De software en de hardware

Een vergelijking maken tussen de mens en de computer.  De hardware bij de computer is alles wat je fysiek vast kunt pakken. De software zijn de programma’s dus alles wat niet fysiek is.  Door de ontwikkeling van de hardware zijn de programma’s meegegroeid. Het 1 kan niet zonder het ander.  Verder is het niet echt veel veranderd.  De manier van rekenen bijvoorbeeld is nog net zo als in het begin. Lampjes die aan en uit gezet kunnen worden. In het begin acht lampjes op een rij en nu ontelbaar veel.  Figuurlijk natuurlijk. Je kunt die lampjes niet letterlijk aan en uit zetten. In den beginne wel.

De mens zien als lichaam dus alles wat je vast kunt pakken is de mens. Dan ben je er nog niet.  De mens heeft ook een bewustzijn en dat kun je niet letterlijk vast pakken. Ons brein zorgt dan voor ons bewustzijn.  De hersenen kun je in een pannetje leggen dus vastpakken. Maar er is nog zoveel meer.

De software zogezegd. Die zorgt dat we allemaal verschillend zijn. Intelligentie bijvoorbeeld is ook iets wat je niet echt vast kunt pakken. Het geweten is net zoiets. Waarom doet de 1 alles wat God verboden heeft en de ander doet het niet.

Het geweten en effe google. Dan komen er woorden tevoorschijn die me gaan uitleggen wat het geweten is. Mijn brein leest die woorden en doet er iets mee. Kun je die woorden nu hardware of software noemen. Kan ik ze letterlijk vastpakken of. Ik lees ze met mijn ogen en dat is weer hardware. Je kunt mijn ogen vastpakken. Lezen is weer iets anders.

De software van de mens en hoe weinig we er nog van weten. Onze hersenen hebben nog vele geheimen. Ik denk even aan de psychiatrie en hoe psychiaters dan met pilletjes iets wat je niet vast kunt pakken kunnen beïnvloeden. Vaak doen ze het op hoop van zegen en dan weet men niet waarom het bij de 1 goed zijn werk doet en bij de ander niet.

De software van de computer is natuurlijk simpeler dan de software van de mens. Binair en rekenen en dan weet men hoe het moet.

Het menselijk brein is vele malen moeilijker en dan zijn er geen rekenregels. Kun je het menselijk brein vatten in een computerprogramma en voorspelbaar maken.

Er is meer tussen hemel en aarde dan de mens ooit kan bevatten. Waarom wordt de 1 gek en waarom de ander niet ? Men weet het nog steeds niet en men zal het denk ik ook nooit weten.

De psychiatrie die een pseudowetenschap wordt genoemd. Het blijft gokken zonder dat het wetenschappelijk onderbouwd kan worden.  De hersenen blijft een boeiend iets.  Een foto maken kan maar dan nog niet weten hoe het werkt.

De ziel is niet zichtbaar te maken.  Is het wit of is het zwart of heeft het geen kleur.  We zijn meer dan een lichaam en meer dan iets wat je kunt vastpakken. Je kunt het ook niet los van elkaar zien. 

Bij de computer heb je de hardware en de software. Zonder elkaar wordt het echt niets.  De mens heeft een lichaam en een ziel (bewustzijn) en zonder elkaar wordt het niets.  Toch een overeenkomst met de computer.  

ik weet nog goed

In 1991 met ontslag uit de GGZ. Na een 14 maanden durende opname ging ik weer naar huis. Toen begon het pas goed. Het voornemen hebben om minimaal een jaar buiten de inrichting te blijven. Het was anders dan nu. Geen enkel plekje in de samenleving waar je rustig verder kon herstellen. Je kon naar het ggz terrein in Assen voor dagbesteding en dat was het wel. 

