kinderen

Gisteren op een feestje waar ook twee echtparen waren met elk twee jonge kinderen. Kleuters zogezegd. Hoe ze zich op hun eigen manier prima vermaakten. Spelen en niet veel meer. Af en toe even een traantje en hoe kinderverdriet zo weer iets anders kan zijn.

Onze kleinzoon is nu 12. Ook zijn leven tot nu toe van dichtbij meegemaakt. Enigst kind en dat is toch anders dan met zijn tweeën of meer zijn. Opa en oma zijn en mogen oppassen. Hem zien te vermaken. Hoe een bal meer dan genoeg kan zijn.

Kinderen met veel speelgoed zijn er natuurlijk ook. Maar iets simpels als een bal kan genoeg zijn. Spelen en gisteren zie ik even weer hoe leuk het leven als kleuter kan zijn. Anders dan volwassen zijn. Ouders die voor je zorgen en alles regelen. Zelf mag je spelen en kind zijn.

Ik was zelf een echte stoei-opa. Wat spelen en stoeien. Af en toe kwam hij een weekje bij ons logeren. Ook weer stoeien, spelletjes spelen en de bal. Zelf ook even weer kind zijn.

Ik zie ook de ouders van die kleuters. Hoe anders ze het zien dan ik. De hele dag een paar kleuters over de vloer die niet meer willen dan spelen. Je hoeft ze alleen maar eten en drinken te geven. De luiertijd is voorbij : -)  Opvoeden kan spelenderwijs gaan. En een feestje zijn.

Zelf natuurlijk ook kleuter geweest. Met twee zusjes. De 1 is een jaar later geboren en de ander 4 jaar later. Niet veel meer weten van mijn kleuter zijn. Freewheelend geen benul van tijd hebben denk ik dan. Ik kan me herinneren dat mijn vader zijn avonddutje deed op vier keukenstoelen. Hoe ik onder die stoelem speelde. Of aan het voeteneind van mijn vader ging liggen. Er is ruimte en ik zie even een glimlach op het gezicht van mijn vader.

Kind zijn in ons landje kan een feestje zijn. Met al die rijkdom en alles wat je in een rijk landje vindt. Armoede is voor mij ook opgroeien zonder liefde. Armoede is opgroeien zonder speelgoed en geen verjaardagsfeestjes kunnen geven. Geen cadeautje met sinterklaas of op je verjaardag.  Zwaar overschat denk ik dan. Een bal of een ballon zorgt voor net zoveel kinderplezier. Opgroeien zonder liefde is pas echte armoede. Zelf had ik niet veel speelgoed maar liefde genoeg.

Ik zie die kleuters van gisteren genieten van een paar plakplaatjes die ze overal opplakken. Ook is er patat wat ze te warm vinden en koud laten worden. En een frikandel.

Soms blijft men het hele leven lang een kind. Stil blijven staan in je ontwikkeling. Lichamelijk ouder worden maar tussen de oren wil je alleen maar schommelen. Verstandelijk beperkt zegt men dan.  Of dat erg is ?   Geld zul je nooit iets meehebben en ook werken moet snap je niet. Veel wat volwassenen belangrijk vinden zal dan ook nooit belangrijk worden.

Laat de kinderen spelen. Een slogan van een facebookvriendin tegen oorlog. Laat de kinderen spelen. Geef ze de ruimte om te spelen in een veilige en vredige wereld. Overal ter wereld houdt men van de kinderen. Als we overal ter wereld het belang van de kinderen voorop zouden stellen. Dan is er geen oorlog en honger meer.