een speldenpunt zijn

Al duizenden jaren lopen er mensen op aarde rond.  Generatie na generatie.  Nu loop ik al een tijdje op deze aarde rond. Ik mag even meedoen.  Weten dat er na mij nog velen zullen volgen en velen mij voor zijn gegaan.

Over 100 jaar zijn we allemaal dood.  Op een paar uitzonderingen na. En over 200 jaar weet niemand meer van ons bestaan.  De tijd doet dan veel. Sterven en in het begin ben je een mooie herinnering.  Herinneringen vervagen en op een dag ben je niet meer dan een naam waar niemand herinneringen aan heeft.

Terug in de tijd en het leven van bijvoorbeeld mijn opa.  Jong gestorven dus maar even geleefd. Toch twee kinderen en ik mag dan weer een kind zijn van 1 van die twee.   Samen met mijn moeder 7 kinderen. We tellen even mee en meer ook niet.

Ik heb het weleens over bescheidenheid. En dat is op zijn plek.  Eeuwenlang mensen en ik doe niet mee. Sinds 1961 mag ik meedoen en niet zo lang.  Een mensenleven die niet meer is als een speldenprik.

Met mijn eigen dromen van. Weten dat het bijvoorbeeld het systeem al eeuwenlang het systeem is. Ik kan er van balen of ik kan het omarmen. Het maakt het systeem niet uit. Het doet zijn ding. Met omarmen kom je verder dan met afwijzen en wat is verder komen.

Oorlogen gaan ook gewoon door.  Een Drentse columnist maakt zich zorgen om de toekomst.  Alles komt nu dichterbij. Eeuwen geleden hadden ze geen internet en veel was ver weg en onbekend. Nu kunnen we weten wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd. Het beangstigd. Gaat het onze deur voorbij of krijgen we er ook mee te maken ?  De tijd zal het leren.

Een speldenpunt zijn en in mijn hoofd is het anders. Ik ben belangrijk en ik mag er zijn. Ook al ben ik over 100 jaar niet meer dan een naam. Ik ben er. Ook al is er  over honderd jaar geen enkele herinnering meer.  Mens zijn en dat is weer anders dan een musje zijn. Dat verbeelden we ons wel.  Ook een beetje van waarde willen zijn in deze tijd. Een beetje is genoeg : -)

Musjes in mijn tuin en al eeuwenlang zijn ze er. Ze doen het op de musjesmanier en ze voeren bijvoorbeeld geen oorlog.  Kinderen en eten en drinken en meer willen ze niet. En verder een beetje van het leven genieten. Ze vragen zich ook niet af hoe het leven voor hun buren is.  Het boeit ze niet. 

Mens zijn en eten en drinken. Ons voortplanten en verder een beetje van het leven genieten. Kinderen heb ik niet en geen probleem meer.  Verder wil ik net als de musjes een beetje van het leven genieten. Mens zijn en daar hoort voor mij schrijven bij.  Mijn mening een beetje verspreiden. Over 100 jaar weet niemand het meer.  Maar dat is niet belangrijk. Nu lezen mensen het en ze doen er iets mee.

Dromen van een ander systeem. Is het systeem te verslaan ?  Het systeem moet het zelf willen of wij moeten het willen.  Ach ja het is te doen en blij dat ik in een land als Nederland mag leven.  Ergens anders is het veel slechter.

Of er plekjes zijn waar het beter is ?  Vast wel maar dat maakt ook niet uit. Het gras is altijd groener bij de buren en dat hoeft niet meer dan nep te zijn.

Een speldenprik zijn en meer is het leven niet.  Ik maak er wel een leuke speldenprik van.  En bescheidenheid siert de mens.