Ook had ik bijna wekelijks contact met de RIAGG. Bestaat ook niet meer.  De afkorting stond voor Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg. Daar hoorde ik van een dag activiteiten centrum in Assen. Daar een kijkje nemen en er was geen klik. Ook hoorde ik er dat men bezig was met iets soortgelijks in Emmerhout. Daar een kijkje nemen en de klik was er.  In januari 1992 ging het van start met een nieuwjaarsreceptie.  Ik bood gelijk aan om de koffie op me te nemen. Eindelijk een leuk plekje.

Meer en meer mocht ik er gaan doen. Mensen die kwamen kennismaken en niet meer weggingen. Het werd drukker en drukker. Sommigen dachten dat ik de leiding had.  Van client naar vrijwilliger en wieter goan.

Men wil een splitsing tussen dag activiteiten en inloop. Op zoek naar een pand. Het wordt Boslaan 135.  30 jaar geleden kregen we de sleutel en nog steeds de inloop.

Om op  1 pagina al mijn herinneringen op te schrijven. Dan kom ik veel ruimte te kort. Maar even een paar persoonlijke hoogtepunten uit die 30 jaar.

1995 en samen schilderen, samen de meubels uitzoeken. Samen nog veel meer. Herstel en ik voel me meer dan goed. Ik kom dat jaar ook Alie tegen. We werden verliefd en nog steeds samen. 

De zondagmiddag werd mijn pakkie aan. Ik droomde in mijn militaire diensttijd van het hebben van een café en dit kwam er bij in de buurt. En gelukkig zonder alcohol.

Eind december 1999 begin ik bij de Emcogroep dus ik ga er even tussenuit. Dit avontuur duurde iets meer dan 10 jaar. Alleen in mijn vrije tijd kwam ik nog in de inloop. Helemaal loslaten lukte niet. In 2006 begin ik met de website. Gewoon iets willen doen voor de inloop. En vanaf 2010 kom ik weer bijna dagelijks.

Het 25 jarig jubileum was ook een hoogtepunt. Ik mocht een jubileumboekje maken. Ze liggen nog boven en samen met anderen een feestje organiseren. Iedereen die vanaf het begin kwam werd even in het zonnetje gezet. Jammer genoeg vergeet je dan weer mensen. Dat is een klein smetje.

Je mag niet vergeten en van het verleden kun je veel leren. Jammer vind ik dat je op de website van Cosis geen pagina geschiedenis vindt

Geschiedenis en ook de recente geschiedenis vind ik dus belangrijk. Om niet te vergeten en om van te leren.  Zin om een speciale jubileumuitgave van het Inlopertje te maken. En dan die 33 jaar te behandelen. Foto’s en herinneringen genoeg.  Misschien komt het er van. Als er nog bezoekers zijn die mee willen doen. Laat het me even weten en wie weet. Alleen is maar alleen en samen moet het lukken !

Een oude foto

Een tijdje geleden kwam ik deze oude foto tegen op facebook.  Van een neef en onze oma en zijn vader staan op deze foto.

En nu een beetje fantaseren over wat je op deze oude foto ziet : -).

Ik denk genomen in de jaren 30 van de vorige eeuw. 

Schaft en pauze nemen na het harde werken. Op  de achtergrond zie je een turfbult dus ik denk dat ze met zijn allen in de turf aan het werk zijn. Er wordt wel geposeerd voor de foto. Met een fototoestel genomen. Je kwam denk ik niet zo vaak op de foto. Je moest voor het nemen van een foto veel meer moeite doen dan in deze tijd. Twee jonge jongens op de foto. Als je goed kijkt zie je dat ze roken en ze doen het stoer. Mijn oma  is de vrouw die het meest rechts op de foto staat. Volgens mijn neef moet er ook een zus van haar op de foto staan. Ik heb die zus niet gekend.  Mijn oma herken ik als ik goed kijk wel. Dus ook een oom die ik ook niet herken.  Ook een man met een waterketel en dan de kopjes van die tijd. Anders dan nu. Ik denk koffie of thee of is het iets anders. 

