Gehoorzamen (bazen en knechten)

Mijn vader vertelde lang geleden dat hij eerste knecht was van een boer. De boer zag dat een paar andere knechten iets verkeerds deden. Hij stond er vlakbij.  Hij gaat naar mijn vader die 500 meter verder aan het werk is. Hij vindt het de taak van de eerste knecht om er iets aan te doen. Het komt goed maar ze moeten die dag wel wat langer doorwerken. Het werk moet af. Dit was voor de landbouwmechanisatie en dat terzijde. Mijn pa kreeg ook ruzie met de boer en ging op zoek naar een andere boer.

Mijn eigen ervaringen met voormannen.  Werkzaam in de productie en ik doe het op mijn eigen manier. Een voorman vindt dat het anders moet maar zegt het niet. Hij gaat naar de meewerkend voorman om het op te lossen.

Gehoorzamen moet. Altijd weer de baas en de knecht. De baas weet hoe het moet en geeft aan wie wat moet doen. Rekening houden met de kwaliteiten en de mogelijkheden van de knechten. Die ervaring heb ik. Zelf niet overal even goed in zijn en als men mij dan iets laat doen waar ik niet goed in ben.  Dan stokt de productie en wordt er niets verdiend.

In de jaren 00 van deze eeuw werkte ik in de productie bij de emcogroep en ook weer knecht zijn. Doen wat de baas van me vraagt en niet met tegenzin. Ik was een brave en harde werker.  Daarvoor was ik vrijwilliger in de dagbesteding ggz en eigen baas.

Het moeten gehoorzamen kan heel normaal zijn. Soms moet het ook. Bazen en knechten zijn nodig of.  Zelfstandig werken is niet voor iedereen weggelegd. Toch is gehoorzamen niet altijd goed.  Kritisch blijven blijft belangrijk.  De baas heeft het ook weleens mis en dan moet je durven er tegenin te gaan.

Jarenlang braaf knecht zijn en ik heb er geen zin meer in. In de WAO en nog steeds arbeidsongeschikt.  Toch mijn best doen en naar vermogen werken. Te veel van het goede en op een gegeven moment weer volledig WAO.  Ik ga me weer inzetten voor de inloop. Weer eigen baas en ik mag het weer zelf bepalen en op mijn eigen manier doen.  Geen vaste werktijden meer en vrij zijn.

Gehoorzamen moet. Vaak wel maar soms is het fout.  Bevel is bevel gebruikten velen als reden voor het doen van foute dingen. Ik dank dan aan de laatste wereldoorlog. Velen zaten in de verkeerde flow en ze hadden het niet door. Later na de bevrijding kwam het hoge woord eruit. Er was natuurlijk ook veel angst en men durfde het niet anders te doen. Bang het leven te verliezen. Gelukkig waren ze er wel. Mensen die tegen de stroom inzwommen en met gevaar voor eigen leven.

Knecht zijn en er is altijd een baas die de verantwoordelijkheid draagt. Je doet wat je wordt opgedragen en als het mis gaat is de baas verantwoordelijk. Leven in een democratie en je mag stemmen. Weten dat beloftes vaak niet uitkomen. Geef je dan degene waar je op hebt gestemd de schuld of zoek je de fout bij jezelf. Het volk gouden bergen beloven en intussen. Ook dat komt vaak voor.

Eigen keuze en eigen verantwoordelijkheid blijft belangrijk. Gehoorzamen kan een keuze zijn en dan ben je zelf ook verantwoordelijk voor de gevolgen. Gehoorzamen moet maar bedenk dan dat ! 

kinderen

Gisteren op een feestje waar ook twee echtparen waren met elk twee jonge kinderen. Kleuters zogezegd. Hoe ze zich op hun eigen manier prima vermaakten. Spelen en niet veel meer. Af en toe even een traantje en hoe kinderverdriet zo weer iets anders kan zijn.

Onze kleinzoon is nu 12. Ook zijn leven tot nu toe van dichtbij meegemaakt. Enigst kind en dat is toch anders dan met zijn tweeën of meer zijn. Opa en oma zijn en mogen oppassen. Hem zien te vermaken. Hoe een bal meer dan genoeg kan zijn.

