren ouder dan hem en mag ik alweer 7 jaren opa zijn. Ik ben er wel blij mee en ik hoop nog een aantal jaren van hem te mogen genieten. Herinneringen en er komen elke keer weer meer leuke herinneringen bij. Soms loop ik te balen en ik denk even aan die leuke middagen en mijn humeur wordt gelijk weer beter en beter

Dromen en dromen van het halen van mijn 70ste verjaardag. Dat vind ik soms oud genoeg. Mijn vader mocht niet ouder worden dan 70 en twee van mijn broers zijn nu al ouder… We zien wel en ik wil soms ook wel 80 worden

Oh ja leren en wat we van de kinderen kunnen leren en ze geven vaak het goede voorbeeld als het gaat om…. En op die puntjes kun je vele onderwerpen invullen.

Leer elke 14 dagen weer veel van ons kleinkind en ik hoop dat hij af en toe ook iets van ons oppikt. Een feestje is het iedere keer en ook dat geeft een goed gevoel.

Rollen en ik heb vele rollen. Echtgenoot, broer, vader, cliënt, bezoeker, buurman en zo nog veel meer. Soms ben ik er goed in en soms minder goed. Perfectie is soms ver te zoeken. Echtgenoot zijn vind ik het leukste en met stip op 2 staat het opa zijn en ik hoop het nog heel lang te mogen blijven en leuk te kunnen doen .

Winter

Inmiddels bijna winter. Ik hou van de Nederlandse jaargetijden met elk zijn goede en 'slechte' eigenschappen.  De lente en alles komt weer tot leven. De zomer met het mooie weer en het vele licht. De herfst met zijn regen en wind en natuurlijk vallende bladeren. De winter met zijn donkere dagen en als we geluk hebben sneeuw en ijs.

Nog niet zo lang gelden was het in de wintertijd uitrusten van het harde werken in de rest van het jaar.  Het merendeel was werkzaam in de landbouw. Dan is er in de winter weinig werk. Werk afhankelijk van de seizoenen. Ook had men dan geen geld. Nog niet zo lang geleden was er geen bijstand en ook geen ww. Wie niet werkt zal niet eten. Moeilijk voor te stellen. Nog niet zo lang geleden en dan heb ik het over 100 jaar geleden. Op een mensenleven is dat lang. Als je dan weet dat er al meer dan duizenden jaren mensen rondlopen op aarde. Dan is 100 jaar geleden nog niet zo lang geleden : -)

Nu is er hele jaar door werk en hebben we geen winterpauze meer. De landbouw is niet veel mensen meer nodig. Ook ander seizoenswerk is er bijna niet meer of wordt gedaan door arbeidsmigranten. Leven en werken met de seizoenen doen we niet meer.

Het leven zien als de jaargetijden. Dan heb je ook lente, zomer, herfst en winter.  En dan ongeveer 20 jaar voor elke jaargetijde. Er van uitgaan dat we gemiddeld 80 worden.  Het leven eindigt in de winter en we gaan allemaal over of we sterven allemaal. Het is hoe je het wil zien.

Inmiddels 63 jaren oud dus aangekomen in mijn winterperiode. Ik ben een roker dus de kans dat ik de 80 haal is kleiner dan bij de niet rokers.

De lente, zomer en herfst liggen achter me. Het een beetje zien als de echte jaargetijden en dan mag je in de winter gewoon stilstaan en uitrusten van het harde werken. Officieel mag ik met 67 en een paar maanden met pensioen. Afgekeurd dus dan is het anders.

Werken moet. Ook om het systeem in stand te houden en te laten voortbestaan. Een steentje bijdragen aan het grote geheel. Zo zag ik het altijd.  Tot mijn 50^ste gewerkt.  De sociale werkplaats voor mensen met een arbeidsbeperking. Maar het lukte niet meer.  Natuurlijk ook met de gedachte dat ik de 80 waarschijnlijk niet haal dus dan maar gewoon accepteren dat ik arbeidsongeschikt mag zijn.

