fotovoice

Fotovoice. Een creatieve manier om je herstel uit te beelden met behulp van foto’s  Herstellen van een psychisch zware periode.  Herstel en wat is dan herstel ?  Ook daar kun je dan verschillend over denken. Ook kan herstellen van heel persoonlijk zijn

Mijn fotovoice volgt hieronder.

Jarenlang had ik boven een computerkamer en vele uurtjes zoet met van alles en nog wat. Sinds een aantal jaren een laptop. Ik zie het ook weleens als mijn beste vriend. Altijd met me eens en nooit discussie.

De geest moet kunnen waaien. Als je moeite hebt met uiten en met jezelf zijn. Last van een sociale angststoornis en meer.  Dan is schrijven een oplossing. Ik wil het dan ook delen. Zodat anderen het kunnen lezen en zullen begrijpen.  Blind kunnen typen is dan ook een voordeel. De vingers op het toetsenbord en de rest gaat vanzelf. De geest moet kunnen waaien. Zonder dat ik met wie dan ook rekening hoef te houden.

Mijn teksten vind je terug in het Inlopertje, facebook en hier. Altijd eerlijk en recht uit het hart.  Wat me in de dagelijkse omgang soms best wel moeite kost lukt altijd met het toetsenbord en de computer.   Jarenlang gesprekken bij de ggz zonder echt verder te komen. En dan gaan schrijven wat de oplossing was of een gedeelte van de oplossing.

 

 

De koffie mag ik natuurlijk niet vergeten. Toen ik in de jaren 90 met ontslag ging was ik nog lang niet wie ik wilde zijn. Ik kwam terecht in Emmerhout. De voorloper van de inloop. Ik ging er koffie zetten.  Er kwamen steeds meer mensen koffie drinken. Ook een vorm van herstel. Samen koffie drinken en samen ervaringen uitwisselen. Lotgenotencontact. In de inloop zie je het soms ook.  En natuurlijk de Herstelruimte. Van horen zeggen en de koffie is er  gratis, Elkaar helpen en luisteren. Ik heb er vooral in de begintijd veel aan gehad. Weer leren praten en nog veel meer weer leren.

  

In 1995 zocht mijn lief vrijwilligerswerk en ze kwam terecht op het rdac in emmerhout. Ik kwam er ook en we werden verliefd.. Een mooie tijd en velen genoten van onze verliefdheid.  Hoe helend de liefde kan zijn !  Daar kan geen therapie tegenop. In juni 1999 getrouwd. Vieren met familie en ook een feestje in de inloop. De parasol die we toen kregen hebben we nog steeds.  Verliefd zijn werd houden van en nog steeds samen. 1995 was voor mij een bijzonder jaar.  Start van de inloop aan de boslaan en de start van onze relatie.  

Feesten als wilde beesten. Nederland 50 jaar Normaal

door Henk Staats

Gisteren binnen gekregen. Een boek over 50 jaar Normaal. Geschreven door Dolf Ruesink. Een journalist die de band al vanaf het begin volgt.  Jaren geleden schreef hij ook een boek over Normaal. Met de titel wat is normaal ? Dit deed hij samen met Jan Manschot. Oprichter en voormalig drummer.

Nu dus een nieuw boek.  Feesten als wilde beesten. Nederland 50 jaar Normaal. Meer dan 300 pagina’s met veel info en veel foto’s. Elke provincie komt langs. Een gesprekje met organisatoren en zaaleigenaren. Dat zijn dan al een aantal pagina’s

50 jaar in chronologische volgorde. Van 1975 tot nu. Dat zijn dan ook meer dan 100 pagina’s. Met hoogte en dieptepunten. Wel bijzonder. Elk jaar een nieuwe veldtocht met een nieuw achterdoek en een nieuwe plaat. Van 1975 tot 2015.  40 jaar optreden en dat resulteert in meer dan 3100 optredens. Of er ook andere Nederlandse bands zijn die zo vaak hebben opgetreden. Geen idee en ik denk het niet.

