Wonen

Lijkt me wel een leuk onderwerp. Wonen en hoe mijn wonen er tot nu toe uitzag. Begonnen in het huisje van mijn ouders. Hoe mijn vader een eigen huisje hebben belangrijk vond. Hij moest er ook omheen kunnen lopen en de ruimte hebben voor een moestuin en voor sierduiven en kippen. 

Mijn eerste maanden bracht ik door in een arbeidershuisje aan het verlengde scholtenskanaal in Emmercompascuum. Niets meer weten van die maanden. Ik lag in de kinderwagen. Verhuizen naar de oostelijke doorsnee en het verhaal van mijn oudste zus. Zij liep met mij in de kinderwagen naar het nieuwe huisje.

Mijn oma woonde er en ging verhuizen naar het huisje van de buren. Oostelijke doorsnee NZ 27.  Vele mooie herinneringen aan de tijd in dat huisje. Een eigen kamer met een supergroot bed. Een rustige straat dus op straat spelen was geen probleem. Ik bracht meer tijd buiten dan binnen door.

De auto was zeldzaam want velen hadden in de jaren 60 nog geen auto. De gaskachel of was het petroleum.  De winters en op het ijs voor het huis. Het uitzicht over het bouwland. De lagere school op loop of is het fietsafstand. Ik kan me een novemberstorm herinneren en hoe zwaar het tegen de wind in fietsen was. De winters met ijsbloemen op het slaapkamerraam en het dikke veren dekbed.  En zo nog veel meer mooie herinneringen aan dat plekje.

Toen ik 14 of 15 was verhuizen naar kanaal A NZ 214.  Dat was allemaal wat minder. Ik raakte mijn eigen plekje in huis kwijt en moest het delen met een oudere broer. Het was een minder leuke tijd. En dan de pubertijd en wat dat met zich mee bracht.  Laat maar denk ik dan.

Op mijn 24^ste of 25^ste op mezelf. 1985. Ik kom terecht op een flatje in de Bargeres. Niet voorbereid op het alleen wonen en het was zwaar. Ik was ook niet in staat goed voor mezelf te zorgen. Op zoek naar hulp en de blues : -( 

In 1987 mijn eerste opname in een psychiatrische kliniek in Assen. Ik ben meer in Assen dan dat ik thuis ben. Crisistijden. Het was zwaar. Ik was meer een zombie dan een mens.  In 1991 kwam er een einde aan een lange reeks opnames en weer definitief terug naar mijn flatje. Ik denk niet echt met plezier terug aan dat flatje. Later nog eens langs gefietst en ik kreeg weer spontaan de blues : -(

In 1995 kom ik mijn lief tegen en samenwonen aan de Leemkoelen. Andere en gelukkige tijden. We wonen er nog steeds. Een huurwoning en er is veel verandert aan het huisje sinds het begin. Van gaskachel naar centrale verwarming en zo nog veel meer aanpassingen. Blij mee. Inmiddels ook zonnepanelen. De woningcoöperatie gaat met de tijd mee en wij ook.

Het leuke aan het plekje is dat er geen auto’s voor het huis of achter het huis kunnen komen. Lekker rustig. Ook een tuintje voor en achter het huis. Ook blij mee. Mijn vader vond een eigen huisje belangrijk. Ik niet. En zo nog meer verschillen.

Vijf keer verhuisd tot nu toe (drie keer met mijn ouders en twee keer zelf) en daar blijft het voorlopig ook bij. Zolang het kan blijven we aan de Leemkoelen wonen  en waarom niet : -)