De man staand op de foto met iets wat lijkt op plastic. Het is denk ik iets anders. Plastic moest toen nog uitgevonden worden. Wel plakjes brood in zijn  hand. Hij deelt het uit. Misschien wel de baas. In deze tijd willen we allemaal lachend op de foto. Zeg kaas of zoiets. In die tijd anders. Ook de kleding is nu veel anders. En zo kun je nog veel meer zeggen van deze foto en die tijd.

 

Mijn oma is in de jaren 80 overleden en ze werd 88 jaar of iets ouder. En  ik heb vele   mooie herinneringen aan haar.  Blij dat mijn neef deze foto deelde. Het zegt iets over haar leven en iets over die tijd.   Wat is er in die bijna 90 jaar veel verandert.  Ongelofelijk als je er over nadenkt. Nog nooit eerder in de geschiedenis is er zoveel veranderd.  En dat wordt of is weer een ander verhaal.

De computer aan het woord

Kunstmatige en natuurlijke intelligentie (door Henk Staats en Chatgpt )

Hieronder een berichtje dat ik 12 januari op facebook heb gezet.  1 van mijn facebookvrienden stelt de vragen aan Chatgpt. Een computerprogramma die je kunt gebruiken voor een uitgebreid antwoord op vragen. Ik ga in de toekomst vaker gebruik maken van kunstmatige intelligentie.

Het berichtje op facebook en er is schaatsen op tv. 

heeft de computer een ziel ?

Volgens sommigen heeft alles een ziel. Ik twijfel.

De mens: een lichaam, een ziel en natuurlijke intelligentie.

De computer: Een lichaam en kunstmatige intelligentie en meer ook niet.

Nog eventjes geduld voor de nummer 1 en de nummer 2 aan hun 10 km beginnen en wachten duurt lang

 

Chatgpt zegt:

Je raakt hier aan een eeuwenoud filosofisch vraagstuk: wat is een ziel, en wie of wat kan er één hebben? Laten we dat even onderzoeken.

Heeft een computer een ziel?

Als je ziel definieert als iets wat leven, bewustzijn of een diepere essentie geeft, dan zouden veel mensen zeggen dat een computer geen ziel heeft. Een computer is een door de mens gemaakt apparaat, een combinatie van hardware (het lichaam) en software (de kunstmatige intelligentie). Zonder bewustzijn of zelfbewuste ervaring lijkt het idee van een ziel in de traditionele zin niet van toepassing.

Toch zijn er stromingen, zoals panpsychisme, die zeggen dat alles in het universum een vorm van bewustzijn of "ziel" heeft, al is het maar in een rudimentaire vorm. Vanuit dat perspectief zou een computer misschien een soort "ziel" kunnen hebben, omdat het deel is van de kosmos. Maar dat blijft een kwestie van interpretatie.

De mens: lichaam, ziel en intelligentie

Jouw samenvatting is prachtig: de mens wordt vaak gezien als een combinatie van een fysiek lichaam, een ziel (de essentie, het bewustzijn, of de spirituele kern), en natuurlijke intelligentie (het vermogen tot leren, denken, en voelen). Dit maakt ons uniek en complex.

De computer: alleen lichaam en intelligentie?

Inderdaad, een computer heeft een "lichaam" (de hardware) en "intelligentie" (de software). Maar die intelligentie is een simulatie van menselijke capaciteiten, zonder gevoelens of innerlijke beleving. Het "meer ook niet" benadrukt het gebrek aan die diepere lagen die de mens wel heeft.

Wachten op de 10 km

Geduld hebben kan soms lastig zijn, vooral als er iets spannends staat te gebeuren, zoals een belangrijke race. Misschien kun je tijdens het wachten nog even verder filosoferen: stel je voor dat een computer ooit emoties zou simuleren, zoals frustratie of opwinding. Zou dat dan een ziel lijken te zijn? Of blijft het een lege imitatie?