Je moet wel elk jaar zorgen dat mensen zin hebben om te komen. Bier tanken lees ik dan. En zelfvertrouwen en trots tanken. Trots ben ik wel. Ook op mezelf. Zolang een bandje volgen en nooit opgeven. Dat gaat niet vanzelf en kost een bult energie en doorzettingsvermogen.

Een klein radartje zijn in het Normale gebeuren. Soms vond men mij de grootste Normaal fan van Nederland. Ook niet meer dan een titel. Ik had het veel over normaal.  Natuurlijk was ik niet de enige grootste Normaal fan van Nederland. Samen maakten we de band groot !!

Meten is weten zegt de schrijver van dit boek. Alle optredens staan erin. Gerangschikt op provincie en op jaar.  Van elke provincie een plekje uitgelicht. Voor Drenthe is het Ruinerwold en het dorpshuis. Ik ben er 1 keertje geweest van de vele keren dat ze er op traden. Te ver fietsen.  De regio Emmen met meer dan 25 optredens in die 40 jaar. Ik heb er niet veel van gemist.

Folklore speelt ook een rol. Iedere provincie zijn bijzonderheden. Ook fans die elke zomer de band gaan volgen. Een vakantie invulling. De hekplakkers. Mensen die altijd vooraan staan. Daar hoorde ik ook een tijdje bij.

De liefde was voor mij weleens over en nu noem ik mezelf geen echte fan meer. Wel leuk om een boek te hebben waar bijna alles instaat. Soms weet ik meer dan in het boek staat.  Ik volg ze ook al vanaf 1976

En een lange lijst met optredens. Soms meer dan 100 in een jaar. Vooral in de topjaren. Niet meer weten waar ik allemaal geweest ben.

40 jaar een band volgen is best wel lang. Een groot deel van mijn leven. Of is het 50 jaar Normaal zijn. In 2015 zijn ze gestopt maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ook na 2015 gaan ze een beetje verder. Ze zijn met pensioen en toch kunnen ze het af en toe niet laten. In dit jaar kwam er nog een nieuwe elpee uit. Misschien ga ik die nog kopen. Ook omdat het denk ik echt de laatste zal zijn.

Nu wel weer weten wanneer ik voor het eerst naar Normaal ging.  Woensdag 23 november 1977. Grimme aan de markt in Emmen. 16 jaren jong. Mijn laatste keer was 26 september 2015 in Emmer-Compascuum. 54 jaren oud : -)

Het is verder wel een leuk boek en de moeite van het aanschaffen waard. Normaal was en is meer dan muziek !!

je ziel verkopen aan de duivel

Een bluesmuziek verhaal. Robert Johnson verkocht lang geleden zijn ziel aan de duivel. Hij kwam die kerel tegen op een kruispunt. Crossroads.  Daarna speelde hij de sterren van de hemel. Hij zou na die ontmoeting na 8 jaar sterven. Hij overleed na 8 jaar op 27 jarige leeftijd. Door vergiftigde whisky.   Je ziel verkopen aan de duivel en dan krijg je er een groot talent voor terug. Dat is dan het verhaal.

Je ziel verkopen in de muziek en dan hebben ze het over platenmaatschappijen die snel rijk willen worden. Je tekent dan een contract.  Meer je ziel verkopen aan die platenmaatschappij dan iets anders. De geschiedenis van de muziek zit er vol van. En dan managers. Ook iets waar je voor moet oppassen.

Leven voor het kwade en dan heb je in mijn ogen figuurlijk je ziel verkocht aan de duivel en dan kan het niet goed blijven gaan. In ons landje heb je een paar zware criminelen. Ze zitten inmiddels opgesloten in een extra beveiligde gevangenis. Anders zouden ze gewoon doorgaan met ellende zaaien.  Vele moorden en ze hebben ook vele opdrachten gegeven tot moord.  Slechte mensen bestaan en gelukkig loont misdaad soms niet.  Ik hoop dat ze het in die gevangenis naar hun zin hebben.  