Kinderen met veel speelgoed zijn er natuurlijk ook. Maar iets simpels als een bal kan genoeg zijn. Spelen en gisteren zie ik even weer hoe leuk het leven als kleuter kan zijn. Anders dan volwassen zijn. Ouders die voor je zorgen en alles regelen. Zelf mag je spelen en kind zijn.

Ik was zelf een echte stoei-opa. Wat spelen en stoeien. Af en toe kwam hij een weekje bij ons logeren. Ook weer stoeien, spelletjes spelen en de bal. Zelf ook even weer kind zijn.

Ik zie ook de ouders van die kleuters. Hoe anders ze het zien dan ik. De hele dag een paar kleuters over de vloer die niet meer willen dan spelen. Je hoeft ze alleen maar eten en drinken te geven. De luiertijd is voorbij : -)  Opvoeden kan spelenderwijs gaan. En een feestje zijn.

Zelf natuurlijk ook kleuter geweest. Met twee zusjes. De 1 is een jaar later geboren en de ander 4 jaar later. Niet veel meer weten van mijn kleuter zijn. Freewheelend geen benul van tijd hebben denk ik dan. Ik kan me herinneren dat mijn vader zijn avonddutje deed op vier keukenstoelen. Hoe ik onder die stoelem speelde. Of aan het voeteneind van mijn vader ging liggen. Er is ruimte en ik zie even een glimlach op het gezicht van mijn vader.

Kind zijn in ons landje kan een feestje zijn. Met al die rijkdom en alles wat je in een rijk landje vindt. Armoede is voor mij ook opgroeien zonder liefde. Armoede is opgroeien zonder speelgoed en geen verjaardagsfeestjes kunnen geven. Geen cadeautje met sinterklaas of op je verjaardag.  Zwaar overschat denk ik dan. Een bal of een ballon zorgt voor net zoveel kinderplezier. Opgroeien zonder liefde is pas echte armoede. Zelf had ik niet veel speelgoed maar liefde genoeg.

Ik zie die kleuters van gisteren genieten van een paar plakplaatjes die ze overal opplakken. Ook is er patat wat ze te warm vinden en koud laten worden. En een frikandel.

Soms blijft men het hele leven lang een kind. Stil blijven staan in je ontwikkeling. Lichamelijk ouder worden maar tussen de oren wil je alleen maar schommelen. Verstandelijk beperkt zegt men dan.  Of dat erg is ?   Geld zul je nooit iets meehebben en ook werken moet snap je niet. Veel wat volwassenen belangrijk vinden zal dan ook nooit belangrijk worden.

Laat de kinderen spelen. Een slogan van een facebookvriendin tegen oorlog. Laat de kinderen spelen. Geef ze de ruimte om te spelen in een veilige en vredige wereld. Overal ter wereld houdt men van de kinderen. Als we overal ter wereld het belang van de kinderen voorop zouden stellen. Dan is er geen oorlog en honger meer.

Water bij de wijn doen

Het is in ons landje onmogelijk om als politieke partij de absolute meerderheid te krijgen. Of het echt onmogelijk is ? Tot nu toe is het nog niet gelukt. Altijd samen regeren met een andere partij of partijen. Soms lastig als het om verkiezingsbeloftes gaat. Weten dat men dan keuzes moet maken en dat kan dan niet altijd goed uitpakken. En dat krijg je de volgende verkiezingen op je bord.

Water bij de wijn doen is slecht voor de kwaliteit van de wijn. Soms kan het niet anders. Figuurlijk gezien is het altijd een goed idee. Meningen en feiten en zo wordt ons landje altijd geregeerd door meningen en bijna nooit door feiten. Neutraal een landje besturen kan niet of het is nog niet bewezen dat het kan. Lijkt mezelf wel een keertje een goed idee.  De meningen minder belangrijk maken en dan kijken naar de feiten. Wetenschappelijk een landje regeren en weten dat wetenschappers ook van mening kunnen verschillen. Is wetenschap ook een mening ? : -)

Polderen zit in ons bloed. Samen vergaderen en samen beslissingen nemen. Links en rechts die er samen uit moeten komen. Of dat echt zo is ?  Weten dat we altijd een tolerant volk waren. Je mocht anders zijn en je mocht er anders over denken. Of het nog zo is? Twijfel.

