Gisteren weer even gekeken naar Floortje. Hoe ze altijd weer op zoek gaat naar mensen die het anders doen. Avonturiers. In de aflevering van gisteren was ze in Nieuw-Zeeland. Een Nederlandse vrouw die zwerft door dit land. Hoe anders het daar is vergeleken met ons land. Twee Nederlandse vrouwen die twee maanden door de wildernis van dit land trekken. Met een geweer om onderweg het eten voor die dag te schieten. Het mag daar. Twee maanden lang zonder mensen tegen te komen. Twee maanden zonder alles wat voor de meesten van ons normaal is.
Jagen om aan
voedsel te komen. En dan het dier slachten en meer. Je moet natuurlijk wel
bepaalde vaardigheden bezitten om dit te kunnen.
Het zijn
zeldzame mensen. Geen huisje, boompje en beestje. Geen vast adres en leven in
de natuur. Echt helemaal zonder geld kan het niet maar het is een schijntje van
wat de meesten van ons nodig hebben.
Floortje naar
het einde van de wereld. Op zoek naar mensen die het anders doen. Die niet
kiezen voor het geëigende en hun eigen gang gaan. Avonturiers zogezegd. Dit
soort programma’s maken de tv voor mij de moeite waard.
Hoe zo leven
voor velen een mooie droom is. Ze dromen ervan en meer ook niet. Ze doen gewoon
mee aan de prestatiemaatschappij en hebben het druk. Af en toe dromen ze weer
van en daarna is het weer verder gaan met.
Zelf ben ik
ook niet echt een avonturier. Kiezen voor zekerheid en kiezen voor. Op mijn 28ste
afgekeurd dus vrij om te doen en te laten wat ik wil. Ik had een rugzak kunnen
kopen en dan gaan zwerven over de wereld. Zonder huis en haard en zonder nog
veel meer. Maar ik kwam niet voor niets
in de WAO en allang blij dat ik me staande kan houden.
Dromen van
wonen aan het eind van de wereld. Weg van alles en ver weg van. Er zijn meer
programma’s die dit soort mensen laten zien. Weg van de prestatiemaatschappij
en anders. Mensen die echt vrij willen zijn en genoeg hebben van consumeren
moet.
Mensen die
niet gehinderd worden door wat dan ook en daardoor in staat zijn alles achter
zich te laten. Niet gehinderd door en op zoek naar de ultieme vrijheid.
In Floortje
veel voorbeelden gezien van en het kan maar dan moet je wel tot de geluksvogels
behoren. Mensen die er toe in staat zijn. Mensen die niet gehinderd worden door
en het gewoon doen. Ze willen aan het eind van hun leven geen spijt hebben en
daarom doen ze het.
Of ik het
zelf weleens heb overwogen. Het land uit
en naar een ander land waar het dan echt anders is en het echt ook anders kan.
Mijn beperking hield me tegen. Ik moet er ook niet aan denken. Jagen en ook op
zoek naar ander eten in de natuur. De waardigheden bezit ik niet. Geef mij maar de supermarkt en water uit de
kraan.
Ik ben
tevreden met het gewone leven. En zal aan het eind van mijn leven ook geen
spijt hebben. Ook dat is dan belangrijk. Naar vermogen geleefd en mijn best
gedaan.