Het blijft een mooi gespreksonderwerp om de tijd te doden, toch?

Kleinschaligheid en meer

Een dorpje in de buurt van Emmen. 60 jaar geleden waren er meer dan 20 winkels in het dorp. Nu geen enkele meer.  Wat is de reden ?  Iemand noemde het online winkelen. Meer keuze en gemakkelijker.  Een ander heeft het over massa is kassa.  Klein kan niet meer uit en is te duur geworden.

De boer met 30 koeien kan niet meer overleven. Vele regeltjes en schaalvergroting is de norm. Ik denk even aan de ruilverkaveling in de vorige eeuw en natuurlijk de schaalvergroting. Minder boeren en het aantal koeien, varkens en kippen is gestegen. Het mag ook niet te veel kosten. Er is nu zoveel waar we ons geld aan kwijt kunnen. Ook een reden. 

Vorige week ook weer in de krant. Een kleine supermarkt van een zelfstandige ondernemer in een dorpje in de buurt. Het kan niet meer uit. Hij is wel de enige supermarkt in het dorp en toch. Men denkt dat hij te duur is of hij is te duur. Mensen stappen in de auto en gaan naar een veel grotere supermarkt 4 kilometer verder.  Ik lees ook dat de Jumbo met een omzet boven de miljard euro maar 30 miljoen euro winst maakt.  Maar : -)  Als je kijkt naar de omzet wel. Massa is kassa denk ik als een boer met kiespijn.  Met massa en een groot aanbod kun je nog een paar stuivers verdienen.

Ik denk ook even aan de grootte van de mediamarkt. De keuze is reuze en de aantallen ook. Nodig om nog een paar centen te kunnen verdienen. 

En natuurlijk online winkelen. Veel gemakkelijker en vaak ook veel goedkoper dan. De doodsteek voor de kleine middenstander. Hoe de Nederlander altijd gaat voor de prijs. Goedkoop is duurkoop bestaat niet meer.

Gelukkig zie je de kleinschaligheid in andere opzichten nog wel. De kapper bijvoorbeeld. In onze wijk heb je nog een zelfstandige kapper en het kan uit. Een ouderwetse herenkapper en hij hoeft er ook niet rijk van te worden.  Je haar laten knippen kan nog niet online : -)

Of we het jammer moeten vinden dat je in vele kleine dorpjes geen winkel meer vindt. Soms wel en soms niet denk ik dan.  De auto die de meeste mensen hebben maakt het mogelijk de boodschappen ergens anders te doen.
Moeten we het jammer vinden dat de echte ouderwetse boer niet meer kan bestaan. Weten dat het terugkomt. De boer die aandacht heeft voor de natuur en die het bijvoorbeeld biologisch wil doen. Het ligt ook aan ons.  Als wij bereid zijn iets meer te betalen voor eten en drinken. Dan komt de rest vanzelf.

Ook de snelheid in de huidige samenleving speelt een rol. Voor langzaam en lekker rustig aan zijn we ook veel te duur geworden.  Zo is er ook veel werk wat 50 jaar geleden nog gewoon in ons landje werd gedaan verdwenen naar het buitenland.  Het kan door de hoge lonen niet meer in ons landje gedaan worden.

Gelukkig zijn er nog steeds mensen die tegen de stroom inzwemmen en : -)  Die boer die het biologisch, natuurvriendelijker en diervriendelijker gaat doen.  En het lukt hem ook om zijn product tegen een kostendekkende prijs te verkopen. Mensen genoeg te vinden die ook genoeg hebben van al die massa.  Het zijn druppels op een gloeiende plaat.

Of we terug kunnen naar kleinschaligheid.  Daarvoor is het denk ik te laat.  Denk ik en ik kan het natuurlijk ook mis hebben.  Zolang we geld verdienen en de economie op 1 het allerbelangrijkste vinden zal er denk ik niet echt veel veranderen.  

