terug naar mijn kinder en tienertijd

Morgen even op fietse naar Emmercompascuum. Langs plekjes uit mijn kinder en tienertijd.  Veel van die plekjes zijn nog niets verandert.  Dat kan niet iedereen zeggen.

Op fietse door het veld. Een herhaling van meer dan 50 jaar geleden. Tussen de aardappelen en bieten door.  Richting de windmolens. Dat is wel veranderd. Er staan nu windmolens aan de Duitse kant. Ik heb er nog in de bieten geschoffeld en nog veel meer. Schoffelen in de bieten doet men niet meer.  Het gaat nu anders.

Over de westelijke doorsnee waar ik vele vakanties bij vriendjes was.  Waar het graan in de zomer af en aan kwam. Die plek voor het graan is er niet meer. Volgens mij ook minder graan dan nu.

foto: de oostelijke doorsnee

De oostelijke doorsnee waar ik mijn kindertijd heb doorgebracht. Met de kersenbomen naast het huis. Waar ik altijd buiten was.  Het huisje staat er nog en je ziet de aantasting door de tijd.  Weinig onderhoud en het is wachten op het einde.

Een huisje met familiegeschiedenis en mijn oma heeft er ook nog gewoond. En wij met zijn zevenen. Ikke als enige met eigen slaapkamer die ik met niemand hoefde te delen.

Het kanaal voor het huis met de vele dammen en in de winter het ijs en in de zomer met een bootje op het water.  Een gelukkige jeugd en er was nog niets mis met me : -)  En wanneer is het mis ?

Vissen in het oosterdiep met vriendjes en oud papier lopen ook samen met die vriendjes.   

De lagere school aan het oosterdiep staat er ook nog. Geen school meer.  Ook in het dorp naar de middelbare school geweest en die school heeft plaatsgemaakt voor woningbouw.

Sommigen klagen en ze zeggen dat hun jeugd er niet meer is. Alles is verandert en wat rest zijn alleen nog de herinneringen.

Herinneringen heb ik ook genoeg en vele plekjes zijn er nog. En dan 1 keer in het jaar effe op fietse.  Soms moet je het even weer zien om te weten hoe het echt was.

Opgroeien zonder auto wil ik ook nog even noemen. MIjn ouders hadden er geen. Net als zoveel andeen in die tijd.  In mijn geboortejaar 1961 waren er nog maar een half miljoen van die dingen. Nu 9 miljoen en bijna geen kind groeit meer op zonder ouders met een auto. Het is een dagelijks ding geworden.

Ook nog even over kanaal A waar ik ook heb gewoond. Mijn tiener en pubertijd. Minder goede herinneringen aan dat plekje. Niet alles kan een voldoende zijn.

De vele plekjes in het dorp waar ik herinneringen aan heb en dan af en toe alles weer even bij langs. Even stilstaan bij mijn eigen geschiedenis. Mooie en minder mooie tijden en meer.