Doorgaan moet en niets doen is niet populair. Gisteren hoorde ik iemand die al een tijdje met pensioen is zeggen dat anderen vonden dat hij te weinig deed : -). Ik zeg tegen hem dat hij niets mag doen. Hij is met pensioen. Pensioen is er ook nog niet echt lang. Onze voorouders hebben ervoor gestreden.

De winter en dan zien dat velen in hun winter gewoon doorgaan met. Amerika heeft nu een president die midden in de winter zit. Als het om zijn leeftijd gaat !  Het goede leven en de tijd dat ons lichaam op 50 jarige leeftijd op is ligt achter ons. Lichamelijk hoeven we niet meer zo hard te werken dan even geleden.

Ik zie de winter iets anders. Uitrusten en genieten van de tijd die je nog rest. Ik zie het aan mijn lief en hoe ze kan genieten van het feit dat niets meer moet. Zelf heb ik nog niet echt zin om helemaal niets meer te doen. Ik doe af en toe wel mijn lief mee. Wel een lege agenda en aan niemand verantwoording verschuldigd. Ik hoef geen rekening te houden met wie dan ook en kan doen waar ik zin in heb. Dromen van revolutie doe ik nog steeds en daarover schrijven is leuk. Ook blij met het feit dat dat mag en kan. 

Het kunnen en mogen maken van je eigen keuzes

Heel veel jaren geleden was ik even stout. Het gevolg was een rechtszaak.  Rijontzegging en een boete. Ik had het tijdens de rechtszaak over het maken van keuzes. Als je dan een foute keuze maakt moet je kerel genoeg zijn om dat gewoon toe te geven. Ik was toen ook heel resoluut.  Ik was fout en ik wil gewoon een eerlijke straf.  Wat ik verder nog weet van die rechtszaak. Ik had het over zelfbeschikkingsrecht. Wat is dat ?

Google zegt dit erover.

Zelfbeschikking betekent het kunnen en mogen maken van je eigen keuzes. In Nederland heeft ieder individu het recht om keuzes over zijn of haar eigen leven te maken, of het nu gaat over opleiding, werk, partnerkeuze of religie. Dat betekent niet dat zelfbeschikking voor iedereen vanzelfsprekend is.

De vrijheid om je eigen keuzes te mogen maken.  Het kunnen maken van keuzes is ook belangrijk. Jarenlang was ik niet in staat tot het maken van een (goede) keuze.  Mijn crisisjaren zogezegd en op zoek naar hulp.  Hoe belangrijk goede hulp krijgen dan kan zijn.  Goede hulpverleners zijn er en er zijn natuurlijk ook minder goede hulpverlener.  De hulpverlener die ik had vond me op een gegeven moment een gevaar.  Voor mezelf of voor anderen ? Ik ben het even vergeten. Afijn. Ik werd gedwongen opgenomen.  En dan het vervolg.  Ik laat het maar even verleden tijd.

Het kunnen en mogen maken van je eigen keuze.  Je hoeft niet te werken. Je leven lang in de bijstand kan ook. Die keuze is er niet. Je moet werken tenzij het niet anders kan.

Koos werkeloos van het klein orkest gaat over iemand die wel wil werken maar onder voorwaarden.  Geen sullig baantje in de fabriek om de zak te vullen van de eigenaar.  Laat mij dan maar liever werkeloos.

Op mijn 28^ste in de WAO en Koos Werkeloos willen zijn. Het mag en het is mijn eigen keuze.  Wieter goan en toch maar weer een fabriek in. Als er toen de keuze was geweest voor bijvoorbeeld ervaringswerker in de zorg. Dan had ik dat gedaan.
Zelfbeschikkingsrecht en in hoeverre mag je in ons landje je eigen keuze maken. Je hebt natuurlijk de wet en veel mag niet. Terecht en helemaal mee eens. Gelukkig mag je wel veel zelf beslissen en ook blij met zoiets als vrijheid van meningsuiting. Mits je daarmee niemand kwetst.  Dat is dan mijn eigen mening.

