ode aan de arbeider

Ik kom uit een gezin van echte arbeiders. Zelf 1 van de drie nakomelingen. De tweede leg zogezegd. In mijn jeugd stonden er altijd drie bromfietsen in de schuur. 2 van mijn broers en 1 van mijn vader.  In de jaren 60 was de bromfiets het vervoermiddel van de arbeider. Mijn twee broers werkten in de fabriek en mijn vader was een landarbeider. Niks mis mee.

De arbeider die mijn oudste broer was. Van mijn kant altijd respect. Tot zijn zestigste in de fabriek. Met een regeling kreeg hij ontslag. Maar wel altijd hard blijven werken. Dan maar vrijwillig. Een krantenwijk en vrijwillig aan het werk in de manege. Met de paarden bezig. 

Ook was hij vrijgezel. Af en toe hoor ik verhalen van oudere vrijgezellen die je dan in de kroeg tegenkwam. Nog wonend bij hun ouders. En hun kleding. Een veel te groot pak en meer.  Zulke broers had ik : -)

De arbeider op de bromfiets. Ook een dagelijks beeld in de jaren 60 van de vorige eeuw. Het landbouwgebeuren en de mechanisatie dus minder werk. Fabriekswerk kwam er voor in de plaats. Vaak ploegendienst en soms ging het dag en nacht en elke dag van de week door.

De arbeider kreeg het beter en kon zich een auto veroorloven. Mijn 2 broers deden er niet aan mee en bleven brommer rijden. Mijn pa ook. 1 andere broer ging op tijd het huis uit en trouwen. Ook in ploegendienst en hij kon goed leren dus iets anders dan de andere 2.

Op een gegeven moment moest ook ik aan het werk. Niet veel keuze en ook de fabriek in. 3 en 4 en 5 ploegendienst.  Alles verandert en het ongeschoolde fabriekswerk wordt minder en minder. We zijn er ook te duur voor geworden dus veel gaat naar het buitenland.  Ik werd ziek en in de WAO.  Soms zin in een bromfiets maar ik doe het nu op een elektrische fiets. Een auto is te duur en ik hou ook niet van autorijden.

Veranderingen in de samenleving. In de jaren 50 en 60 was nog 80 procent werkzaam in de industrie en landbouw.  Nu is het andersom. Ook de echte fabrieksarbeider is zeldzaam geworden.  Gelukkig zijn ze er nog wel.  Ze kunnen nu ook een auto betalen en nog veel meer betalen.

Mijn oudste broer werd gisteren 81 jaren oud. De bromfiets is allang verleden tijd. Een scootmobiel is het nu.  Hard werken eist zijn tol en dat zie ik dan ook aan hem. Nog steeds vrijgezel en alleen wonend met een zus als mantelzorgster. Zijn hele leven lang stond ook in het teken van voetbal. Dat doet hij nog steeds. Voetbal kijken en naar de sporthal. Handbal kijken.  Ouder worden en : -)

Of er nu anno 2024 nog echte arbeiders zijn. Beroepen genoeg en ook nog werk genoeg. De echte ongeschoolde (fabrieks)arbeider kom je niet veel meer tegen. Scholing moet en nog veel meer moet.

Ik denk even aan die arbeidsmigrant. Ongeschoold en ze helpen ons uit de brand. Ze doen nog het echte ongeschoolde arbeiderswerk. Waar je geen Nederlander meer voor kunt vinden.  Gelukkig zijn ze nog bereid naar ons landje te komen. Om het werk te doen waar wij te slim voor zijn geworden : -)

De echte arbeider zoals mijn broers en mij pa waren. Ze zijn er niet meer. Of ik zie ze niet meer. Dat kan natuurlijk ook.