De baas zijn over ons landje en weten dat er geen waarheid is. Iedere waarheid kun je zien als een mening. Je kunt dan een mening de waarheid noemen en dat als leidraad nemen.

Meningen genoeg in ons landje. Een land van 1000 meningen zong een bandje jaren geleden. En waar het goed toeven is. Rijk zijn we en velen willen hier ook wonen. Dat kan ook niet altijd. Vol is een keertje vol. Vol kan ook weer een mening zijn. Er kan nog veel meer bij.

Water bij de wijn doen en in vele relaties is dat de norm. Samen door het leven gaan en weten dat er geen baas kan zijn. Soms wel natuurlijk. Ook lekker gemakkelijk en je bent dan niet verantwoordelijk als het mis gaat. Je hebt de beslissing niet genomen.

Soms is het beter om geen water bij de wijn te doen. Recht recht laten en krom krom. Met een beetje moeite wordt recht dan krom en krom wordt recht maar dat is dan niet echt een goed idee.  Een mening is een mening en je moet er voor willen vechten. Anders komt het niet goed.

Voor de lieve vrede doen veel mensen water bij de wijn terwijl ze er eigenlijk anders over denken. Weten dat het bij veel niet uitmaakt. Uiteindelijk komt alles toch wel op zijn pootjes terecht.

Het blijf soms een kwestie van geduld. Rustig wachten op de dag dat de ander ook inziet dat het anders moet. Soms kan dat niet en moet je de ander vertellen dat hij het verkeerd heeft.  Soms hoeft dat niet en dan laat je gewoon de tijd zijn werk doen.

Zelf ga ik altijd voor harmonie en nooit voor ruzie. Af en toe moet ik dan een beetje water bij de wijn doen. Voor de lieve vrede en ook uit respect voor het mens zijn van de ander.  Een ieder heeft recht om fouten te maken en om ervan te leren. Hoe moeilijk dat dan ook is.  

Roots, ribs en brews

Afgelopen zaterdag naar dit festival aan de meerdijk in Emmen geweest. Roots muziek. Country, Amercana en blues en dan in de openlucht. De weersverwachtingen waren wisselend en uiteindelijk bewolkt en af en toe een buitje. Om 14.00 uur op fietse er naar toe. Wel uniek. Op 5 minuten fietsen zo’n mooi festvai. Twee podia. 1 in een half open tent en de ander in de openlucht.

Ik ga even terug in de tijd en mijn eerste openlucht muziekfestival. Dit was in Lochem in het openluchttheater. In een tijd dat er nog niet echt veel festivals waren. Elk jaar op Hemelvaartsdag en eind jaren 60 begonnen. Hoe ik daar terechtkwam? Mijn oudste zus woonde in Lochem en ik ging er vaak naar toe. Ook het festival waar Normaal besloot in het Achterhoeks verder te gaan. 1975 en het wordt de oprichtingsdatum. Ik was toen nog te jong maar ik hoorde de verhalen. Een paar jaren later kom ik er echt naar toe.

Nu weer nu. Zittend op een nat stropak. Ik zit op mijn tasje dus mijn broek blijft droog.  Genieten van het gebeuren op het podium. Leuke bands en een leuke sfeer. Twee podia en een strak tijdschema en afwisselend het grote podium in de openlucht en iets verder de tent. Het is in het begin rustig. De meeste mensen komen voor de grote namen. Ik ook voor de wat onbekendere artiesten. Het begint met Elisabeth Hope. Een leuke countryband met leuke liedjes en een meer dan goede zangeres. Genieten en buiten regent het.

Daarna naar het grote openluchtpodium met Harmen Boels en band. Nedersaksisch zoals men het nu noemt. Het Drentse dialect en rootsmuziek. Ook leuk om naar te luisteren en het is droog.

3 muntjes voor 10 euro. Lang geleden dat ik op een festival ben geweest en ik moet wel even wennen aan deze prijzen. Duur en dan omgerekend meer dan 3 euro moeten betalen voor een glas water. Het is wel een groot glas en toch. Inflatie en hoe duur alles is geworden. Gelukkig is ook mijn uitkering een beetje meegestegen. Ook plastic en dat weet ik nog van vroeger. Een veld bezaaid met kapotgetrapte plastic glazen. Nu anders. Je krijgt bij de ingang twee muntjes en samen met de dure muntjes krijg je er een glas drinken voor. Het plastic glas moet je dan later weer inwisselen voor een nieuw glas. En geen plastic glazen weggooien. Dat ze dat niet eerder bedacht hebben. Ach ja beter laat dan nooit.