Het kunnen en mogen maken van keuzes. Niet iedereen is daar goed toe in staat. Soms is het de leeftijd. Hoe oud moet je zijn voordat je zelf keuzes kunt maken? Soms gaat het gewoon slecht met je. Ook dan is het moeilijk weloverwogen een keuze te maken.

En dan verstandelijk beperkt zijn. Hoe belangrijk goede hulp dan is. Hulp bij het maken van een goede keuze.

Nog steeds fan zijn van Koos werkeloos.  En dan gewoon op mijn eigen manier me inzetten voor anderen. Vrijwilligerswerk kan leuker zijn dan echt werk. Nu met vervroegd pensioen. Ook een eigen keuze. In de praktijk mag ik nog even in de WAO blijven voordat ik AOW krijg. Of is dat in theorie.  

Van alles te veel

Zolang het goed gaat met de economie gaat het goed met ons. Zo leven we al jaren of is het al eeuwen. Meer en meer moet. Het heeft ons veel rijkdom gebracht. Even naar de supermarkt en alles in overvloed aanwezig. En bijna voor iedereen betaalbaar.

Van alles veel te veel is dan mijn mening over al die overvloed. Een onderzoek waarin men het heeft over de rijkdom in ons landje en de vele spulletjes die daarbij horen. Als elk volk ter wereld zo zou leven als het Nederlandse volk heb je jaarlijks aan 4 planeten aarde niet genoeg.

De economie en economisch leven. Dan wil je dat het met de economie goed gaat. De bomen groeien tot in de hemel en dan lezen dat al die rijkdom en al die spulletjes een keerzijde heeft.

Europa denk ik dan als een boer met kiespijn. Hoe we de hele wereld hebben bekeerd tot het kapitalisme en het economische denken. Het kan niet anders meer. Europa als leidend werelddeel. Lang geleden ontdekten we Amerika en ook dat is een speler van betekenis op wereldnivo geworden. En dan heb je nog China. Ook wel de fabriek van de wereld genoemd.  Allemaal kapitalistisch en economisch.

De aarde met bijna 9 miljard mensen kan het eigenlijk niet meer aan. Maar we weten na al die eeuwen niet meer dat het anders kan. Was het in Europa ooit anders ?  Sinds de Grieks/Romeinse tijd is het al zo. In Amerika had je nog mensen die anders leefden en de Europeanen namen het over. 

Inheemse volkeren doen het anders. Ze zijn niet kapitalistisch en economisch bezig. We maken daar dan weer misbruik van. Vaak lukt het die volkeren ook niet om.  

Zelf geniet ik ook een beetje mee van al die rijkdom in ons landje. In het verleden psychotisch geweest en nog steeds kwetsbaar. Daarom mag ik arbeidsongeschikt zijn. Gelukkig kan dit.  Dit is ook weer denken zoals je hoort te denken.  Een kapitalistische manier van denken of is het economisch.

Kan ik als Europeaan er anders over denken en het anders zien. Weten dat economische groei eindig is.  In het verleden kwam er dan een oorlog en was het even gebeurd met.  Al bijna 80 jaar vrede in Nederland en dat is best een lange periode. Ook als je kijkt naar de geschiedenis. Blijft het ook vrede ?  Velen denken van niet.  Dan gaat het even anders en na een oorlog kunnen we weer bij 0 beginnen.

Willen dat het een keertje anders wordt. Dat we het anders gaan zien. Dat op een andere manier leven ook kan.  Maar weten dat een uitzondering op de regel zwaar kan zijn.  Als de hele wereld gelooft in.  Dan krijgen de uitzonderingen op deze regel het zwaar.   Je bent dan niet normaal en dan : -(  Vraag de mensen in bijvoorbeeld Cuba en je weet dan dat je als volk een hoge prijs moeten betalen voor een uitzondering op de regel zijn.