Het kan alleen nog maar gekker worden.  Hoe gek moet het worden voordat we massaal stop zeggen.  Nog vele malen gekker denk ik dan en nu maar hopen dat ik het mis heb.

De Noordshow.

Vandaag een bezoekje gebracht aan de Noordshow in Hardenberg. Een kleindierenshow die zijn wortels heeft in de jaren 70 van de vorige eeuw. Voor mij even terug in de tijd.

Mijn vader had sierhoenders en sierduiven. De kleindierensport.  Met tentoonstellingen waar die dieren beoordeeld worden en de mooiste wint. Ik had ook een paar sierduiven of mijn vader had ze en ze mochten onder mijn naam naar een tentoonstelling.

PKV Streven naar Beter heette de vereniging waar mijn vader voorzitter van was. Een oudere broer van me was een tijdje secretaris. Ik heb vele jeugdherinneringen aan die tijd.  Vooral aan de tentoonstellingen. De sierduiven, kippen en konijnen werden tentoongesteld en keurmeesters kwamen ze keuren. Samen de kooien waar de dieren inkwamen ophalen, de opbouw en de gezelligheid.

De tentoonstellingen waren in het begin in Barger-Compascuum en op fietse er naar toe om te helpen. Jong zijn en nog van niets weten. Het was toch altijd gezellig.  De keuringsdag en meehelpen.  De konijnen dragen en naar de keurtafel brengen. Samen eten was het leukst.  De boel weer afbreken en de zaal aanvegen. En net of er geen Kleindierenshow was geweest.

Typen en de typemachine. De beoordelingskaarten typen. Een bult werk. De catalogus met de uitslagen en ik mocht helpen.

De Noordshow was in het begin een samenwerking van meer dan 30 Noordelijke verenigingen. Samen een landelijke en grote tentoonstelling organiseren. Begin jaren 80 heb ik er nog geholpen. Toen was het in de Prins Bernardhoeve in Zuidlaren. 

Toen meer dan 10.000 dieren. Grote en dwerghoenders (Kippen), watervogels, konijnen en sierduiven.  Altijd in de maand januari.  De mooiste kreeg een gouden tientje. Doen ze volgens mij nog steeds : -)

Op mezelf en ik kies voor een leven zonder dieren. In het begin maakte ik voor mijn vader nog wel de hokken schoon. Hij kon het niet meer.   Begin deze eeuw of iets eerder nog even sierduiven gehad. Een kameraad had een hok voor me gemaakt en ik sierduiven kopen. Het was niks voor mij. Het hok staat nu nog steeds bij mijn zus en zwager.

Vandaag dus even terug in de tijd. Lang geleden dat ik een tentoonstelling heb bezocht. Het stond op mijn nog te doen lijstje. Nog een keertje een tentoonstelling bezoeken en vandaag was het zover.

Meer dan 1000  sierduiven. Van sommigen rassen een paar en van andere rassen tientallen. Ik zie veel rassen die mijn vader had en die dan op mijn naam naar een tentoonstelling mochten : -) Ik neem de tijd om ze even te bekijken. Ze krijgen nu punten in plaats van een letter.  In mijn tijd was het Onvoldoende, Voldoende, Goed, Zeer Goed, Fraai en Uitmuntend. Nu dus punten.  100 voor Uitmuntend. Ik zie veel dieren met in de 90 punten. 

Ook konijnen op de show. Veel meer konijnen dan sierduiven en dat was vroeger ook al zo. Ik bekijk een paar rassen. Jammer genoeg geen kippen en watervogels.. Dit in verband met de vogelgriep.

Ook andere dieren. Meer ter opluistering en om bezoekers te trekken. Ik word bij de ingang door de kaartjescontroleur herkend. Doet me goed.

Het was de moeite waard en er kwamen vele herinneringen naar boven. Blij dat het er nog is en dat er nog mensen zijn die het als hobby hebben.