Ook wat ouder publiek en iedereen komt voor de muziek en wat minder voor feest. Ook een reden om er naartoe te gaan. Ik hou niet meer van feest en bier. Ook wordt er niet met bier gegooid. Veel te duur voor.

We besluiten bij het grote podium te blijven zitten dus missen we wel de bands in de tent. Ik vind het ook wel leuk om al dat gedoe op het podium te zien. Wisseling van instrumenten en drumstel.  Dan de Hilltop howlers. Stevige muziek. Vroeger toen ik nog bier dronk mijn favoriete muziek. Nu nuchter anders beleven en nog steeds leuk.  Ik geniet van mijn kartonnen bekertje koffie. Een half muntje : -)  en het karton mag ik weggooien.

Als laatste zien we Ralph de Jong en band. Bluesmuziek. Hij begint met een liedje van Cuby and the Blizzards. We hebben hem vaker gezien. Ook solo en hij gaat helemaal op in zijn muziek. Zijn het de drugs of is het de alcohol of is het gewoon zijn mens zijn. Mijn lief staat vooraan te genieten. Ik doe het op mijn pakje stro.  Hierna komt er nog meer maar we besluiten naar huis te gaan. Morgen gaat weer vroeg de wekker en genoeg is genoeg. Misschien volgend jaar weer.

De gulden middenweg

Een vrouw vraagt aan andere vrouwen of ze ook een hoofddoekje willen. Of mogen jullie dat niet van die extremistische man..  Een politicus die beweert dat iedereen die een hoofddoekje draagt dit niet vrijwillig doet.  Of dat zo is ?  Op sommige plekjes wel. In ons landje ben je vrij om het te doen. Dan draagt men het hoofddoekje vrijwillig en met trots..

Ik lees in de krant dat er meer dan 40 politici zijn die aangifte hebben gedaan van bedreiging. Vrijheid van meningsuiting en dan mag je iemand van alles en nog wat toewensen. Gelukkig zijn er grenzen. 

Ik kijk tv en ik zie de tweede kamer. Een extremistische man beweert van alles en nog wat. Van de gulden middenweg heeft hij nog nooit gehoord. Hij doet het vol passie en zonder rekening te houden met de gevoelens van de ander.  Een grootste partij in ons landje die volgens anderen racistisch is en 

Wat is democratie. Democratisch gekozen en dan een partij met maar 1 lid. Hij houdt niet van democratie. De PVV is eigenlijk maar 1 persoon. De grootste partij mag de premier leveren en de leider van die partij wordt dan meestal de leider van het land. Nu even anders. De grootste partij is 1 persoon en dat is niet democratisch maar het wordt gedoogd. 

Extremen en ik kom het vaak tegen. Ik zie het niet alleen in de politiek of de krant. Hoe ga je met elkaar om en slechte voorbeelden zie ik dan weer in het journaal of ik lees het in de krant.  Ook in het echt kom ik extreme mensen tegen. Mensen die geen ruimte in hun brein hebben voor mensen die anders zijn. 

Een hoofddoekje kan geen vrije keuze zijn dus dan doe je het niet. Stemmen op de PVV betekent dat je vindt dat dat klopt . Dat je er met een gestrekt been in moet gaan. Dat iedereen die het anders ziet hard aangepakt moet worden. 

Eeuwen geleden mocht je in ons landje niet protestant zijn maar het werd gedoogd. De handel stond centraal en zolang het niet slecht was voor mocht je het rustig anders zien.  De schuilkerken die je nog vindt uit het verleden en ook in dit tijd wist iedereen dat ze er waren en ze werden gedoogd. 

Iemand noemt mij een zonderling. Iemand die het anders doet en zich niet gedraagt zoals het hoort. Hoe ga je daar dan als iemand die zich wel gedraagt zoals het moet mee om.  Ik kom mensen tegen die zich er niets van aantrekken en die gewoon een praatje met me maken. Zelf maak ik ook altijd een praatje met de buitenstaander. Met iemand die. 