Nog een voorbeeld van figuurlijk je ziel verkopen en alleen maar met geld verdienen bezig zijn. Ook dat komt voor. Het enige wat je hebt is geld. Geld zien als iets slechts.  Als je alleen maar daarvoor leeft en over lijken gaat als het gaat om meer en meer geld. Dan is geld de duivel.

Sterke benen die de weelde kunnen dragen. Seks is ook zoiets. En dan de verleidingen. Het vlees is zwak. Voorbeelden genoeg in de krant en op tv. Hoe ga je om met beroemd zijn. Vele vliegen komen er op af.  Net zoals op de stront van een koe. Als je rijk bent heb je vrienden.  Rijen dik en echte vrienden.

Het leven is niet simpel te noemen. Met al die verleidingen en al die troep die we normaal zijn gaan vinden.  Doe het maar eens goed denk ik dan. Dan is het goed willen doen hard werken.

Dan is het simpeler om je ziel te verkopen aan de duivel. Dan mag je rijk zijn en mag je nog veel meer.   Maar aan het einde van de rit krijg je de rekening. Zij  liever dan ik.

De duivel in vele gedaantes of is het gewoon het leven. Geen mens is foutloos en de verleidingen zijn gewoon veel te groot geworden. Probeer maar eens een goed mens te blijven. Veel moeilijker dan het slechte pad.

Soms hoef je voor het goede geen moeite te doen. Dat is ook weer waar. Dan zit het goede gewoon in je genen. Dan heb je het goede meegekregen bij je geboorte. Zal het ook zo zijn met het slechte. Dan kunnen de slechte mensen er ook niets aan doen. Het zit gewoon in hun genen.

Soms is het echter een vrije keuze. Hoe ga je om met. Of is het geen vrije keuze? De twijfel blijft. Waarom verkoopt iemand zijn ziel voor een euro en is de ander nooit te koop. Het blijft dan gewoon een kwestie van   en meer ook niet.

Soms geloof ik in een hogere macht. Dan krijgt een ieder wat hij/zij verdient. De hemel of de hel.

een bult stenen

Een bult stenen en puin tussen het huis van mijn ouders en de buren  zorgt voor een bult leuke jeugdherinneringen. Spelen met een nichtje en nog veel meer.  Hoe huizen voor mij nog steeds niet meer zijn dan een bult stenen. Stenen die zorgen voor onderdak en voor nog veel meer.  Hieronder een paar foto’s van bulten stenen waar ik iets mee heb en heb gehad.

 

Een foto van het huisje waar ik in mijn jeugd heb gewoond. Met zijn zevenen. Twee oudere broers, twee zusjes en mijn ouders. Mijn oudere broers deelden een kamer. Mijn twee zusjes deelden een kamer. En natuurlijk mijn ouders. Ik had een kamer voor mezelf met een heel groot bed. Nog geen centrale verwarming en nog veel meer niet.  Voor de kachel warm worden. Rond oud en nieuw legden we het natte vuurwerk achter de kachel om te drogen. Wel veel buiten spelen. Het was een rustige straat. Op mijn 14^de of 15^de verhuizen en ik raak mijn eigen kamer kwijt. Ik moest mijn kamer delen met een oudere broer.  Dat was balen en daar baal ik af en toe nog steeds van. De foto is van begin dit jaar en het huisje is nog steeds in originele staat.

 

Het huisje waar ik al sinds 1995 woon. Samen met mijn lief. Het bevalt ons goed. 4 slaapkamers dus ruimte genoeg. Een tuintje voor en achter het huis. Dus altijd een plekje in de zon of in de schaduw. Van kachel naar centrale verwarming en verder is er veel meer aan het huis verandert. Een huurwoning dus zelf hoeven we dat niet te doen en niet te betalen.  Lief en leed en veel meer lief dan leed. Geen auto’s voor en achter thuis en dat is ook belangrijk. In een rijtje en geen klachten over de buren.  En alles op fietsafstand. Ook belangrijk als je geen auto hebt.

 

Boslaan 135

Ook een bult stenen. Al sinds 1995 mijn stamcafé Waarschijnlijk of zeker het laatste jaar. Verhuizen? Of ik mee ga verhuizen ?  Twijfel en ik zie wel.