Productiemedewerker zijn

18 jaar en uitgeleerd. Wat voor werk ga ik doen ?  Een keuze waar je over na kunt denken. 18 en net van school en wat wist ik van het leven ? Niet zoveel : -) Ik besluit net als mijn broers de fabriek in te gaan. Fabrieksarbeider of productiemedewerker worden. Beginnen met werken in de vakantie. Ik krijg een contract voor een half jaar en daarna militaire dienst.  6 maanden werken op de afdeling FUN van de ENKA.  Tapijtgaren.  Met twee andere jonge jongens. We passen bij elkaar en we hebben ontzettend veel lol.  En het werk natuurlijk. Zorgen dat de voorman tevreden is over de hoeveelheid productie. Niet echt mee bezig en het plezier stond voorop.  Die twee anderen zullen me nooit vergeten en ik hun niet. Een band voor het leven.  1 van die twee is vorig jaar overleden en de ander ben ik uit het oog verloren.

Na mijn militaire diensttijd terug de fabriek in. De afdeling tapijtgaren bestaat niet meer dus een andere afdeling.  Korrels en met bunkerwagens sjouwen. Korrels aftappen en van de begane grond naar de derde verdieping brengen. Het moet anders en iedereen moet een opleiding gaan volgen. Een test en ik ben er niet geschikt voor dus een andere afdeling.  Vezels en balen inpakken. Sneller en sneller moet het. Anders kan het niet uit. Inmiddels woon ik op een flatje in de Bargeres en het gaat niet goed met me. Alleen wonen en niet echt voorbereid op het alleen wonen, de alcohol en nog iets : -(  Ik wordt psychotisch. Ik krijg de diagnose schizofrenie en ik word afgekeurd voor werk. (In 1989 afgekeurd)

Na een aantal opnames en crisistijd kom ik terecht op een project voor ggz cliënten in Emmerhout. Ik heb het nog steeds zwaar maar langzaam gaat het beter en beter. Ik doe er veel. Maar een betaalde baan zit er niet in. Men deed nog niet aan ervaringsdeskundigheid. 

Koos werkeloos was mijn motto en toch weer de productie in. Deze keer de sociale werkplaats. Hard werken hoef je er niet en productie draaien is niet het allerbelangrijkste. Eigen tempo en ik werk sneller dan de gemiddelde collega’s. Ook niet echt een klik met de andere collega’s. 

Een uitstapje naar een kaasboerderij en dat was een leuke tijd. Ook productie. 

Ik word weer ziek en stop met werken. De rest van mijn leven op de sociale werkplaats. Nee en dat vooruitzicht zorgde voor ziek worden. Ik wil weer Koos werkeloos zijn. 

Natuurlijk ook veel gedaan binnen de inloop en de voorloper van de inloop. Productief willen zijn. Ik ontdek het schrijven en het bevalt me. Moeite met me uiten en dan is schrijven een mooie manier. En natuurlijk niet alleen voor mezelf.  Delen via het internet en het krantje van de inloop. 

Iets doen voor de kost en mijn steentje bijdragen aan de maatschappij heb ik altijd belangrijk gevonden. Betaald of onbetaald was niet zo belangrijk.  Mijn WAO uitkering was vaak genoeg en genoeg mag genoeg zijn. 

NU in 2025 en schrijven doe ik nog steeds. Woorden produceren. Woorden die samen een verhaal worden. Ook facebook vind ik meer dan leuk. Ook gewoon mijn hart laten spreken en mijn vingers doen het werk. Denken en nadenken over iets en dan delen.  

Soms is het niet meer dan productief en nuttig willen zijn. Dat is dan het belangrijkste.  De centen van de baas zijn niet van blik : -)  Mijn bijdrage aan een mooiere wereld. Zo zie ik het ook vaak.  En anderen na laten denken over wat dan ook kan ook leuk zijn.