een pas op de plaats

Er is een man laatst dood gegaan die nog geen dag van zijn bestaan tevreden was. Dat besefte hij pas toen er geen weg terug meer was (uit een liedje van het klein orkest)

14 jaar geleden en werkzaam op de sociale werkplaats. In de productie. Niet echt met tegenzin maar echt plezier had ik er ook niet in. Iets anders willen en dat kom men mij ook niet bieden.  De gedachte om het tot mijn pensioen te moeten doen maakte me gek. Dus ziek en daarna weer volledig in de WAO.

Af en toe even nadenken over wat je wil met je leven. Of wat je doet iets is wat je wil doen tot je pensioen? Of er alternatieven zijn ?  En zo zijn er nog veel meer redenen te bedenken om af en toe even een pas op de plaats te maken. 

Zelf wilde ik niet tot mijn pensioen en de optie hebben om dan maar te accepteren dat ik arbeidsongeschikt ben. Niets doen is geen optie dus altijd bezig gebleven maar dan in mijn eigen tempo en : -)

De jeugd die tijdens zijn leerperiode mag kiezen voor een tussenjaar. Even iets anders dan leren. Even ontdekken dat er meer is dan. Op latere leeftijd kan dat natuurlijk ook. Soms heb je die optie niet.  Er moet brood op de plank komen en even niets doen kan niet. Soms kan het wel en dan moet je die kans grijpen. Voordat het te laat is en er geen weg terug meer is.

Als ik dan om me heen kijk zie ik iedereen haast hebben. Druk, druk en nog eens druk en alles moet je uit het leven halen. Consumeren en meer. Tijd om even een pas op de plaats te maken is er niet. Altijd wel een reden om door te moeten.

De toestand in de wereld en dan weten dat we met zijn allen meer vragen dan de aarde ons jaarlijks kan bieden kan een goede reden zijn om massaal even te stoppen met meer moet. Met zijn allen even nadenken of er ook een andere vorm van samenleven mogelijk is. Kan het anders of moet het anders ?  Gewoon even een pas op de plaats. Even met zijn allen op adem komen en met zijn allen niets doen.

Weten dat niet iedereen een pauze nodig is. Niets doen kan ook dodelijk zijn. Dodelijk voor je mens zijn en misschien ook wel dodelijk voor het systeem. Lijkt me wel leuk. Dodelijk voor het systeem en op de puinhopen ontstaat iets moois.

Het moet eerst echt goed mis gaan voordat het anders kan. Eeuwenlang zijn we al bezig met meer moet. De economie moet groeien. Anders kan het niet. Dan is het de vraag of we die cirkel kunnen doorbreken.

Hou het maar kleiner denk ik dan. Wil je net als die man uit dat liedje van het Klein orkest aan het eind van je leven spijt hebben en dan weten dat er geen weg terug meer is. Nu kun je misschien nog kiezen voor iets anders.

Die boer die op een gegeven moment biologisch gaat boeren. Hij neemt afscheid van het gangbare en wat normaal is voor boer zijn. Hij heeft nu nog de kans en volgt zijn hart. Hij wil op zijn sterfbed geen spijt hebben.

Velen vinden dat genoeg wel een keer genoeg mag zijn en toch zijn de meesten niet in staat om echt afscheid te nemen van. Ook dat kan.