Gelukkig mag het op kleine schaal anders. Ik ben als persoon niet verplicht om mee te doen. Ook dat heeft natuurlijk zijn grenzen. En dat is niet erg.

Zelf ben ik natuurlijk ook opgegroeid met. Of ik dan ook echt anders kan leven?   Geen idee.  Maar ik doe het nu al een (beetje) anders dan de meerderheid.

leef tijd of is het leeftijd

 een paar jaar geleden geschreven

Gisteren werd mijn zus voor de zoveelste keer oma. Nieuw leven en hij weet nog niets van het leven. Hoeveel leef tijd hij zal hebben is onbekend. Leef tijd en niemand weet van te voren hoeveel tijd men op aarde door mag brengen. Ook weet niemand wat daarna komt. Ook al zijn er mensen die denken dat te weten.

Leef tijd en zo heb ik al heel veel tijd op de aarde mogen doorbrengen. Goede en slechte tijden en zonder van te voren te weten wat gaat komen. Keuzes maken en vaker nog maakte het leven een keuze voor me.

Ook veel zien veranderen en als het om veranderingen gaat is het nog nooit zo snel gegaan en zoveel verandert ! Ook leuk om mee

te maken !!

Nu 60 jaren leef tijd achter de rug en zin hebben in nog meer. Ook weten dat de langste tijd nu achter me ligt. Niet weten hoe lang ik nog mag. Wel weten dat ik er een mooie tijd van wil maken. Zonder al te veel gezeur en zonder al te veel gedoe. Ik heb het al zwaar genoeg gehad en ik wil van de rest van mijn leven een mooie tijd maken.

Bang voor het einde en de dood ben ik niet en nooit geweest.. Bang voor het onbekende en misschien blijft er alleen een beetje stof over en dat is het dan. Verlangen naar het einde doe ik heel soms wel… Hoe zou het zijn om er niet meer te zijn. Dat lijkt me donders fijn. Dat schreef een vriend van me en hoe zwaar het leven voor hem was.. Gelukkig valt de pijn bij mij mee en ben ik er meestal graag !!

Ouder en wijzer worden en dan speelt leeftijd een rol. Weten dat ik geen persoonlijke records meer zal vestigen. Ook dat klopt natuurlijk niet. Ook al wil het lichaam niet zo goed meer en zal ik nooit de marathon meer winnen.. Weten dat persoonlijke records er misschien nog wel inzitten. Alles al gedaan klopt dus ook niet. Iets nieuws en voor de eerste keer iets doen kan altijd nog.

Ik heb bijvoorbeeld nog nooit in een vliegtuig gezeten dus er zijn nog mogelijkheden voor het vestigen van persoonlijke records : -).

Leeftijd en zo heeft elke leeftijd zijn charme. Normaal gesproken dan.

Ouder en wijzer worden vind ik 1 van de voordelen. Veel meegemaakt en soms te veel. Pijn genoeg gehad in mijn leven en weten dat het alleen maar beter kan.

Leren van het leven en dan weten dat je soms een leven lang aan het leren bent. Gelukkig hoef ik niet zoveel meer. Mijn geld komt elke maand gewoon binnen zonder dat ik er verder nog iets voor hoef te doen. Daar voel ik me soms ook wel schuldig om. Ook weten dat ik het werken geprobeerd heb en het gewoon niet lukte. Dus dan probeer ik dat schuldgevoel ook maar achter me te laten.

60 jaren oud mogen zijn en al veel leef tijd achter de rug. Mijn beste tijd moet nog komen of is geweest. Ik weet het niet en in de toekomst kijken is nog steeds onmogelijk. Een leeftijd bereikt hebben dat terugkijken leuker is dan vooruit : -)

Veel wensen heb ik niet meer en een lijstje met dingetjes die ik nog wil doen is er ook niet. Gewoon doorgaan met ademhalen en van de leef tijd die me nog rest een mooie tijd maken en verder zien we wel !