Oh ja de gulden middenweg. En alweer politiek. Een premier die zegt dat hij er is voor alle mensen in het land.  Hij zegt dan zelf dat hij er is voor alle Nederlanders. En in ons landje wonen natuurlijk niet alleen maar Nederlanders.  Diversiteit is groot en ook daar maakt men zich zorgen over. De Nederlander op 1 en dan pas de rest. Samen denk ik dan. Je bent de rest ook nodig. Alleen al als het gaat om het werk dat moet gebeuren. Dat kunnen wij Nederlanders niet meer alleen. Daar zijn we buitenlanders voor nodig.  

Laten we met zijn allen weer gaan voor de gulden middenweg. Elkaar de ruimte geven en meer.  Zonder direct iemand af te wijzen. Niet alles is wat het lijkt en niet alles wat je denkt hoeft te kloppen. 

Gewoon psychosegevoelig

Zaterdag 6 juli was het weer tijd voor de Algemene Leden Vergadering van Anoiksis. Een vereniging voor en door psychosegevoelige mensen. Ik ben al heel lang lid van deze vereniging. Lang geleden was ik bij de oprichtingsvergadering in Rotterdam. 2 van de 4 daar aanwezige mensen richten de vereniging op. Zelf ben ik al vanaf het begin lid.

Anoiksis is latijn voor open geest.  Al die invloeden die tegelijkertijd op je afkomen. In je brein zit een filter die er dan voor zorgt dat al die invloeden een goed plekje krijgen. Soms werkt dat filter niet en kun je psychotisch worden. 1 van de verklaringen voor de naam.

Ik heb al veel ledenvergaderingen van deze vereniging meegemaakt. Op verschillende plekjes in het land. Altijd met de trein er naar toe. Vaak worden de reiskosten gedeeltelijk vergoed. Zelf heb ik al jaren een weekendvrij abonnement voor de trein en het is altijd in het weekend : -).

Tijdens de vergadering nodigt men ook vaak een spreker uit. Een psycholoog of psychiater of een onderzoeker die veel verstand heeft van.  Ook deze vergadering geen uitzondering.

De vergadering zelf en wijziging van de statuten. Niet interessant voor de lezer. Wel leuk om te weten dat vereniging meer dan 700 leden heeft en meer dan 60 vrijwilligers. Naast de landelijke dag zijn er in de verschillende provincies ook bijeenkomsten. Ook daar ga en ging ik altijd naar toe. De laatste jaren vooral gezelligheid. Samen uit eten of iets anders en de kosten worden door de vereniging gedeeltelijk vergoed. Lotgenotencontact.

Lid zijn voor lotgenotencontact. Dat is of kan een reden zijn voor lid zijn. Zelf heb ik lotgenotencontact genoeg. Binnen de inloop komen ook mensen die psychosegevoelig zijn.  Belangenbehartiging kan ook een reden zijn. Voor mij wel belangrijk. Ze geven ook voorlichting en laten dan een ander geluid horen dan wat je in de media vaak leest. Verwarde mensen die anderen kwaad doen. Dat dat uitzonderingen zijn staat er vaak niet bij. Er zijn meer verwarde mensen die slachtoffer van geweld worden dan andersom !

De spreker van vandaag is Jim van Os. Een beroemde psychiater en wetenschapper. Hij begint met het verhaal dat hij 10 jaar geleden in Amerika met anderen bezig was met de DSM.  Het diagnostisch handboek van de Psychiatrie. Er kwam een brief ter sprake gestuurd door onder meer Anoiksis. Schaf de term schizofrenie af. En meer. Maak er gewoon psychosegevoelig zijn van !   En dan met de verschillende symptomen en meer.  Gewoon psychosegevoelig. Ze vonden het een goed idee maar ze deden het niet. Het kan lang duren voordat zoiets echt wordt opgenomen in dat handboek.