Hoe in 1994 verschillende mensen zonder dat ze dit van elkaar wisten dit plekje noemden als een locatie voor de inloop en er werd geluisterd.. Soms meer met het plekje dan met de inloop. Buiten zitten op mijn vaste plekje en genieten. Een gebouw met geschiedenis en wij maken er nu het langst gebruik van. Wat gaat er na ons mee gebeuren. Ik ben benieuwd.

Planeet auto

De afgelopen week veel verhalen in de krant over een nieuwe ringweg bij de stad Groningen. Na jarenlange overlast is die ringweg af. Ook over het vele geld wat deze ringweg heeft gekost. Zelf heb ik er niet zoveel mee.  Ook verhalen over de binnenstad en de winkels. Velen gingen even niet winkelen in de stad. Dat het met het openbaar vervoer goed bereikbaar was wordt niet genoemd.  Het kan weer met de auto dus het volk komt nu terug. Wel even veel reclame maken.

Planeet auto. Meer dan 9 miljoen auto’s in ons landje. Best wel veel. Bijna niemand kan meer zonder. In iets meer dan een eeuw heeft de auto de macht overgenomen. Hoe we eeuwen zonder konden en nu niet meer.

Zelf ben ik in de jaren 60 opgegroeid in een arbeidersgezin voor wie de auto een ver van mijn bed show was.  De bromfiets was het vervoermiddel. Voor vele anderen ook. Vele arbeiders werkten in een fabriek in Emmen. Deze regelde het vervoer en liet bussen rijden. Heel langzaam werd de arbeider rijker en konden ze zich een auto kopen. De auto als doel en ook als heilige koe.

De heilige koe was ook de titel van een autoprogramma op tv. Misschien wel gesponsord door de auto-industrie. Zelf haal ik in de jaren 70 ook een rijbewijs en ik koop zo’n ding. Vooral voor mijn ouders die het zonder deden.  Mobiliteit en dan geeft de auto vele mogelijkheden. Ik heb het echter nooit leuk gevonden. Misschien wel verkeerd geleerd.

Nu doe ik al weer jaren zonder. De trein als alternatief. Velen vinden dat niks. Afhankelijk zijn van en ik zie het anders. Zoals ik vele dingen anders zie.

Af en toe vraag ik me af hoe het op andere plekjes is. Ik kijk tv en ik zie dat de auto overal de macht heeft. Soms zijn ze nog te arm om 1 te kunnen kopen. En dan het paard en de wagen en natuurlijk de bromfiets. Ook een manier om van a naar b te gaan.

Een autowegenkaart kopen. Ook even benoemen en je gaat geloven dat heel Nederland asfalt is. Inmiddels beter weten en toch.

De auto geeft vele mogelijkheden als het gaat om verplaatsen. Mogelijkheden die je daarvoor niet had. Ook is het heel normaal geworden om een auto te hebben. Soms hoor je er zonder niet bij. Laat mij er dan maar niet bij horen.

Zonder is ook leuk maar het blijft behelpen denken de autorijders. Ik zie elke dag vele auto’s rijden. Ik zie het als beweging. Zittend op mijn muurtje bij het station aan een doorgaande weg. Ik tel weleens de auto’s die dan even stilstaan voor de spoorbomen. De trein gaat altijd voor : -)  Ook tel ik weleens de man en de vrouw die achter het stuur zit. In den beginne was het autorijden vooral weggelegd voor de man. Ook dat is alweer verleden tijd. Hoe snel iets alweer verleden tijd kan zijn.
Het tempo van de huidige samenleving  en hoe snel alles gaat. Ligt het aan de auto dat het zo snel gaat. Dat iedereen het druk heeft. Dat alles sneller en sneller moet. Soms denk ik van wel.  

Gelukkig is autorijden niet verplicht en kan het zonder. Ik heb er ook niets mee en ik heb nog nooit een mooie auto gezien. Ook dat is natuurlijk persoonlijk. Zonder kan en mag nog. Blij mee.