Er ontstaat een gesprek met de zaal. Met de opmerking dat iedereen psychosegevoelig kan zijn. Het ligt dan met name aan de bijzondere omstandigheden waarin men terecht kan komen. Wel is de 1 er meer vatbaar voor dan de ander. Dan de oplossingen en hulp die er dan is. Hoe persoonlijk dat kan zijn en is. Er is geen pasklare oplossing die bij iedereen past. Het was een leuke en leerzame discussie.       Gewoon psychosegevoelig zijn en niet meer en niet minder.   Bijzondere mensen die om wat voor reden dan ook psychosegevoelig zijn of zijn geworden. Geen 13 in een dozijn mensen en de overgrote meerderheid doet geen vlieg kwaad.

Afscheid

Een paar maanden geleden hoorde ik dat Cora in een euthanasietraject zat. Ik wist dat ze niets meer voor haar konden doen. Uitbehandeld en geen enkele zicht meer op verbetering. Komt vaker voor en soms valt het mee. Dan is het leven nog dragelijk en met een beetje extra hulp nog de moeite waard.  Soms is het jammer genoeg anders.

In de inloop al vaak afscheid moeten nemen van andere bezoekers. Sterven hoort bij het leven en dan sterven er mensen om je heen. Ook de inloop is daarop geen uitzondering.  Dit is de tweede keer dat ik euthanasie meemaak binnen de inloop. Geestelijk ondragelijk lijden zonder uitzicht op verbetering en gelukkig is euthanasie dan een optie. Ik weet nog hoe het voordat euthanasie mogelijk was ging. Dan is euthanasie een meer humane oplossing.

Cora kwam meer dan 10 jaar in de inloop. Weten dat ze het zwaar had en toch 1 van de voor mij leuke bezoekers. Veel meegemaakt en toch proberen door te gaan. En dan alles proberen wat ze je aanbieden en wat dan volgens de deskundigen kan helpen. Het was niet altijd kommer en kwel en er waren betere periodes. Althans zo zag ik het als buitenstaander.  De buitenkant hoeft niets te zeggen over het innerlijke leven.

29 juni lees ik in de krant dat er aan haar leven een einde is gekomen. Het duurt even voordat het echt tot me doordringt. Weten en beseffen kunnen twee verschillende dingen zijn.  Twee dagen later afscheid genomen. Het valt me zwaar. Weten en nu zeker weten.

Ik heb in die meer dan 30 jaar dagbesteding ggz vele malen afscheid moeten nemen van medebezoekers. Soms de leeftijd. Vaker anders.  Hoe zwaar het leven kan zijn en dan.

Sommigen zien de inloop als een leuke en goedkope eet en drinkplek. Ik vul het dan altijd aan met voor wie het nodig heeft. Hoe belangrijk dat laatste dan is. Voor wie het nodig heeft.  Het leven kan zwaar zijn en dan een plekje waar je even naar toe kunt om de zinnen te verzetten. Waar niet altijd het ziek zijn centraal staat en waar je jezelf mag zijn. Zonder uit te moeten leggen wat er aan de hand is. Lotgenotencontact zogezegd en hoe waardevol dat kan zijn.

Jarenlang was de levensverwachting van de ggz client niet echt hoog. Een ongezonde leefstijl in combinatie met.  Gelukkig is dat nu een beetje anders. Ook het inloophuis biedt bijvoorbeeld elke dag een gezonde maaltijd aan en meer.

Afscheid nemen van en dan weten dat de dood een einde van het lijden is of kan zijn. Leuk is altijd anders en toch hoort het erbij. Zoals ik al eerder schreef: blij dat euthanasie nu ook een optie is.  Op een humane manier sterven en dan eindelijk rust.  Of er iets is na de dood ?  Vele meningen en niemand weet het. Soms of vaak hoop ik van wel.

Het samen leuk hebben is natuurlijk ook een doel van de inloop. Soms is het anders en dan is het ook samen verdriet hebben. Vreugde en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar. Soms kan ik slecht omgaan met feest en plezier. Gewoon omdat.  Het doet me altijd denken aan de begintijd van de inloop. We hadden we het even heel gezellig. Iemand liep kwaad weg. Hij had het meestal niet zo gezellig en hij kon even niet goed omgaan met de vrolijkheid in de inloop. Dat moment zal ik nooit vergeten. Hoe ook verdriet bij de inloop hoort.  Effe stilstaan bij is heel belangrijk.